Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Kurgu İskelesi => Konuyu başlatan: veritaserum - 31 Ocak 2008, 16:00:55
-
bölüm 1 === çok uzaklarda
Ağlıyordu Almira. Yine gece yarısı korkunç bir kabusla uyanmıştı ve çok korkuyordu.Rüyasında annesini görmüştü.Arkasında raflardaki tozlu resimler kalmıştı yalnızca.Almira'ya yıllarca dadılar bakmıştı. Babasınn işleri yüzünden de sürekli oradan oraya taşındıklardan hiç doğru düzgün arkadaşı olmamıştı.
Son zamanlarda gece rüyasında sürekli annesini görüyordu. Annesinin "Bana gel Galeçya " diye bağıdığını duyuyordu. Ama kalktığında hiçbirşey hatırlamıyordu. Bu da çok sinir bozucuydu.
Kalktı ve oturdu.Ağlıyordu hala.Artık böyle rüyalar görmek istemiyordu. Ne olurdu annesi ölmemiş olsaydı ? Onu tanımayı çok ama çok isterdi..
"Anneniz hala yaşıyor Galeçya." dedi bir ses. Almira dondu kaldı.Hiçbirşey söyleyemiyordu.Korkudan kaskatı kesilmişti. Sonra konuşanı gördü.
Yabancı baştan başa bembeyazdı.Upuzun bir boyu vardı ve yere doğru dökülen beyaz bir elbise giymişti.Upuzun saçları bembeyaz olmasına rağmen, hiç de yaşlı durmuyordu. Saçlarının arasına sim gibi tanecikler serpiştirilmişti; ama Almira'nın şaşkınlığı onlarla ilgilenmesini engelliyordu.Kadının başında zarif bir taç vardı.Onu çok akıbetli gösteriyoru.
"Benden korkmayın."dedi yabancı."Size zarar vermeye gelmedim." Sesi yumuşacıktı.Sanki onu duyuyormuş gibi değil de, içinden geliyormuş gibi hissediyordu.Dilara rahatladı.Korkusu geçmişti.Kadının sesi ona güven veriyordu."Sen kimsin?" diyebildi.
"Gelin size göstereyim" dedi. Almira kalktı ve pencerenin kenarına, yabancının gösterdiği yere gitii."yukarıdaki yıldızları görüyor musunuz? İşte tam şurada, kuzeye bakın parlak olan.İşte ben O'yum."Almira dudak büzdü.
"İnanmıyor musunuz? Ama ben gerçekten Kutup Yıldızı'yım.İsterseniz diğer yıldızları da çağırayım, arkadaşlarımla tanışın."
"Hayır, hayır istemiyorum.Bana hemen buraya nasıl ve neden geldiğini anlat. Ve...bana..neden annemin yaşadığını söylediğini.."
Almira'nın gözleri doldu ve kadının yüzü karardı."Sevgili Galeçya..Sizi doğduğunuz günden beri izliyoruz.Annenizi de gözlemiştik.Anneniz, bizim kraliçemizdi.Benimle gelin.Size herşeyi anlatacağım.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Burada kadının Almira'ya ülkesini anlatması gerekiyor(fazla mı uçuk oldu ;D)harap ve bitap bir ülkeyi. aklımda bir taslak var, ama nasıl bir yer oluşturabiliz, birlikte bakalım. VE yanlışlarım varsa söyleyin lütfen.
eee nasıl buldunuz benim dandirik hkayemin ilk bölümünün başını ??? ;D
-
wuaaaww ;D bu anlatım biyerden tanıdk geliyu ama... vala güzel olmuş hea ne anlatçak baalım ;D
-
nerden tanıdık geliyor nan söyle katledeyim hemen ;D :shrlock
ya fazla vaktim yok ondan alel acele yazdım bu şey; şimdi burada hiçbirşey kesindeğil. kızun adı falan filan herbirşeyi değişebilir.kararsız bir insanım ben ;D bu ülke harap bitap kız buraın prensesi falan kız orayı kurtaracak faso fiso şimdi ülke nerden çıktı demeyin ilerki bölümlerde ;D öyle birşey işte yahu yardım edin azcık diye attık onu buraya ama bir sen yorum yazmışsın :'( :'( :hemk
-
Ne olurdu annesi ölmemiş ? olsaydı deseydin daha iyi giderdi :hönk Değişik bir yazıya benziyor.Devamını bekleriz :hihi
-
atacam merak etme teşekkürler yorum çin ;D
-
Bence ilk yazın olmasına karşın muhteşem, devamını en kısa zamanda bekliyoruz.. =)
-
Bence ilk yazın olmasına karşın muhteşem, devamını en kısa zamanda bekliyoruz.. =)
zuhaha teşekkürler hakan abicim ;D çok sağol valla ;D ;D ;D
-
o yıkılmış ülke için böyle bir betimleme düşündüm nasıl olmuş :D
Çok kalabalık bir yerdi. İnsanlar burada siyah cüppelerle geziyordu ve hiç ses yoktu. Sanki kimse yaşamıyordu burada. Etraflarındaki ağaçların dalları çok yükseklere uzanıyordu, ama yaprakları kurumuştu. ve simsiyahlardı. Gökyüzü bile karanlıktı. Günzdüz içinde karanlık.. Siyah evlerin pencerelerine siyah perdeler çekilmişti. Soğuk havaya rağmen hiçbirinin bacasından duman tütmüyordu. Ölü bir yerdi burası. İnsanları, evleri, ağaçları ölüydü..
-
ama niye bişi anlatmadı ;D :hönk başka sahneye gçtü ;D
-
bikerem bu bir blüm değil sadece böyle anlatsam nasıl olur diye soruyorum ;D
sonracıklarıma geçtü deme kuzum geçti de ;D
-
O "şöle anlatsam" bölümünde, İnsanlar siyah cüppelerle geziyorlardı. Sanki kimse yaşamıyordu diyor. Burda bir anlaşmazlık var. Şöyle olsa daha iyi olur sanki. İnsanlar siyah cüppelerle geziyor sesleri çıkmıyor sanki ölü gibi hareket ediyorlardı. Ya da insanları ordan çıkararak hata düzeltilebilir gibi.
-
Gözde okuyamadım kusura bakma canım gerçekten afalladım aklıma nedne glemedi astronomi kullanmak diye düşündüm baya.süper olmuş,devamını bekliyorumm
-
O "şöle anlatsam" bölümünde, İnsanlar siyah cüppelerle geziyorlardı. Sanki kimse yaşamıyordu diyor. Burda bir anlaşmazlık var. Şöyle olsa daha iyi olur sanki. İnsanlar siyah cüppelerle geziyor sesleri çıkmıyor sanki ölü gibi hareket ediyorlardı. Ya da insanları ordan çıkararak hata düzeltilebilir gibi.
bende buna benzer birşey anlatmaya çalıştım ama beceremedim sanki :P ;D
teşekkürler kuzular yorumlarınız için..
