Konu: Batman Artık Türkçe!

[mit]

Pelerinli Süvariye Ne Oldu'yu nihayet okuyabildim.

Bu cildi iki aşamada değerlendirmek istiyorum. İlki cilde adını veren "Pelerinli Süvariye Ne Oldu?" adlı öykü. İki bölümden oluşan bu hikayeyi çok sevdim. Anlatım açısından Batman'i, azmini ve Gotham'la bütünlüğünü betimleme konusunda çok başarılıydı. Sonunu bağlayış şeklini de beğendim. Ama benim için asıl vurucu olan hemen emen her karakteri farklı çizimleriyle görmek oldu. Batman'in neredeyse her kostümünü görüyoruz mesela. Aynı şekilde Joker'i ve diğer karakterleri de hem Animated Series'deki, hem çizgi-romanlardaki hem de dizi-filmdeki halleriyle görebiliyoruz. Çizer gerçekten de çok başarılı bir iş çıkarmış.

Diğer üç hikayeye gelirsek... Sihay-Beyaz Dünya fena değildi. İlginçti kabul, ama çok da iyi değildi. Poison Ivy öyküsünü oldukça sıkıcı buldum, belki de bilmediğim bir şey anlatmadığı içindir. Çizimleri de başarısızdı kanımca. Riddler öyküsü ise güzeldi, ama hiçbiri "Pelerinli Süvariye Ne Oldu"nun yanına yaklaşamıyor maalesef.

[mit]

Batman: Kara Ayna da okunmuşlar listesine eklendi.

300 küsur sayfalık, dev bir Kara Şövalye ziyafeti bu. İçerisinde Detective Comics'in 871-881 arasındaki sayılarını içeriyor. Bu da her biri üçer bölümden oluşan 4-5 macera demek oluyor bizler için.

Cilde adını veren Kara Ayna adlı macera gayet ilginç başlayıp beklenmedik bir şekilde sona eriyor ve benim adıma oldukça keyifli, hatta şaşırtıcıydı. Ondan sonraki iki macera için aynı şeyi söyleyemeyeceğim ne yazık ki. İlginç başlayıp Batman adına sönük bittikleri kanaatindeyim. Sonra Joker gelip çok kısa bir süreliğine de olsa ortalığı her zamanki gibi birbirine katıyor. Ama bu ciltte karşılaşacağınız en kötü karakter hiç beklemediğiniz, sizi şaşkına çevirecek biri. Son hikaye hepsinden de iyiydi diyerek spoiler vermekten kaçınmakla yetineceğim. İlk hikayede başlayan olayların taaa en sondaki maceraya bağlanmasıysa kesinlikle en keyifli anlardan biriydi.

Gel gelelim bu hikayelerin geçtiği zaman aralığı Bruce Wayne'in ortalardan kaybolduğu ve yerine Dick Grayson'ın (ilk Robin) baktığı döneme denk geliyor. Grayson, Batman'lik konusunda ustasına nazaran biraz daha farklı davranıyor haliyle. Belki iş başındayken değil ama, olayı çözme ve düşünme aralarında farkı oldukça hissediyorsunuz.

Çizimleri de genel anlamda beğensem de Batman ile Dick'in resmedilişini bir türlü sevemedim. Gordon olması gerektiği gibi görünüyor mesela. Gotham, Robin, Barbara, Alfred... Ama aynı şey Batman için geçerli değil. Kulakları çok kısa, yüzü bir tuhaf... Biliyorum, kulağa biraz mızıldanmak gibi geliyor; fakat çizgi-romanda konu kadar çizime de önem veririm ben.

Yine de keyifle okuduğum, Batman'e doyduğum bir kitaptı. JBC Yayıncılık'a emekleri için teşekkürler.

[mit]

JBC Yayıncılık’tan Çifte Batman Bombası!

JBC Yayıncılık bu ara atağa geçerek yayımladığı çizgi romanlarla bizi bizden alıyor! Şimdi de araya uzun süre koymadan Batman – Baykuşlar Şehri ve Batman – Dedektif Hikayeleri: Korkutma Taktikleri’ni okurlarla buluşturdu.

Bir yandan yayımlandığı andan itibaren klasikleşmiş Baykuşlar Divanı ve Batman’in ilk ciltte başına gelenlerden sonra olacaklara dair büyük merakımız, diğer yandaysa dünyanın en önemli dedektiflerinden sayılan Batman’in başına gelen ve daha önce okumadığımız olaylar. İşte o da Dedektif Hikayeleri Cilt 2’de.

Ama lafı uzatmaya hiç gerek yok. Haydi tanıtımlara beraber bakalım.

