Kayıt Ol

GEÇ KALMADAN SEVEBİLMEK

Çevrimdışı armeneus

  • **
  • 139
  • Rom: 3
    • Profili Görüntüle
GEÇ KALMADAN SEVEBİLMEK
« : 26 Mart 2013, 11:25:23 »
   Geçenlerde öğretmenimin sınıfta okuduğu bir öyküyü paylaşmak istedim.



GEÇ KALMADAN SEVEBİLMEK
   24 yaşındaydı.
   Okulunun en başarılı öğrencisiydi. Öyle çok iş telifi almıştı ki yaşamını başarılı ve başarılı bir iş adamı olarak geçirmesi garantiydi. Kendisini herkesten üstün görürdü, kimseyi beğenmezdi. Arkadaşları onun kırıcı olduğundan yakınırlardı hep. SEVGİ onun için ayak bağıydı. Birini sevme düşüncesi bile itici gelirdi ona.
   Bir sabah kendini kötü hissetti. Soluğu hemen doktorda aldı. Test üstüne test yapıldı ve teşhis kondu: KANSER… Doktor, “Sadece birkaç ay ömrün var.” Dediğinde inanamadı. Oysa neler bekliyordu hayattan. Eve kapandı. Kimseyle görüşmüyordu.
   Bir gün televizyon izlerken bir söz dikkatini çekti. Filmde kadın kendisini terk eden sevgilisine, “En büyük mutsuzluk sevgisiz bir hayat sürmektir. Bundan daha kötüsü de bu dünyadan sevdiklerine ‘Seni Seviyorum’ gitmek” diyordu.
   Televizyonu kapattı ve düşündü, bugüne kadar hiç kimseye ‘Seni Seviyorum’ dememişti ve bunu söylemek için o kadar aza vakti kalmıştı ki… Fırladı yatağından ve banyoya koştu, günlerdir kesmediği sakalını kesti. En güzel kıyafetlerini giydi ve dışarı çıktı.   Önce okuluna gitti. Dersin ortasında hem öğretmeni hem de arkadaşları şaşırdı. İzin istedi öğretmeninden bir şeyler söylemek için.
   “Yıllarca sizinle birlikteydik” dedi. “Ama ben hiçbirinizle yakın olmadım. Çoğunuzu kırdım, aşağıladım. Lütfen beni bağışlayın. Sizi seviyorum, sizi çok seviyorum.” Okuldan çıktığında öylesine rahatlamıştı ki kendisi bile şaşırdı. Demek ki kolaydı. Demek ki böylesine sihirliydi. O “Seni seviyorum” sözü.
   Yeniden eve döndü. Annesi, babası ve kardeşleri onu çok merak etmişlerdi ve her yeri ayağa kaldırmışlardı. “Neredeydin?” diye sorduklarında “Sevgini kucağında.” yanıtını verdi. Babasına, annesine ve kardeşlerine tek tek sarıldı. Hepsine yüzlerce kez “Seni seviyorum” dedi.
   Sonra kağıdı kalemi aldı eline ve şunları yazdı.
   İnsanlara “Seni Seviyorum” demek için ölümü beklemenize gerek yok. Şimdi hemen başlayabilirsiniz. Başlayın ki hayatınız güzelleşsin, zenginleşsin. Hemen şimdi başlamazsanız bir daha söyleme hiç olmayabilir. Ertesi gün onu zor bir görev bekliyordu. Bu yazdıklarını o kısacık sürede bulabildiği her adrese gönderecekti.
   Yatağına uzandı ve acılarına rağmen yaşamında hiç böylesine tatmadığı huzurlu uykuya, ölüme daldı.

Şimdi, daima ve sonsuza dek