Sadece bıkmak değil sanırım.Bıkmak bile sıradan kalıyor.Bıkıyorum hep aynı kelimeleri duymaktan.Ne biliyim sevmem klişeleri.Bu yazı forumdaki ilk yazım.Açıkçası bu site beni kendine çekmedi.Sadece sıradan bir site.İnsan kendini anlatmak istiyor...
Yalnız bir adamım gerçekten.Derlerdi:Eğer insan kalabalığın içinde bile yalnız olduğunu düşünüyorsa o gerçekten yalnızdır diye.Hiç inanmazdım ama bazı şeyleri zamanla yaşadığımı görünce her şeye olduğu gibi düşüncülerimi de sorguladım...
Hiç sevgilim olmadı.Aslında ayrıntıya inmek gerekirse 5 kişiyi sevdim hayatta.Hep platonik sevdim.Çekindim reddedilmekten.Ama sevdim mi gerçekten severim.Bir sürü kız reddettim.Çünkü eğer birine gerçekten aşık olamadıysam, ne kadar güzel olursa olsun o uyumu yakalayamıyorum.Çok dışlandım.Kendimi o kadar çok ezik hissettim ki zamanında,yani artık tüm insanlar bile beni dışlasa eskisi kadar canım yanmaz.Alıştım çünkü...Sonra özgüven sarsıntıları ve karşındaki kızı ne kadar çok seversen sev,gidipte söyleyemezsin onu sevdiğini.Görünmez duvar gibi resmen.Engelliyor beni.Göz teması kurmaya çekiniyorum sebepsiz.S*ktiğimin duvarı...
Çok araştıran ve sorgulayan biriyim.Ateist oldum zamanında.Mutlu muyum?Tartışılır.Doğruyu bulma inancı bile seni mutlu etmeyebiliyor bazen.Yaşamak için hiç bir sebebim yok ama ölmekten korkuyorum.Acı çekmekten korkarım.Rahatsız eder beni.Oldum olası kaçmışımdır fazla acı çekmekten.Korkaklıkta var evet.Karanlıktan korkarım mesela.Hayal gücüm geniş olduğundan karanlıkta zihnimdeki şeyleri görmekten korkarım.
Aslında konuyu devam ettirecektim ama içeriden"Hala akşam yemeği yemeyecek misin?Dolma ister misin?"Sözlerini duyunca tüm konsantrasyonumu kaybettim.Aklımdaki her şey gitti bi anda.Konuyu toparlayamıyorum.Neyse ki acelem yok.Daha önümde yazacak onlarca gün var.Umarım düşlediğiniz gibi bir gün yaşarsınız.Kendinize iyi bakın...