-
bende buna benzer birşey anlatmaya çalıştım ama beceremedim sanki :P ;D
yok nan süper olmuşş ;D
-
yok nan süper olmuşş ;D
sağol kuzucum ;D bir de kafaya koydum şu kızın adını değiştircem yazarken öylesine ilk aklıma gelen adı yazdım kaldı. fiyaka birşey bulun bakem :P ;D
-
sağol kuzucum ;D bir de kafaya koydum şu kızın adını değiştircem yazarken öylesine ilk aklıma gelen adı yazdım kaldı. fiyaka birşey bulun bakem :P ;D
ya konuştuğumuzdan beri hala düşünüyom bulamadım :P ;D ama yarın sölücem bak :zuha
yarında yarn derm ben :P
-
Kız sen bunlarla uğraşacağına ders çalış :P :P
Çok güzel olmuş ama anlatım bozuklukların var :D (tabi telefonda birazcık azar yedim okumadım diye :P )
-
bak sana bi çalışcam ;D bütün gün inekliyorum işte daha ne günde yarım saat msn :'( :'(
o anlatım bozuklukluarına birşey diyemicem çünkü konuşurken de öyle oluyor farkında değilim nasıl olduğunun.. :hönk
-
Gelecek bölüm nerede ya ? :D Hikayenin biraz şekillenmesi gerekmez mi ?
-
ya dur yazdım onu atıcam ama bu hafta çok yorgundum yarın atarım bir sorun çıkmazsa ;D
-
bölüm 2=== Eve dönerken..
Almira etrafına bakındı. Ve soluğunun ondan geri çekildiğini hissetti. Üzerinde, nereden geldiğini bilmediğin siyah bir cüppe vardı. Kutup Yıldızı da (adının Tina olduğunu öğrenmişti) giymişti o siyah cüppelerden. Etrafına bakmayı akıl edebildiği zaman ilk düşündüğü şey "Burası bertbat bir yer " olmuştu !!
Uzakta kurulu bir şehir görünüyordu bulundukları yerden. Pek şehir denemezdi aslında.. korku filmlerindeki lanetli kasabalara benziyordu. Şehrin en belirgin yapısı, tam ortasından gökyüzüne yükselen siyah bir binaydı. Yamru yumru bir şekli vardı binanın. Orasından burasından pencereler fışkırıyordu Ve pencerelerden de insanın kanını dondran korkunç çığlıklar..
Buranın sokaklarında kimseyi görmek mümkün değildi.Çok, ama çok ıssızdı. Ne bir kedi, ne de börtü böcek vardı. Etrafı kaplayan soğuk havaya bile, bir çürümüşlük havası hakimdi..Kasvetli evlerin her birinin penceresine siyah perdeler çekilmişti ve bacalardan hiç duan tütmüyordu. Birkaç ağaç vardı etrafta. Onlar bile hüzünlüydü..Yaprakları dökülümüş, dalları kararmıştı..
Ama çok derinlerde bir canlılık vardı hala.. Almira bunu hissediyordu. Bir kalenin zindanında, Bir ağaç yaprağında, siyah bir cüppede ve e bir yıldızın sönmeye yüz tutmuş ışığında hayatta kalmaya çalışan canlılığın son kırıntısı..Derinden erine Galeçya'sını çağırıyordu..
Sonra birşeyler oldu. Duymadı, görmedi, sadee oldu. Oldu da denemez aslında ama... Öyle içinde birşeyler depreşti.Soğuk hava, vücudunu sarıp sarmalarken bazı anılar gelip geçiyordu gölerinin önünden. Ona ait anılar değildi. Annesini görüyordu. Tam net değildi görüntüler ama annesinin birşeyi yapmaya çabaladığını görebiliyordu.
Sonra hemen geçti. Aklında sadece bulanık görüntüler kalmıştı..
"Pakesti'ye hoşgeldiniz Galeçya. Sevgili kurtarıcı (!!). Anneniz, (Kraliçe'miz) kaybolduktan sonra burası böyle oldu işte. Sizi beklediler efendim. Bu ölü ülkenin halkı . Issız görünebilir, ama aslına her kapının ardında yaşam vardır.. Kuleyi görüyor musunuz ? Oradakilerin çoğu size inananlar. Sizi bekliyorlar. Onları oraya Lezgina hapsetti. Onlarıkurtarmalıyız. Daha fazla süremez. Tüm kehanetler sizin Pakesti'yi kurtaracağınızı söylüyor. Yıllardır... Lütfen efendim, Galeçya'mız, onları bırakmayın."
Almira Tina'nın gözlerinden akan iki damla yaş gördü..Ağzı kurumuştu...
-
Güzel olmuş bu bölüm..Betimlemelerinde :P Hikayede açığa çıkmış..Tebrikler ksu :yeho
-
puhaha sağol kuzu ;D
-
off bea valla süper olmuş yeminle ;D isimler süper ;D bi de dilara nın adı Almira olsa olur mu diycektim ?... dün birinden duydum çok hoşuma gitti ;D ....
-
wayyy kuzuma bak yaa neler de yazarmış :o ablasına çekmiş tabi :P çok güzel olmuş canım betimlemelerinde harikaaa devamını bekliyoruz canım :hug
-
Bence Almira başka bi karakterin adı olsun hikayenin ortasında ad değiştirilmez ki..
Ama hikaye tümüne bakınca güzel.
-
Bence Almira başka bi karakterin adı olsun hikayenin ortasında ad değiştirilmez ki..
biz değiştiririz kardeşim :P ;D ama olsun nolcak xD ama evet dediğin gbim de olabilir :P :P
-
ya ben aslında en başında demiştim ne olsun diye kimse birşey demedi. seda önerdi bu adı bende güzel dedim..
-
bu arada bölünleri editleyip kızın adını Almira yaptım ;)
-
bölüm 3 = kulübedeki tartışma
"Sana inanmıyorum!! Bunlar yalan!! Benim annem falan yok !! Yıllar önce öldü, bir ölü o ! Hem kraliçe falan da değildi!!"
"Nereden biliyorsun?" dedi Tina. Almira duraksadı.
"Ben.. Biliyorum işte, o benim annemdi!!" dedi.Bağırıyordu artık.Boğazına kadar dolmuştu. Biraz daha üstüne gelirse patlayacaktı..
"Size bunu kaıtlayabilirim.İzleyin beni."dedi Tina.
Yürümeye başladılar.Şehre değil de tam ters yöne gidiyorlardı.Uzunca bir süre yürüdüler. Sonunda kulübeye benzer bir yere geldiler.Tina kapıyı çalmadan içeri girdi.
"Tursdem, burada mısın? "
Yatağa benzeyen bir şeyin içinden ufacık bir siluet belirdi. Gerçekten de ufacıktı. Bir çocuk boyundaydı bu kişi. Sanki günlerce sırtında taş taşımış gibi bir hali vardı, çünkü çok yorgundu. Gözlerini biraz araldı ve Almira bir çift yeşil gözün ona baktığını gördü.
"Bak, sana kimi getirdim." dedi Tina bu küçük insana.
İnsan ona baktı ve birden ayağı fırladı.Ayağa kalktığında Almira onun ufak, şirin yüzlü bir kadın olduğunu gördü.Kadın genizen gelen, insana paslanmışlık hissi veren bir sesle konuştu.
"Galeçya!" dedi Tursdem.Tina gülümsedi
Sonra Almira olanlara pek bir anlam veremedi. Tursdem aniden ağlamaya başladı ve Almira onu dizlerine kapanarak var gücüyle çekiştirirken, "Sevgili Galeçya'mız, sonunda geldiniz !!! Bizi bırakmayacaksınız değil mi??!! Kurtulduk; Tİna; kurtulduk!!! Pakesti kurtuldu !! " gibisinen ve daha nice sevgi sözleri yağdırırken buldu...
