umarım yayınlamamışımdır bunu daha önce...
Nereden geldiğini bilmediği bir sis dalgasının içinde dansçıların zarafeti, çocukların ürkekliğiyle yüzerken aklında değildi derdi tasası. Ne ülkenin kötüye giden durumunu, ne mükemmel notlarla geçmesi gereken derslerini, ne arkadaşlarıyla olan problemlerini ne de aile içi çatışmaları düşünüyordu. Aynı zamanda tatil hayalleri, arkadaşlarıyla geçen güzel zamanların anıları da yoktu!
Sislerin etrafında neşeli bir şekilde bir oraya bir buraya salınıp, hiperaktif hareketler silsilesi içerisinde onu yutmak istercesine yukarı, sürekli yukarı çıkmasına rağmen başı hizasını geçemezken çocuk dünyevi mutluluklardan ya da kederden yoksun ancak tarif edemediği bir huzur; huzurun getirdiği bir mutluluk duyuyordu. Tarif edemediği! Mutluluğunun farkında değildi ki tarif edesin. Belki de farkında olmadığı için mutluydu.
Burada dünyevi şeyler olmadığı için dünyevi olmayan duygular taşıyordu belki de. Sislerin yuttuğu omuzlarını silkti ve kendini sadece hareketlerine verdi. Başı ve sonu olmayan bu diyarda bir adımını diğerinin ardından kocaman atarak koşuyor, zıplıyor, düşüyor, kalkıyor şen kahkahalar atarak bu hareketleri yineliyordu.
Ayakta öylece dikilmiş, kolları yere paralel iki yana açık durup bağıra bağıra gülerken çekilmeye başladı sisler. Hepsi büyük bir hızla aynı yerde toplanmaya başladı. Onları bu şekilde durdurabilecekmiş gibi ellerini ileri uzatıp “Hayır!” diye haykırdı çocuk. “Hayır gitmeyin!” Çocuğun sözünü dinlemeyip, sislerin hareketlerine devam etmesinden diyarın giderek dünyevileştiğini anladı çocuk. Karanlıkta mahzun mahzun dururken kaderine boyun eğmişti. Sisler bir insan şeklini aldığında şaşırmadı.
Ve bir ses dağıttı karanlığı o insan şeklindeki sisten gelen: “Kalk, okula geç kalacaksın!”
1 Yanıt
2938 Gösterim