Haber: Hazal "Fırtınakıran" Çamur

[Auguste Dupin]

Yeniden Türkçe olarak basılması harika bir şey. Bunca zamandır memlekette Türkçe Batman olmaması saçma bir durumdu zaten. Henüz elime alıp inceleme fırsatı bulamadım baskıları, muhtemelen kalitelidirler gayet. Lakin bende şöyle bir durum var bilmiyorum başkalarına da oluyor mu. Ben Knightfall serisini filan 90'larda gazetelerin verdiği ekler ile takip etmiştim. Bunlar bildiğimiz peçete gibi gazete kağıdına, üstelik siyah zemine basılmış, soluk renkli, bayağı ucuz ama nefis şeylerdi. Dahası, bu hal çizgi romanın o ruhuna da acayip uygun düşüyordu. Arkabahçe'nin Sensational Spider-Man baskıları filan da daha kaliteli olsa da benzer şekilde.



Bir süre önce özlediğim hikayeyi tekrar okuyacak oldum yıllar sonra ve bir şekilde edindim yine. Fakat bu defa önümdeki şey parlak kuşe kağıda, beyaz zemine, yeni canlı renklerle basılmış çok kaliteli bir işti. O an acayip yabancılaştım duruma. Her şey olduğundan farklı görünüyordu. O ruhu kaybolmuştu sanki. İçerik yine aynıydı, ama renkleri, sunuşu, her şeyi değişmişti.

Benzer şekilde Spider-Man de dağıtmışlardı 90'larda. Eskiler acayip güzeldi geyiği yapmak değil niyetim, şimdiki nesle göre de şimdinin baskıları harika elbette. Ama o eskiden aldığın tadı alamamak çok kötü oluyor insan için. Onca güzel yeni şey çıkıyor ama okuyamıyorsun neredeyse hiçbirini, sayfalara bakıp dışında kaldığını hissediyorsun öykünün. Bilmiyorum bu hissiyattan kurtulmak nasıl mümkün. Klasik dönem baskılarını arar oldum bu yüzden artık sağda solda.

[mit]

Gazetelerin dağıttığı Knightfall değil, Dark Knight Returns'tü Knightfall serisi ilk kez Büyük Mavi (daha sonra 1 N Comics) tarafından birinci sınıf hamur kağıda basılı olarak satılmaya başlandı.

Kuşe kağıt bana o kadar da dışarıda kalmışlık hissi vermiyor, hatta saman kağıda göre daha tercih edilebilir buluyorum. O kadar takılmamak gerek bence, sonuçta hem baskı kalitesi daha iyi oluyor, hem renkler ve çizimler daha canlı ve detaylı görünüyor, hem de daha uzun süre saklanabiliyor.

[mit]

Batman: Ailenin Ölümü kelimenin tam anlamıyla MUH-TE-ŞEMDİ. Şimdiye dek okuduğum, gelmiş geçmiş en Joker hikayelerinden biriydi hatta. Ki çoğunu okuduğumu düşünürseniz bunun yabana atılmayacak bir söz olduğunu söyleyebilirim.

Bundan önceki Batman ve Dedektif Hikayeleri ciltlerinin hepsini okudum, ama ne yaşan söyleyeyim, ne Baykuşlar Divanı ne de diğer maceralar beni tatmin etmedi. Ortalama Batman hikayeleriydi, pek bir özellikleri yoktu benim gözümde. Karakterin ve düşmanlarının derinliğine inemiyorlardı. Ama Ailenin Ölümü... dehşet güzel olmuş! Şöyle bir bakayım dememle elimden bırakamadım, soluksuz okudum hatta.

Joker ile Batman arasındaki ilişkiyi, kısır döngüyü bilirsiniz. Joker, Kara Şövalye'ye resmen aşıktır. Batman ise ona benzememek için Joker'i öldürmekten hep kaçınır. İşte hikaye yine bu temellere dayanıyor ama Joker bu sefer kendini aşıyor! Çünkü bu kez hedefi Gotham değil... Robin, Batgirl, Nightwing, Gordon... Alfred! Aile... Joker'in yüzünü neden kesip attığını, Batman'e nasıl bir mesaj vermeye çalıştığını, Bruce'un ailem dediği insanlara "sadece konuşarak bile" neler yapabildiğini görünce şaşıracaksınız.

Fazla detaya girip tadını kaçırmak istemiyorum, mazur görün. Ama şu kadarını söyleyeyim Scott Snyder bu sefer hedefi tam on ikiden vurmuş.

İçerik kadar kapağı ve dizaynı da güzel. Asıl kapağın hemen üstünde şeffaf plastikten yapılma, ikinci bir kapak var. Üzerinde Joker'in kesilmiş yüzünü görüyoruz. Şeffaf olanı kaldırıp alttaki kapağa baktığımızdaysa bu sefer kas lifleri görünen, "ciltsiz" bir Joker çıkıyor karşımıza. Cildi kaldırınca ciltsiz... zekice. Ama bitmedi! Arka kapakta yine Joke'i görüyoruz fakat bu kez cildi (maskeyi) kaldırınca altından Batman çıkıyor. Şahane bir mesaj olmuş doğrusu.

"Öldüren Şaka" artık zirvede tek başına değil, çünkü "Ailenin Ölümü" hemen onun yanında.

[Fırtınakıran]

Of, o neydi öyle!