Tina üzerindeki çuval-giysiyi çıkarmıştı ve kulübe daha aydınlık görünüyordu.Tursdem biraz sakinleştikten sonra Tina konuşmaya başladı.
"Tursdem, bize biraz eskilerden bahseder misin? Galeçya'mızın buna biraz ihtiyacı var." dedi o yumuşak sesiyle.Tursdem başını salladı ve çok önemli bir iş yaparcasına heyecanla anlatmaya başladı.
"Burası çok, çok güzel bir yerdi efendim.Derelerinde rengarenk balıklar yüzerdi. Ağaçları kocaman meyveler sunardı bizlere.. Gökyüzünden gökkuşağı hiç eksik olmazdı.Yazları, her gece partiler yapılırdı. Herkes birbirini tanırdı ve kimse kavga etmezdi.Ve de her yer alabildiğine yeşildi!!
Sonra..Kraliçe kayboldu..Bir kızı olduğu söylemişti bize.Kim olduğunu, nerde naıl yaşadığını bilmezdik. Onun uzun yıllar sonra geleceği ve bize hükmedeceği söylenmişti. 'o amana kadar çok felaket göreceksiniz, dayanın !' denmişti.Kraliçe kaybolunca yerine erkek kardeşi Lezginka geçti. Hiç kimse ona dur diyemedi, güçsüzdük.Bizden sihrimizi çaldı-"
"Sihriniz mi?"
"Ah, evet.Burada herkes sihir kullanır.Ama sihrimiz çalındı.Size inanan çok kişi var.Kimisini kuleye kapattı, kimimizi öldürdü ! Benim gibi bazı zavallılar kaçmayı başrdı. Uzaklarda gizlice yaşamaya çalışıyorlar..Ama ihanet eden hainler de var.Onlar dda Lezginka'dan ucuz sihirler almaya uğraşıyor.." Tursdem bunları bir heyecanla söylemişti ve Almira kulaklarına inanamıyordu.
"Yani..Şimdi..Ben..?"
"Evet,siz bir prensessiniz." dedi Tina.Gülümsüyordu.
"Ama.. ben yapamam..beceremem.."
"Ah, yalnız kalmayacaksınız.Ben her zaman yanınızda oacağım.Ve işimizi halledene kadar Tursdem sizi burada ağırlamaktan onur duyacaktır, değil mi Tursdem?"
"Tabii ki efendim, Galeçya'yı ağırlamak bir şereftir!!" tekrar ağlamaya başlamıştı ve onun bu sulugözlülüğü Almira'nın hoşuna gidiyordu.
"Pekala.Elimden geleni yapmak isterim.Ama söyleyin bana, nasıl yapacağız?"
-
Anlatım daha da güzelleşiyor :D ama bazı harfleri yapmayı unutmuşsun ;D diğer bölüm :D
-
ya kalıyor arada öyle anlayın artık ;D
-
Daha güzel olmuş(bazı tanımlarını beğenmesem de :P) çok hızlısın valla :D Bundan sonraki bölümler daha kolay yazılacaktır inan bana ;)
-
kimin kuzusu ya :hug canım benim çok güzel olmuş fakat bazı yerlerde harfleri unutmuşsun ;D neyse canım devamını sabırsızlıkla bekliyorum çabuk ol :D :D
-
bölüm 4 === buluşma ve ayrılış
Kapkaranlık bir yerdeydi. Yumuşak bir şeyin üzerinde oturuyoardu. Tek görebildiği yanındaki siluetti.Bir kadındı bu, çok iyi tanıdığı bir kadın.Ama aslında hiç tanımıyordu onu. (??)
"Aferim, Almira, hep seni izledim.Şüphelerine yenilmedin."
"Ama çok korkuyorum Anne."
"Herkes korkar, küçüğüm. Önemli olan korkuları yenmektir.
Bir sessizlik oldu. Ama huzurlu ve sevgi dolu bir sessizlik.
"Ne yapmalıyım? Ölü bir halkı nasıl kurtalacağım bilmiyorum. Bana inananları nasıl bulacağım hiç bilmiyorum. Ben kimim, neyin peşindeyim onu bile bilmiyorum.."Ağlamaya başladı.
"Sen benim kızımsın, Almira. Sen Galeçyasın. Pakesti Prensesisin.Prensesler ağlamaz.Güçlü olmalısın.Zor günler bizi bekliyor."
"Dayanamam, korkuyorum.."
"Dayanacaksın.Yanna olacağım.Tina seni koruyor.Tursdem'de sana ait bir şey var, onu alacaksın. Sonra birlikte madaolynu bulacağız."
"Hangi madalyonu?"
"Şey, aslında herhangi bir madalyon. Onun içinde çok güçlü birşey var, Galeçya.Senden bile güçlü.Bu yüzden onu aptal kardeşimden önce bulmalısın!! Onu al!! almalısın!!"
"Nerede? Nasıl alacağım?"
"Bilmiyorum, kendin bulmalısın!!"
"Anne, nasıııııııl ??"
"Dene,Galeçya.Ama şimdi uyanmalısın hadi !!"
"Anne! hayır!"
"Seninle konuşacağım. GİT!!"
"Anneeeeee"
Ve yine ağlayarak uyandı.Bu kez hem korkudan, hem sevinçten, hem üzüntüden ağlıyordu.Kalbi çok karışıktı, yapılacak çok şey vardı ve zaman daralıyordu.
Madalyonu bulmak zorundaydı...Oysaki yolu çok, çok uzundu..
-
Köfteeemm!!! Harika olmuşşş... Süper süper.. :hug
-
Güzel olmuş.Ama çok kısa :P Diyalogların arasına birşeyler sıkıştır arada bir :P
-
evet bu bölüm öyle oldu ;D ama en zorlandığım yer yazana kadar canım çıktı :'(
-
bölüm 5 === Ona Ait Olan
Bir hışımla kulübeden içeri girdi. Neden anlamıyordu? Ona çok ihtiyacı vardı, o olmadan annesinin bahsettiği madalyonu bulması imkansızdı..
Siniri burnundaydı. Kpıyı kapatma zahmetine katlamadı. Avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Lezginka'nın duyup duymaması umrunda değildi artık, hiçbirşey umrunda değildi..
"Bana gel! Her neredeysen bana gel! Emrediyorum!"
'Ona ait olan şey' ikinci kez söyletmeden avcuna gelmişti bile. Almira şaşırdı.Herhangi bir şeyin ona gelmesini beklemiyordu. İçinden geldiği gibi davranmıştı. Şaşkınlığı, Tursdem'e kızgınlığını untturmuştu. (Tursdem onda hiçbirşeyin olmadığı söylüyordu boyuna çünkü ).
Elinde koskocaman bir kitap tutuyordu şimdi. Eski püskü bir kitaptı bu. Üzerinde bilmediği bir alfabede yazılar vardı. Bir kez daha şaşırdı, çünkü bu alfabeyi okuyabiliyordu.
