“İnsan birine aşık olmaz, aşık olma eylemine aşık olur” der Nietzsche. Sizce haksız mı? Kendinizden bilirsiniz elbet, hani bazen size hiç benzemeyen, farklı kişilikli birini seversiniz. Bir kişi kendisine uymayan birini nasıl sevebilir ki? Yada sürekli tartıştığınız bir sevgiliniz vardır ama kasıtlı olarak unutursunuz tartışmaları, ilişki devam eder. Çünkü insan sevmeden edemez! Ama sevdiğiniz “karşıdaki” değil “karşıdakinin” içimizde yarattığı hislerdir. Onun güzel yüzünü, dolgun göğüslerini ya da - karşı cins için - kaslı vücudunu değil o özelliklerin midemizde yarattığı kıpırtıyı, yüreğimize oturtan sıcaklığı severiz.
Peki, karşı cins bizi sevmese, bizi reddetse onu sevmeyi hemen bırakır mıyız? Aşk karşılıklı bir şey değil! Çoğunlukla da karşıdaki bizi sevdiği sürece biz onu seviyoruz ancak aşkı dışarı vurmak zordur, gösterilmez, anlatılmaz, anlaşılmaz; yaşanır! Seks iki kişilik, aşk tek kişilik bir eylemdir!