GERÇEĞİ ARAYIŞ
BÖLÜM I
Fırtınalı bir gecede bir gökdelenin tepesinden düşüyorum. Yüzümde rüzgarın gücünü hissettim. Hissedebiliyordum. Bu gerçekti. Tam yere çakılacaktım ki, zil çaldı.
Her zamanki sıkıcı günüm tekrar başlıyordu. Hayır! Bu gerçek olamazdı. Çünkü bunu hissetmiyordum. Her günüm aynıydı. Saat dünyadaki zaman diliminden yedide kalkıyordum. Sonra kahvaltı yapar okul üniformamı giyer ve okula gider eve döner gereksiz derslerimi yapar yemek yer ve UYURDUM. Ama uyuduğumda başka bir dünyaya giderdim. Gerçek olana, özgür olana ve en önemlisi değerli kılana giderdim. İstediğimi yapar ve mutlu olurdum. Ve bunlar sadece en fazla ÜÇ saniye içinde olurdu. On altı yıllık ömrümde hiç bu kadar mutlu olamamıştım. Her rüyamda farklı bir dünyada, farklı bir kişilikte, farklı bir bedende, ve farklı, yeni olurdum. Yani özgür bir şekilde farklı bir dünyada sadece benim dünyamda.
Eğer çok konsantre olursam bilinç altımı kontrol edebilirdim. Rüyalarımda daha uzun süre kalabilirdim. Gerçek boyutta daha fazla kalabilirdim. Ve hatta uyanmazdım. Kendi gerçek dünyamda yaşar dururdum. Sonsuza dek…
BÖLÜM II
Tekrar uyumak üzereyim. Tekrar özgürlüğün ülkesine gidiyorum. Evet benim ülkem kural olmayan, mantık olmayan bir ülke. Sonsuzluk. İşte bu. Sonsuzluk. Bir düşünün. Sonu olmayan herhangi bir şey. Bunu normal yaşantınızda bulmaya çalışın. Bulamazsınız. Bunu bulabileceğiniz tek yer RÜYALARINIZDIR. Çünkü gerçek olan rüyalardır.
Evet. Sonunda rüyalarıma daldım. Artık kontrol bende. Ne istersem o olur. Peki ya hala uyuyamadıysam. Ya huzura eremediysem. Kendimi kontrol edebilmeliyim bu boyutta bu dünyada. Tek yapmam gereken kendime gelip bu rüyayı kontrol edebilmek. Peki bunu nasıl yapacam? Şu an bunu mu düşünüyorum sanki! Ne düşündüğümü bile bilmiyorum. Belki de düşünmüyorum. Belki de yokum. Belki de sadece Tanrının bir oyuncağıyım.
Gözlerimi açtım. Birkaç dakika boyunca tavana baktım. Nerde ne yaptığımı ne olduğumu anlamaya çalıştım. Ve anladım. Gene ve gene tekrar sonsuz bir evrende hiçbir değeri olmayan küçük bir gezegende küçük bir kasabada küçük önemsiz bir vücuda hapsolmuş bir enerjiyim. Evet sizin gerçek dediğiniz hiçbir şeyin yolunda gitmediği dünyadaki benim yerim bu işte! Yatak denilen yumuşak cisimden zorlanarak kalktım. Odama baktım. Ne vardı bu odada? İstediğim şeyler mi, ihtiyacım olanlar mı, beni değerli kılacaklar mı?! HİÇBİRİ! Bu odada sadece çöp var. Bana mı ait? HAYIR!! Hayır tabii ki de değil! Eğer gerçekten de bana ait olsalardı bu oda, oda olmazdı. Gerçek olurdu, ihtiyaç olurdu, DEĞERLİ kılan olurdu.
Ama bu oda benim değil.
Gereksiz birçok şey yaptıktan sonra okuldayım. Hayatın manasını çözmeye çalışıyorum. Hiçbir zaman diğer insanlar gibi olayı akışına bırakmadım. Merak ettim. Aradım araştırdım. Ne mi buldum? Koca bir HİİİİİİÇ!. Artık rüyalarda sizin gerçek dediğiniz dünya gibi. YETER! Bu dünyadaki işim bitti artık gereksiz keyifler , üzüntüler, aşklar, öfkeler vs. hiçbirinin önemi yok! Neden mi? Çünkü bu hiçbir düzeni değiştirmez…
Ruhumun bu vücuttan çıkarmalıyım artık. Bileklerimi bir ekmek bıçağı ile kestim.
Ve , ve sonunda ruhum özgür kaldı. Başka bir boyuta geçtim. Ne mi var.
BUNU ÖLDÜĞÜNÜZ ZAMAN GÖRECEKSİNİZ…
SON
2 Yanıt
3800 Gösterim