Kitabın kapağında kocaman 'Galeçya' yazıyordu.Merakı, aklındaki herşeyi silip süpürmüştü. Kitabı açmak istiyordu. Şiddetle, hararetle, herşeyle. Kapağı kaldırmak için elini attı-
Oda birden ışıkla doldu.Gözlerini kırpıştırdı.Ne olduğunu, onun kadar siz de biliyorsunuz. Tina gelmişti. Hem de tam zamanında. Çok heyecanlı görünüyordu.
"Demek buldun" dedi.Yüzünden ne memnuniyet, ne de kzıgınlık okunuyordu.Yalnızca heyecanlıydı.
".Neyi?"
"Hakikatinin Kitabı'nı. O kitap senin için yüzyıllar önce yazıldı.Yazılırken oradaydım."
"Yüzyıllar mı ? Ne belliydi-"
" Yıldızlar, geleceği görebilir Galeçya.Yüzyıllar önce senin tüm kaderinöngörüldü ve bu kitaba yazıldı. İçinde dünün, bugünün ve geleceğin yazılı.Kendinle ilgili uzaktan ya da yakından ilgili herşey !! Şimdi, o kitabı açmaya gerçekten hazır mısın ?"
"Ben-" Almira duraksadı.
"Onu açtığında çok büyük sırlar öğreneceksin. Belki de onlarla delireceksin.Akla hayale sığmayan şeyler.. Bunlara hazır mısın ??"
Merakı geçmişti.Şimdi sadece korku vardı..
"Hayır"diye fısıldadı." Ama yapmalıyım.Bu insanlar.. Ölü halk..Tek çare benim Tina.. Hazır olmam ya da olmamam farketmez.Bunu yapmak zorundayımMadalyonun yerini öğrenmeli ve onu Lezginka'dan önce bulmalıyım. Kurtuluş çok yakın!!"
Ve kitabın kapağını kaldırdı.
<<<<<<
Ya bu bölümde kısa oldu kuzucuklarım idare ediverin :P altıncı bölümde bitmek üzere biterse onu da atarım bugün..
-
Harika ötesi yine köftem süper süper .. Evet 6. bölüm bitir at hemen kapağı kaldırdı sonraa.... ;D
-
Oh,oh :P kendi hikayemi yazarken senden ilham alıyorum vallaha :P bu ne azim kusucum :P beğendim bölümünü :hihi
-
ehuehu teşekkür ederim beni sizler yarattınız :hihi :hihi :hihi
-
altıncı bölüm === Madalyonun Sırrı
Çok ilginç bir kitaptı. Bir çok resim, şema ve yazıyla doluydu. Ama Almira hiçbirine bakmıyordu. Yalnızca madalyonun yerini görmek istiyordu. Çeviriyordu, boyuna çeviriyordu.Tina'ya bakmaya cesaret edemiyordu..
Ve sonunda bulduu!!! Hayreti, o kadar büyüktü ki, kitap elinden düştü ve kapandı. Başını kaldırıp Tina'ya baktı. Yüzünden hiçbirşey okunmuyordu.
"Biliyordun! En başından beri biliyorduun!"
Tina birşey söylemedi..
"Onu almam imkansız !" dedi ve ağlamaya başladı. Tüm gücüyle ağlamaya başladı. Çaresizdi, güçsüzdü. Ama içindeki şey değil. Hayır, içindeki o küçük şey hiç de güçsüz değildi. Ve ondan birşey yapmasını istiyordu.Yeniden Tina'ya baktı. Tina ilk kez gülümsedi.Elini saçına attı ve birkaç yıldız aldı. Onları ileri doğru üfledi ve yıldızlar düşerken arkalarında bir siluet belirdi.
Yabancı tıpkı Tursdem gibi ufak tefekti. Ancak bu bir erkekti.Ortalığı yırtarcasına bağırıyordu."Yeter, kurtulacağım buradan!! Galeçya onu devirecek! Hayır, yapmaa !!" gibisinden birçok şey. Giysileri yırtık pırtıktı ve fazla kirliydi. Bir süre bağırdıktan sonra gözlerini açmayı akıl etti ve gördü. Sonra ağzı hayretle açıldı. Bir süre şaşkınlığın verdiği bir sessizlik oldu ve adam daha güçlü bağırmaya başladı. Ama bu kez sevinçten bağırıyordu.
Sonra Tina "Sus!" dedi ve yabancı hemen sustu.
"Bu Galeçya, annenin baş yardımcısıydı. Adı Rua. Anneniz kaybolduktan sonra kaçmayı reddetti be kuleye kapatıldı. 14 yıldır orada.
"Nasıl çıkardın onu?"
"Zor olmadı demekle yetindi Tina.."Onun gibi yüzbinlercesi var o kulede.Çoğu öldü. Çoğu delirdi.Çoğu da delirmenin eşiğinde yada salgınlardan ölmek üzere. Şehirdeki tüm insanlar sizi bekliyor. Yardıma ihtiyaçları var, Galeçya. O kitap seni bir yere götürmez. Farkettiysen, sana geleceğini bile gösteremez, gizlidir gelecek.Başarmak için, inanman gerekir. Çünkü bunu senden başkası yapamaz.Ben bile.."
"Diğerlerini de getirmelisin."
"Onları ancak sen getirebilirsin."
Almira fazla uzatmadı.Ne yapacağını iyi biliyordu. Aslında içindeki şey biliyordu.O, tüm planı hallediyordu. Aslına bakarsanız içindeki şey herşeyi hallediyordu. Ta şeyden beri.. Hmm.. Ne zamandan beri bilemiyordu.. Çünkü uzun süredir vardı ama farkında değildi. Birşey biliyorsa o da o şeyin çok güçlü olduğuydu..
Zaman darlıyordu..
-
çok güzel canım :P hep aynı yorumlar ama ya :P biraz ağırdan al :P
-
Ekşın yap acık köfte böle savaş falan :P ;D Ama süper yine ;D
-
dur kızım biraz oraya da gelcez :P
-
Şu Ölü halka bayılıyorum varyaa:D
Süper olmuş cicikomm
-
ehuehu manyak teşekkürler ;D
-
Köfte 7. bölüm ne zaman geliyiiii ;D
-
dur nan az bekle yazıyorum allah allah ;D
-
yuaa.... guzuuu... niye göndermedin bana 3. 4. 5. bölümleri unutmuşum yaa ;D daha yeni okudum.. ;D ... öff manyak bu hikaye beee.... aneeeeaam içim kıpraştıı... ;D ama, yannız, şey.. lakin, fakat... haçen ... isimleri biraz daha şeyy yap yah nasıl anlatem.. okurken aksınlar gitsinler... mesela lezginka biraz zor okunuyo...leskinga daha kolay söleniyo gibim.. böle... ;D ama sen bilin tabi... ;) :-*
7. bölüm nerdee yeevrumm ... ? ;D
-
ya şimdi hayal yarışması varya ağırlığı acık oraya verdim bundan sonraki isimleri daha kolay yaparım kuzu :-* sen msne gel akşama biz seninle konuşalım şu öbür hikayeden hem yedinci bölümü falan :P ;D fikir verin nan tıkandım :P :'(
-
hehehehhehe ilham perileriniz biz senin... :gözlüklü ;D
-
yedinci bölüm === Kaçış
Almira sersem gibiydi. Kendinde büyük bir değişiklik vardı ve bunun farkındaydı. Azla konuşmuyordu. Zaten çok az yiyecekleri vardı ve ondan da neredeyse hiç yemiyordu. Bütün gün, bu küçücük kulübede oturuyor ve planı gözden geçiriyordu. Aslına bakarsak planı gözden geçiren o değildi. Yaptığı sadece düşünmekti. Yatmak, kalkmak ve durmadan düşünmek…
Sanki içinde başka biri varmışçasına…
“Tina, gidiyoruz.” diye seslemdi yukarıya. Ve Tina tüm asaletiyle salonun ortasında belirdi.
