ÖLÜR İNSAN
Hırçın bir hırıltıya dönüşür soluk alış verişler,
Ruhta açılan çatlaklar genişlemeye başladığında.
Bir feryat yayılır göğe, kâbuslar çukurundan;
Solmaya mahkûm düşleri alevler sardığında.
Gözler boş bakar dünya denen medeni illete,
Derman ararken derdine, içten içe kanar insan.
Acı büyür büyür, izini bırakır her yere;
Sabrı kalmadığında paramparça olur insan.
Dilden dökülmez isyan dolu sözler,
Zincirlenmiştir kalbin en derinliklerine.
Anılar labirentinde kaybolup tuzağa doğru koşar,
Yakalandığında kör talihine yanar insan.
Cesaret yeşersin çorak hislerde diye bekler,
Umut çoktan yitip gitmiştir oysa.
Her çaba biraz daha yara bırakır canda,
Daha da gömüldüğünde karanlığa, ölür insan.