Cildi okurken artık bir yerde devam edemeyeceğimi düşündüm. Öyle dehşete düştüm ki, aklıma gelen sayısız ihtimali görmemek için bırakmak istedim. Bırakamadım tabii.

Ailenin Ölümü çok başka bir çizgi roman olmuş. Joker'in Batman'e olan aşkını kelimenin tam anlamıyla dehşet verici bir güzellikte aktarmışlar. Scott Snyder'a helal olsun.

Yukarıda İhsan abi uzun uzun anlatmış. Ben kısa keseceğim. Joker'in Batman'e ilan-ı aşkı bu cilttir.

Bir tapınma hali. Vecd. Daha da başka nasıl tanımlanır ki?

Okuyun.

[Laughing Madcap]

Joker'in çizgi roman dünyası için yeri ve önemini belirtmeye gerek yok. Batman'in en iyi hikayelerinde genelde başkahraman olarak kendisini görmemizin şaşırtıcı bir noktası da yok. Arkham Asylum (çizgi roman olan)'da ve özellikle Öldüren Şaka'da bu karakterin zihnine bir göz atma fırsatımız oldu ama her seferinde bizi daha çok şaşırtmaya/güldürmeye/korkutmaya devam ettirdi. Tüm hikayelerinde Batman'i zor durumlara soksa da bazı hikayelerde sınırları bir hayli zorladı. Mesela A Death in The Family...

Batman: A Death in The Family, malumunuz olduğu üzere, ikinci Robin (Jason Todd)'in Joker tarafından hunharca katledilmesini işliyordu. Bu büyük olayın gerçekleşme şekli ve bunun Batman üzerindeki etkileri ile seride yeri ayrı bir çizgi romandı kendileri. Hepsinin ötesinde karakterin ölümünün okuyucuların oylarıyla belirlenmesi de bu çizgi romanı diğerlerine göre bir farklı yapıyor. Evet, her ne kadar Robin'i Joker, levyeyle döverek öldürmüş gibi görünse de aslında ölümüne sebep olan kişi saatlerce aynı numarayı çevirip ölmesi yönünde oy veren bir okuyucu. Bunu da geçtim, bu hikayeyle beraber Joker'in sınırlarını-sınırsızlığını görebiliyoruz. Bu eyleminin ardındaki mantığı/mantıksızlığı net ve acımasız bir şekilde gösteriyor bize; "Ben seninle dans etmek istiyorum, bu yancılara gerek yok!"

Şimdi ben bunları neden anlatıyorum. Anlatıyorum çünkü Batman: Ailenin Ölümü'nü elime aldığımda o muhteşem kapak dizaynının yanında hikayenin adı beni bir hayli korkuttu. Bir Joker hikayesi. Ailenin ölümü? Haydi bakalım diyerek okumaya başladım. Sonra bırakamadım. Sonra bitirdim. Sonra kapağı kapatıp, bir kenara kaldırdım. Okuyalı bir hayli olduğu düşünülürse, etkisinin uzun sürüyor olması bir gerçek.

Etkileyici çünkü sonunda, tam anlamıyla bir Joker hikayesi okuyoruz. Gangster olan, palyaço olan, anarşist olan, sosyopat olan, psikopat olan Joker hikayelerini çok sık okuduk/gördük/izledik ama bu, tam olarak karakteri anlatan bir hikaye olmuş.

İhsan Abi'ye katılıyor ve içerik hakkında bir şeyler söylemiyorum. Göndermeler ve metaforlarla dolu sahneler, itiraflar ve "kara" sevdaya tutulmuş bir adam... Okuyun efendim.

Not 1: Batman Arkham Knight'taki "A Death in The Family"den görüntülerin canlandırıldığı bölümü izleyince tekrar gaza geldim. Dayanamadım, biraz da ben öveyim istedim.

Not 2: Batman'in ve Joker'in işlenişi, Batman ve Joker ilişkisi ve bu ikilinin zihinlerindekilerin ötesinde bütün karakterlerin işlenişi de çok hoşuma gitti. Hani tek bir noktaya odaklı, basit bir Joker-Batman kapışmasının dışında tüm ailenin karakterlerini çok güzel yansıtan bir hikaye olması açısından Scott Snyder'ın ellerinden öpüyorum.

Not 3: Okuyanlar için gelsin;

Spoiler: Göster

Hahnium.

[KoyuBeyaz]

Batman: Ailenin Ölümü bugüne kadar okuduğum en iyi Batman çizgi-romanı, hatta en iyi çizgi romandı. Öldüren Şaka'yı rahatça geçti benim gözümde açıkçası. Joker'in gerçekten bütün karakterini açık açık hissedebilmenin yanı sıra cildin tamamı o kadar gergin ilerliyordu ki...

Çok şey söylemek istiyorum ama aynı zamanda hiçbir şey dememek de istiyorum. Cildi ödünç aldığım Fırtınakıran'la konuşmamızdan şunu bırakıyorum buraya sadece;

Cildin özeti: Oha.