“Demek bir planın var.” Dedi Tina, küçük bir çocukla konuşur gibi şefkatle.
“Evet.” Demekle yetindi Almira. Ama o küçük bir çocuktan çok, otoriter bir kraliçeye benziyordu. “Tursdem, ihtiyacımız olan ufak şeyleri toparla ve lütfen abartma. Rua, sen de geliyorsun.”
Rua da ruhtan farksızdı… Dışarıda olmanın şokunu yaşıyor gibiydi. Sürekli bir köşede oturuyordu ve Almira’nın sorularına evet ya da hayır diye cevap veriyordu.
Sonunda dışarı çıkmayı başarabildiler. Kimse soru sormuyor, Almira’yı izliyordu.
Sessizce yürümeye başladılar. Henüz 100 metre kadar gitmişlerdi ki, herkes nereye gittiklerini anladı. Önlerinde kocaman bir dağ ve belli belirsiz bir aralık duruyordu. Almira geçmeleri için işaret etti. Kendi geride kalmıştı.
Rahatlıkla şehri görebiliyordu bulunduğu yerden. Hatta yüksekten bile bakıyordu şehre. Biliyordu ki, şehrin ortasından yükselen siyah binanın en tepesinden, birisi de onu izliyordu. Almira adı gibi biliyordu bunu.
xxx
Şehrin ortasından yükselen siyah binanın en tepesinde, baştan aşağı bir odada, siyah pelerin giymiş ve fazla abartılı siyah bir taç takmış olan ve kendine ‘Pakesti Kralı’ diyen bir adam, tahtında oturuyordu. Almira’nın da bildiği gibi, onları izliyordu. Kalpsiz bir insan ne kadar gülümseyebilirse, o da o kadar gülümsedi.
“Öleceksin Galeçya” dedi duyup duyabileceğini en çatallı, en iğrenç sesle…
-
Çok güzel canım.Akıcı gidiyorsun.İlk bölümden bu yana baktığımda anlatımının güçlendiğini görebiliyorum.Ancak bölümlerin giderek kısalıyor.Hemen yetiştirmeye çalışma,acele etme.Her olay için ayrı bir bölüm yazıyorsun sanki..Bunları boşluklar çizgiler vs. ile ayırarak birleştirebilirsin.Böylece gereken uzunluk da hissedilir :P Yap bunu ;) Al sana yorum :P
-
niye öle dedin ulen şimdi yorum istemedim ki :P (siz gene de yapın :P ) teşekkür ederim betülcüm :D ama bu sıralar kafam gerçekten çok karışık üzgünüm ama şu anda elimden gelen bu... daha uzun yazmaya çalışacağım sana sabah da söylediğim gibi artık cumartesileri bölümleri atacağım böylece bir hafta boyunca kafamda şekillenmiş olacak :D en azından umuyorum :P oooff off herneyse kuzucuklar teşekkürler yorumlar için ;)
-
niye öle dedin ulen şimdi yorum istemedim ki :P (siz gene de yapın :P ) teşekkür ederim betülcüm :D ama bu sıralar kafam gerçekten çok karışık üzgünüm ama şu anda elimden gelen bu... daha uzun yazmaya çalışacağım sana sabah da söylediğim gibi artık cumartesileri bölümleri atacağım böylece bir hafta boyunca kafamda şekillenmiş olacak :D en azından umuyorum :P oooff off herneyse kuzucuklar teşekkürler yorumlar için ;)
Zorlama olmuş gibi gözüksün dedim :P nihahaha :P
-
Zorlama olmuş gibi gözüksün dedim :P nihahaha :P
gir nan msne :P uzatmayalım burda ;D :-*
-
çok güsel olmuş devamını bekliyoruz!.... ;) :)
-
Süpersin köfteemmmmm!!!! ;D Ekşın ama ya nolur ekşın acık ;D
-
yaa kuzucaaan... ekşına geliyooz süper yaaf... tee ne zaman okudum ama mesajı şimdi yazıyorum xD ... güzel güzel beğendim ... xD ;D
-
8- Kayıp Sırlar Kütüphanesi
Almira durmadan yürüdü. Ayakları yorgunluktan ağırana, kalbi güm güm atana ve zihni kitabın korkunç gerçeklerini hazmedene kadar ilerledi.
Yalnızdı. Diğerlerini mağaranın girişinde bırakmıştı. Çünkü derinlikler, bu upuzun geçitte olduğu gibi, sihirsiz insanlar için fazla tehlikeliydi… Hayır, onları bir kere tehlikeye atmıştı zaten. Bunu tekrar yapmaya hakkı yoktu.
Ve sonunda geldi. Karşısında bir kapı duruyordu şimdi. Bu şaşırtıcıydı. Yerin metrelerce altında böyle zarafetli bir kapı… İnsana sanki saraya giriyormuş hissi uyandırıyordu. Heybetli olduğu kadar, korkutucuydu da. Kapısında, Hakikat’in Kitabı’nda kullanılan alfabeyle, koskocaman ve görkemli şunlar yazıyordu:
“ En güçlüysen gel yanıma
Daha güçlü yapayım
Soyluysan da gel ama
Fazla yaramam sana
Acizsen sihirden, büyüden
Sakın geçmeyesin içimden
Çünkü ben güçlüler içinim
Güçlüleri besler ve severim
Hainler çalmak isterse
Benim engin sırlarımı,
O zaman görürler yılanlığın kralını
Şimdi insanoğlu
Fısılda bana dileğini olsun
Ama unutma;
Hainlik yakışmaz sana”
Almira kapıda sadece bu yazıyı okuyacak kadar durdu. Kapı ise o okumayı bitirdiği anda, dilek falan beklemeden ardına kadar açıldı ve ona muhteşem bir manzara sundu.
Önünde alabildiğince kitaplar uzanıyordu… Ama sıradan kitaplar değil. Hemen hemen hepsi yakut, elmas, altınlarla bezeli, ışıl ışıl parıldıyordu. Ortada kocaman bir masa vardı ve onunda süs yönünden kitaplardan aşağı kalır yanı yoktu.
Kapıdan içeri girdi. Bir an, çok kısa bir an ağır bir büyü tabakası kalbini sıkıştırdı ve hemen geçti. Almira büyünün onun sihrini kontrol ettiğini biliyordu ve o geçebilirdi çünkü en güçlüydü!! Sonra, büyü odanın her yerinden çekildi ve onu kaderiyle baş başa bıraktı. Almira, şimdi odanın daha karanlık göründüğünü fark etti ama tereddüt etmeden ilerledi.
