Elimde enstürmanım sadece ben ve o... Müziğimizi duyabilen tek iki varlık. Başka kimse yok. İçimdekileri anlayan beni çözebilen ve beni tatmin edip bana yol gösteren büyük yüce varlık. Müzik! Ve bunu Yapabilmem için bana şans tanıyan bir alet. Sanırım aşık oldum ve bu aşk da müziğin ve enstürmanımın kendisidir. Tanrı bizi kulu ve kölesi yapmıştır. En büyü kefendi ama o insan olmayı ve aşkı bilmiyor. Ben de bunu müzikle öğrendim zaten. İnsanın kendini bulduğu eşi benzeri olmayan gözükmeyen ve hislerimizi oynatan çıldırtan delirten o garip uçurtan duyguyu yaşatan MÜZİK. Seni seviyorum. O kadar çok seviyorum ki sana dokunmak istiyorum sesin yetmiyor artık. Seni görmek ve koklamak istiyorum. Sen nesin acaba bunları bilmek ne güzel şey. Yaşama senin gözlerinden bakıp anlamak istiyorum biz insanlar ne yapıyoruz ne saçmalayoruz diye. Niye bu kadar boş ve zalimiz diye. Anlayamıyorum müzik anlayamıyorum. Beni ve benim türdeşlerimi anlayamıyorum. Ne kadar vahşi ve gereksiz olduğumuzun farkında bile değiliz. Kendimizi o kadar kaptırmışızki daha fazlasına göremiyoruz yanımızdaki duygulandıran ağlatan öfkelendiren gözükmeden bize herşeyi hissettiren müziği. Seni göremiyoruz. Ama sen o kadar güzelsinki. Benim hiçim ve herşeyimsin. Benim gri rengimsin beyaz değil ama siyah da değilsin. Sen beni ben yapan ve beni yaşamda tutan tek ilahsın ey ulu müzik.
0 Yanıt
2463 Gösterim