Kayıt Ol

Canavarın Çağrısı - Patrick Ness (Siobhan Dowd’un Özgün Fikrinden)

Çevrimdışı Fırtınakıran

  • *
  • 8351
  • Rom: 1
  • Unique Ravenclaw
    • Profili Görüntüle
@Rosemary,

Yazdıklarını okudukça ben,

Spoiler: Göster


Siteminde haklı olduğun noktalar var. Bunu kabul etmemiz gerek. Ama şimdi bu kitaba sadece duygular kitabı da diyemiyorum ben kendi adıma.

Hiçbir yakınımı kanserden kaybetmedim, fakat tıpkı milenya gibi, okurken darmadağın oldum. Çok ama çok etkiledi. Beklemediğim yerden vurdu. Bugün hala Connor'ın içinde yaşadığı o sessiz öfkeyi, o gördüğü ve içinde kısılı kaldığı kabusu acı bir tatla anlıyorum. Çünkü Connor gibi anne üzerinden yaşamamış olsak da, belki aşk hayatımızda, belki de hayatımızdaki başka bir alanda buna benzer şeyler yaşadık. O eli bırakmak, işte bütün mesele bu. Pek çok alanda empati kurulabilecek bir şey bu.

Şimdi bu eserin neden özel olduğuna geleyim. Psikanalizde masallarla/hikayelerle terapi diye bir uygulama var. Bunu yapan uzmanlar var. Bu, dünyada var olan bir tedavi yöntemiyken bunu birden gerçekliği muallak bir canavarın bir çocuğa uyguladığını görmek benim için ciddi anlamda özgün ve saygı duyulası bir fikir oluverdi. Ve kol kanat geren bir ağaç adam değil, canavar yanını, vahşi yanını koruyarak yapan bir canavardan bahsediyoruz. Çünkü vahşi yan ayakta kaldıkça insan sağlığını koruyor.

Şimdi diyebiliriz ki Patrick Ness bunu biliyor muydu? Ness'den emin değilim, ama Siobhan Dowd, yani fikrin asıl sahibi, biliyordu. Kaldı ki Ness'in diğer eserlerine (asla Biz, Ölümlüler değil!) bakıldığında biliyormuş gibi görünüyor.

Kitabın alt metinlerinde değil, aslında tam da yüzeyinde bir şeyler var. Onu özel yapan, güzel yapan, yazarının tekniğine şapka çıkartan bir şeyler.