Onu bu odadaki hiçbir kitap ilgilendirmiyordu. Onu ilgilendiren şey, masanın yanındaki belli belirsiz siluetti. Bir kadın silueti… kadın yerde boylu boyunca yatıyordu. Görkemli bir elbisesi vardı. Yüzü muazzam derecede güzeldi, ama gözleri kapalıydı. Bukle bukle saçları, darmadağınıktı. Vücudu soğuktu. Çok derinlerden nefes alıyordu, yavaşça, belli belirsiz… ölü değildi, hayır, ama Almira’nın içinde canlı olduğuna bir türlü emin olamayan bir şey vardı. Ve orada olsaydınız eğer, sizi hayrete düşürecek olan en büyük şey ise kadının vücudunda birikmiş olan tozdu.
Kadının elinde küçücük bir şey vardı. Bir … madalyon !! Almira kadının elinden madalyonu aldı. Zavallı kadın, en ufak bir tepki göstermedi. Madalyondan Almira’nın eline, koluna ve tüm vücuduna bir sıcaklık yayıldı. Oysa kadın hala buz gibiydi.
Annesi hala üşüyordu…
Onu orada bırakmak istemiyordu aslında. Ama vakit yoktu. Onu bekleyen ölü bir halk, ölü bir ülke vardı. Ve ölmesi gereken bir insan. Söz verdi annesine. Geri geldiği zaman hala yaşıyorsa onu alacak ve hakkettiği yaşamı sunacaktı. Ama ölmüşse o zaman……..
Ve geldiği yoldan gerisingeri yürümeye başladı.
<<<<<<<<<<<
eveeeeeeeeeeeeet zaman ne çabuk geçiyor değil mi. bitimimize çok az kaldı... on yada onbirinci bölümde bitirmeyi planlıyorum :D gülnur rahatlaş artık bir dahaki bölümde söz yapcam ekşını ;D uzun yazmaya çalışırken inşallah saçmalamamışımdır :P bir de bir insan evladı şu garibime bi isim bulsun gözünüzü seviyim hikaye bitti bi ad bulamadık :P
-
Gözdeeeeeee :P hepsini okudum baştan çok beğendim ;D
Bekliyorum devamını dört gözle :uhe
-
Köftem hissediyorm geliyo ekşııınnn xD yaklaşıyoo.. :P ;D Ama uzun yazma daha iyi böyle zun uzun okurkene uykumg eliyo gözlerim yoruluyo ;D Aferim aferim süper yine hadieeeee ekşıınn!!! ;D
-
Muhteşem olmuş.betimlemelerin de güzel ayrıca.Ama o kadar çabuk bitirme :( uzat azıcık
-
Muhteşem olmuş.betimlemelerin de güzel ayrıca.Ama o kadar çabuk bitirme :( uzat azıcık
bir gün sana çok pis dalıcam :P ;D :-*
-
Eveeettttt sonunda okudum kurban kes gözde.. :D :D
Ya şaka bir yana muhteşem etkileyici bir yazı okudum ilk başta sıkılacağım diye düşündüğüm, sonra okurken diğer bölümleride hemen okumak istediğim son bölümde kalıp acaba başka varmıdır diye bakınıp bulamayıncada bayağı kızdığım bir yazı olmuş. En en en en kısa zamanda devamını belliyoruz gözdecim. Fiddler dediğinde gerçekten haklı bu yaşına rağmen olayları böyle kurgulayabilmen, bencede yaşıtlarının arasında sana bahşedilmiş bir ayrıcalık. Betimlemeler, kurgular, olay sonları bağlamaların, başlık vs. vs herşey hoşuma gitti. Ellerine sağlık valla dayanamayıp bu üstün başarından dolayı bir artı karmayıda veriyorum.. :D
-
oyy teşekkür ederim hakan abi bidenesin :D ay çok sevindirik oldum xD :hug
-
Aneeaaam.... yaa köftecann... harbiden aştın kendini yaff... 8. bölüm en sevdiğim bölüm... hem ayrıcanam 10 da 11 de felam bitrmek yok... duymiyim bitaa.. ;D valla ben olsam (almira ya diyorum ;D ) annemi orda bırakmam... ;D duy bunu köftecan .. ;D
-
Bölüm dokuz === Kurtuluşa Giderken
Mağaradan dışarı adım attılar. Almira avucunda duran madalyonun sıcaklığını hissediyordu. Sanki canlı gibiydi. Büyünün çekimini hissediyordu. Elinde çok, ama çok güçlü bir nesne tutuyordu. Ondan, Lezginka’dan, Tina’dan hatta annesinden bile güçlü bir şey. İçine öyle bir şey hapsedilmişti ki… Birliğin gücüydü bu!
Tursdem’e döndü.
“Rua ile birlikte mağarada oturmanızı istiyorum. Ben gelene dek, ne olursa olsun, buradan çıkmayacaksınız. Güvende kalın. Zor bir gün olacak…” Tursdem gözleri dolu dolu ona baktı. “Biliyorsunuz Galeçya, eğer savaşmak gerekirse-”
“Hayır. Siz savaşmayacaksınız. Güvende kalın, bu bir emirdir.” Tursdem memnun görünmüyordu ama yine de mağaraya döndü. Almira, Tina’ya baktı ama bir şey söylemedi.
Almira şehirden görülebileceği yüksekçe bir yere çıktı. Ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu, tüm kontrolü içindeki güçlü ve küçük şeye bıraktı. Küçük şey, Almira’ya bağırmasını söylüyordu. Almira’nın kendisine çılgınca gelen şey, içindeki güçlü şeye çok mantıklı geliyordu. Ve Almira mantıklı olsa da olmasa da, onu dinlemesi gerektiğinin farkındaydı…
Ve öyle de yaptı. Avazı çıktığı kadar bağırdı, haykırdı. “BANA DÖNÜN! BEN GALEÇYA’YIM! GALEÇYA EMREDİYOR! KULENİN TÜM DUVARLARI YIKILSIN, TÜM KARANLIKLAR DAĞILSIN VE BANA GELİN! SİZİ KURTARMAYA GELDİM BANA GELİN! GELİN, GELİN, GELİN!!!!!!”
Önce vasat bir evin kapısı aralandı. Ürkek bir adamın başı göründü. Almira’ya baktı, sonra gözleri hayretle koskocaman açıldı. Ve en sonunda kendi dışarı çıktı. O da Tursdem ve Rua gibi ufak tefekti. Almira adamın tiz bir sesle ciyaklayıp ona doğru koştuğunu (ya da gücü olsa yapacağı buydu) gördü. Sonra bir başka kapı açıldı ve saçı başı dağılmış ufak bir kadının sevinç çığlığı duyuldu. Sonra başka bir kapı, bir başkası ve bir başkası… Tek tek tüm kapılar açıldı ve yüzlerce küçük insan ona doğru sürünürcesine yaklaşmaya çalıştı. İçi acıyordu. Onun, kendisinin kalbi böyle acılara dayanıklı değildi. Bu insanlar yıllardır açtı, kirliydi ve mutsuzdu. Yürüyecek güçleri yoktu, sürünmeye çalışıyorlardı… Sürünerek, kurtuluşlarına gidiyorlardı. Ancak, Almira’nın içindeki şey ne korku, ne hüzün de hüzün biliyordu. O, hiç acı tatmamıştı. O, O’ydu, ama ikisi birbirinden çok farklıydı.
