*Artık bazı şeylere çok sinir olduğum için kaleme aldığım bir nevi köşe yazısıdır. Rahatsız olacağını düşünen arkadaşlar için Türk insanına eleştiri vardır.
Yanına iyi gider
tık!Hepimiz Uyuyalım
Sene 1993. Yer Bosna Hersek. Beş günde sekiz bini aşkın kadın, çocuk kısacası sivil öldürüldü. Biz ne yaptık? İzledik. Hem de canlı olarak. Her anı, her kareyi sadece söz oyunlarının ardına saklanarak izledik. Televizyonun dili olsa utançtan çığlıklar atacağı, vicdanı kan sızdıran o görüntüleri elimizde çekirdeklerle takip ettik. Ve eğer bugün siz hala insanların duygusuzluğunu eleştiriyorsanız, üzgünüm efendim ama kendinize başka bir evren bulmanız gerekir. Çünkü bizim evrenimizde “Ölenle ölünmez gari!”
Her gün içimizde üçüncü sayfa haberlerini açıp okumaya zahmet edenlere sesleniyorum. Siz ne görüyorsunuz o kırmızı gölgeli sayfada? Sizi bilmem ama benim gördüğüm şey kocaman ve hüzünle ağırlaşmış kapkara bir delik. O kara delik, içindeki pisliklerle adeta bir bataklığa dönüşmüş durumda. Ve bir gün, bizi, hepimizi, ülkemizle beraber yutacak.
Türk insanı çok rahat bir milletin çocuğu. Gelin bundan yakının. Başına gelmediği sürece dünyayı kötü olaylardan arındırılmış, tozpembe bir rüzgar gülünün ardından izler. Bu rüzgar gülü döndükçe hipnotize olur, unutmaya devam eder. Bildiğiniz öküz- ten ilişkisi.
Öyleyse şunu söyleyebilirim, insanlar bayram günü çocukları kestikçe, en yakını olacağı halde azraili olup karılarını linç eden kocalar bulundukça, genç kadınlar töre cinayetlerine kurban gittikçe veya kafaları kesilip gitar kutularına kondukça ve en fenası, anneler kendi öz çocuklarını doğradıkça Türk insanı uyumaya devam edecek.
Peki bunda medyanın payı nedir? Sonsuz. Eğer medya hala kendince “dram” sandığı haberlerin arkasına adını bile bilmediği halde Mozart'ın Summer Overture'unu koyup ( ki Türk insanı bunu Requim For A Dream olarak da bilir, hatta onu da bilmez ya neyse), üç dört haber sonra magazin bülteni moduna geçip, gündüz vakitleri da benim “Kimin eli kimin cebinde?” demeyi çok sevdiğim, hiçbir yararı olmayan, aksine milleti daha çok uyuşturan ve insanımızdan nefret etmeme yol açan o izdivaç programlarını yayınlıyorsa niye uyansın bizim ahali?
Al sana Japonya örneği. Hatırlıyor muyuz Japonya'yı? Yooo! Niye peki? Çünkü artık o tarz haberler yayınlayıp arkasına da “Requim For A Dream” koymuyorlar.
Bırak kardeşim, rahatsız etme. Sen de uyu, ben de uyuyayım. Hepimiz uyuyalım.
2 Yanıt
3973 Gösterim