Benim açımdan umut kırıcı olan kısmı anlatıcının Morlocklar’dan bi’haber olduğu dönemde ilk izlenimleriyle yaptığı varsayımsal gelecek tasviriydi. Teknolojinin ve bilgeliğin bir araya geldiği, hiçbir tehdidin ya da acının bulunmadığı, kadının ve erkeğin eşit olduğu, sınıfsal mücadelelerin ortadan kalktığı, kimsenin kimseden fiziksel görünüş olarak bile üstün olmadığı, egonun tamamen yok olduğu, kısaca daha iyi bir dünya için bugün hayal edilen ne varsa gerçekleşmiş yeni bir düzen, Cennet Ütopyası ile karşılaşıyoruz bu tasvirde. Acıdan kurtulmanın bedeli zekadan vazgeçmek olarak sunuluyor ve insanlık yüz binlerce yıl süren çabayı bugün evimizde beslediğimiz mutlu kediciklerle aynı konuma gelebilmek için vermiş oluyor. Yeryüzü Cenneti fikri kendi başına distopyaya dönüşüyor böylece, umut edilecek daha iyi bir dünya hayali elimizden alınıyor. (Kitap o kadar sade ki uzun uzun anlatılan bu bölümü sadece bir yanlış anlama olarak ele almamak gerekir diye düşünüyorum, bilinçli olarak alternatif bir gelecek distopyası önceden öneriliyor.)
Teselliyi dünya barışında değil de insanlığın sürekli ilerlemesinde arayanlar da unutulmamış tabi. İlk maceradan sonra yeryüzünde canlı yaşamının hemen hemen tükendiği zamanlara kadar gidiyoruz birlikte. Tek bir canlının bile sesinin bulunmadığı o yalnızlıkta geçmişte insanlarca önemli bulunmuş her şey anlamsızlaşıyor, insan gibi insana dair geri kalan şeyler çoktan tükenmiş, hiç olmamış gibi. Üstelik öyle bir zaman ki, sona yaklaşılmış, ne gökyüzü mavi, ne de denizler.
Son olarak gezginin döndükten sonra arzulu bir şekilde et yemek istemesi kafa karıştırıcıydı, yamyamlığa tanık olan birinin psikolojik olarak et yemeyi en azından bir süre reddetmesi beklenir. Bunun kitaba tesadüfen eklendiğini düşünmüyorum. Kendisi için tehdit oluşturmalarından dolayı Morlock’lar ile savaşmış olsa da Eloiler gibi mücadeleden vazgeçmedikleri için bir yandan onlara karşı saygı duyduğunu ve dehşete kapılsa da Eloi yemelerini -pek çok kez sığır gibiler demişti onlara- onayladığını düşünüyorum. (Görünüşlerinin aksine tavır olarak Morlocklar daha çok insana benzerken Eloiler hayvanlaşmışlardı artık).