Aynı bedende iki farklı dünyanın ruhları…
Almira yine haykırdı.
“Ah, yıllarca hapsolmuş zavallı insanlarım! Kırın zincirlerinizi ve bana gelin. Gücünüz, bende, elimde! Bana gelin ki size verebileyim. LEZGİNKAA!!! BIRAK ONLARI VE GELSİNLER! Bana inanan bana gelsin! Hainler senindir, masumları bana ver, veeer!” ve ağlamaya başladı. Daha doğrusu, o anda onu kontrol eden şey izin verseydi, ağlardı. Zaman, güçlü olma zamanıydı ve Almira geriye çekilip idareyi içindeki güce bıraktı.
Ve kulenin de duvarları yıkıldı. Geride kalan tim küçük insanlar, bir anda kaçıştılar kuleden. Hepsi ağlıyordu. Vücutlarında yıllarca gördükleri işkencelerin izleri vardı. Ama kurtuluş zamanı gelmişti ve Galeçya onları kurtarmak için gelmişti.
Yaşlı ve ufak bir adam “Galeçya.. gücüm yok. Ver onu bana” dedi. Almira gülümsedi.
Elinde madalyon duruyordu.
Sadece istedi, istemek yeterliydi. O isteyince, yıllarca madalyonda hapsolmuş olan güç, sahiplerine aktı. Kraliçe hapsetmişti onu. Lezginka bir tehdit haline gelmeye başlayınca, halkın sihir gücünü ve daha da önemlisi ‘yaşama güçlerini’ buraya hapsetmişti.
Ayrıca kendi gücünü de.
Kayıp Sırlar Kütüphanesi içine yalnızca en güçlüleri ve soyluları alırdı. Kraliçe bu yüzden orada uyuyordu, lezginka oraya giremezdi. Ve kendi güncü feda ederek, derin bir uykuya dalmıştı. Madalyon orada güvendeydi. Halkın sadece inancı kalmıştı elinde, onlar da Galeçya’ya inanmayı seçmişti. Ve işte şimdi, 14 yıl sonra onları geri alıyorlardı.
Madalyon yere düştü. Artık hiçbir işe yaramazdı. Ancak… Pakesti’nin işine yaramıştı. Sis dağılıyordu, gökyüzünde güneş ve gökkuşağı açıyordu. Ağaçlar yapraklarını geri kazanmıştı ve çiçek açmaya hazırlanıyorlardı. Evler artık siyah değildi, aksine, rengarenk! Kule tamamen yıkılmıştı. Artık kimsenin çuval giymesine gerek yoktu, yoktu! Çocuklar gönüllerince koşabilirdi artık sokaklarda, kelebekler uçabilirdi ve panayırlar yapılabilirdi-
Eğer onlar gelmeseydi…
<<<<<<<
yorumları alayım :ole
-
ouuuu o madalyonda bişey oldunu biliyodum ;D .... gözdemm döktümüşün gen süper ya 11. bölümde bitrmek yok heee demicem sanırım sonlara geldk... ya ama biraz ekşın savaş bi bişey koysaydınn... ;D
-
Sanki bu bölümde bizim bilmediğimiz senin bildiğin o yüzden yazmaya üşendiğin birşeyler var :P tahmin değil çok karman çorman felsefe kitapları gibi :D bayıldım bayıldım ne diyeyim :uhe
-
yaw idare edin işte :P oks çociiyiz bu kadar oluo :P
-
Bahane hazır zaten :P
-
sen beni ezip durcana oku biraz hikayeyi :P
edit: yazılarım için buraya uğrayıverin :P http://vrtsm.blogcu.com/ 8)
-
Vayy son bölümde muhteşem olmuş nediyeyim yahu, artık sonuna yaklaştırıyorsun bak çok dikkat et. Rowling gibi olursa çok pis dalarım söyleyeyim.. :P
-
forumda şiddet vaaar :P öff tamam be anladık niye tehdit ediyorsun ki :P
şaka yaptım şimdi gelir bir de beni ezdin dersin :P okuduğun için teşekkürler :D
(yanlış anlaşılmasın yani ben kimseye piskolojik baskı falan yapmıyorum okuması için 8) )
-
Köfteeeee süpersin ya ;D 10.böLümü bekLiyorum sabırsızLıkLa ;D
-
aaAaAaaa hala gelmedi mi 10. bölüm yaaa... ;D :o
-
İlk bölümü okurken -istemeden de olsa- "sanırım biraz sıkıcı bir hikaye." diye düşünmekten kendimi alamamıştım ama bir şans verip devamını okumaya başladım ve pişman olmadım. Gerçekten zamanla mükemmeleşen bu bölümdeki en iyi denemelerden biri. Tam tamına bir kendini geliştirme örneği. Ayrıca konu da çok iyi. Eğer illa ki 11. bölümde bitireceğim falan diyorsan benim yaptığım gibi hikayeyi sezonlara bölebilirsin. Bu sezon şu kurtuluşu tamamlarsın ondan sonra da yazın yepyeni bir hikayeyle bu maceraya devam edersin.
Başarılarının devamını dilerim ;D
-
teşekkürler :D evet bunu düşünebilirim ;D ama şimdi istesem de yapamam, oksye iki ay kaldı, çok korkuyorum ve neti kesinlikle kısıtlamakta kararlıyım. ayrıca haklısın, çok sıkıcı bir hikaye :P
-
. ayrıca haklısın, çok sıkıcı bir hikaye :P
Geril... geril bi vur.. :P neresi sıkıcı yavf bunun... HP den sona en çok beğendiğim eser.. ;D o bir şaheser... ;D :-*
-
Geril... geril bi vur.. :P neresi sıkıcı yavf bunun... HP den sona en çok beğendiğim eser.. ;D o bir şaheser... ;D :-*
abartmayalım :P ayrıca sana hadi len deme gururunu yaşamak istiyorum :P yazarken ben bile sıkılıyorum yahu :P ama eğer illa ki ekşın istiyorsanız ( Gülü sana söylüyorum ;D) Koruyucu Renkleri'ne uğrayabilirsiniz :D
-
Uğrayazazz tabe... ;D Hepsine uğruyoruz.... Ama sen de yaz artık şunu yavf.. ;D Çatlıyazam meraktaaann.. ;D :-\
-
bi durun la :P yaaw yarısını yazdım işte uzun oldu birazcık :P pazartesi gibi atmayı düşünüyorum ;)
-
Bölüm on = Evrenlerin Geçiti
Almira Lezginka’ya kötücül bir zevkle baktı.
“Beni yenebileceğini mi sanıyorsun? Sihirlerini verdim onlara.”
“Sanmıyorum, biliyorum Almira. Almira.. Aslında busun sen, değil mi? Zavallı bir insan. Onlara gerçeği anlatmadın değil mi Almira?”
Almira sabit bakışlarla ona baktı. yüzünden hiçbirşey okunmuyordu. Sessiz kaldı… Dakikalarca… Halktan biri çıkıp “Gerçeği bilme istiyorum!” diyene kadar.
Almira bu kez ona döndü. Ama yüzü asıktı.
“Gerçek… Seni memnun eder mi bilmiyorum…”
“Yine de duymak istiyorum.”
Almira dudağına acı dolu bir sırıtış kondurdu.
“Ne biliyor musunuz? Sizin kahraman sandığınız bu kız, aslında bir köle! Sizin köleniz! O evrenlerin geçiti!” dedi Lezginka ve kulak zarını yırtan bir kahkaha attı.
Sonra Almira gözlerinde vahşi bir pırıltıyla insanlara baktı. ne sanıyordunuz? Gökten zembille inmiş bie melek olduğumu mu? Sımsıkı bağlıyım sizlere! Hakikatin kitabı diyor ki: ‘Bir insan düşünceleri, vücudu ve en önemlisi sihirleriyle bir bütündür. Bu bütünlüğe evren denir. Evrenlerin toplandığı bir insanlar vardır ki, yüzyılda bir doğarlar. Evrenler onu kendilerine sıkı sıkıya bağlarlar ve ölene kadar bırakmazlar. O artık bir ‘geçit’tir ve evrenlerin tüm sihirlerinden sorumludur. Anladınız mı şimdi halimi?”
Kız yere çöküp ağlamaya başladı. Titreyerek, hıçkırarak ağlıyordu. Zaten ağlamak denen şey de böyle olurdu. Sonra omzunda hiç beklemediği sıcacık bir el hissetti.
“Ben seninleyim.” Dedi bir kadın.
“Ben de.”
“Ben de.”
Ve bir başkası ve başkası…
Ama sonra korktuğu şey oldu. Lezginka yine rezilliğini göstermişti. Çünkü yüksek dağların ardına saklanmış yüz binlerce asker birden ataa geçmişti. Kıran kırana bir savaş başlamıştı. Her yerde büyüler parlıyordu. Almira saçının ucunu yakan mavi bir alevden haykırarak kaçtı. Sonra karşıdan gelen iri yarı bir askerden de kaçmak zorunda kaldı, ancak arkasında kalan insanlar o kadar şanslı değildi…
İnsanlar ezilirken, Almira içinde bir şeylerin eğilip büküldüğünü hissetti. Acı değildi bu, sevinç hiç değildi. İçinden dışarı çıkmaya çalışan bir duygu vardı. Almira direnmeden onu serbest bıraktı.
İçindeki güçlü şeydi bu. Onunla konuşuyordu! “Geçite bak, Almira!” diye bir ses yakılandı kafasının içinde. Ürperdi. Bu kendi sesiydi!.
‘Kendini’ dinleyerek içindeki geçite baktı. Evrenlerin Geçiti’ne. Nasıl bir duygu, yaşamadan bilemezsiniz. Hortum gibi bir şeylerdi, yüzlerce içi delik hortum. Normal hortumların çinden su falan akar, bilirsiniz, ama bu öyle değil. Bunlar Evrenlein Geçitleriydi ve içinden sihir akıyordu.
Almira ne yapacağını bilemeden dolandı geçitlerin arasında. Fazla sihirliydi bu iş, midesi bulanmıştı ve kusma gereği duyuyordu. Ancak o kusamadan, araması gereken şeyi bulması gereken yerde bulmuştu bile.
Hatırlarsanız, Pakesti’yi yıldızlar kurmuştu ve koruyordu. Almira’nın bulduğu şey de tamı tamına buydu işte : Yıldızlar… Hızla gidip Geçite dokundu. Saniyesinde yıldızlar oradaydı. Hepsi. Yardım için hazır ve nazır.
Tina gözüne çarptı bir an. Onları görünce kaçmaya çalışan bir gurup askeri ezmekle meşguldü ve çok, çok, çok sinirliydi. Beş dakika sonra savaş falan kalmamıştı, yıldızlar çok güçlüydü. Lezginka’nın askerlerinden geriye sadece bir kül tabakası kalmıştı. Tina Lezginka’yı aleme ibret olsun diye ışıldayan bir dizi iplerle sarmıştı ve havada asılı tutuyordu.
Sonra Almira hiç hesaba katamadığı birinin geldiğini gördü. Sonrasıysa onun için bir muammaydı…
xxx
“Haydi ama Almira, sonsuza dek uyuyamazsın.”
Çok karanlık bir yerdi burası. Zemin ise sertti. Başka da hiçbirşey yoktu. Yalnızca boşluk. Almira şaşkınlıkla konuşan kişiye baktı. bu bir kızdı, ona tıpatıp benzeyen, hatta kendi sesiyle konuşan bir kız.
“Sen… O’sun değil mi? Bana güç veren.”
“Evet. Ben senim.”
Kısa bir an sustular.
“Her şey bitti mi? Evime dönebilir miyim? Babama ve diğerlerine-”
“Diğerleri kim Almira? Ya evin? Anlamadın mı artık, sen buraya aitsin. Sen bir geçitsin.”
“Geçit olmak benim seçimim değildi.”
“Hayat her zaman sana seçenekler sunmaz, prenses. Bazen kadere razı gelinmeli.”
“Öyleyse çıkmak istemiyorum. Sen git benim yerime dışarıya, sen güçlüsün, dayanırsın.”
“Hayır, prenses. Gitmesi gereken sensin. Onları sen kurtardın, yıllarca bu bedende sen yaşadın. Onlar beni değil, seni seviyor. Evet, sana güç verebilirim, ama ben yapamam Almira.”
“Sen Galeçyasın-”
“Galeçya sensin şimdi, anla artık! O dünya sana ait. İnan bana ki mutlu olacaksın. Savaş bittikten hemen sonra annen geldi, prenses. Madalyonu kırarken onun gücünü de vermiş oldun. Bunu herkes yapamaz, kendinle gurur duymalısın. Şimdi git.”
“Ya sen? Seni bir daha görebilecek miyim?”
Galeçya gülümsedi.
“Ben her zaman yanındaydım ve yanındayım prenses. Mutlu bir yaşamın var artık. Lezginka ne derse desin, sen bir köle değilsin. Konumundan onu duy.”
Almira ona son bir kez baktı. Sonra da gerçekten ait olduğu bu yerde, yepyeni bir yaşama başladı.
**SON**
böyle ayrılmak zor.. artık hafta içi nete girmiyorum ve yorumlarınızı ancak haftaya okuyabileceğim. umarım fazla saçmalamamışımdır, hepiniz hoşçakalın.
sen de ilk fantastiğim Almira ~~ hepiniz hoşçakalın haftaya görüşmek üzere :'(
-
ani geldi.Şaşırdım bu kadar çabuk bitmesine :wow Aslına bakarsan son bölümde karışık bir çok şey var ama çok iyi toparlamışsın.Güzel bir hikayeydi.Hemde ilk denemen :oyy Tebrik ederim.Gerçi evrenlerin geçidinden bu kadar kolay kopamayız ama olsun :D Bu arada arada okuyuculara seslenmen hatırlatmalar yapman çok hoşuma gtti :hug
-
Evet evet şöyle başlarda anlayamadım "Allah, yoksa kötü bir son mu ne geliyor.." falan dedimde neyseki iyi toparladın. Son hoşuma gitti açıkçası. Eline sağlık son bir kez daha. Yeni hikayelerinle tekrar karşılaşıncaya dek, muziplik tamamlandı.. :D (alakaya maydanoz yapayım dedim burda.. :P )
-
Eveeet bir hikayenin daha sonuna geldiiik :P ;D Çok güzel köfte ellerine , hayal gücüne sağlık :D
-
yaa batırdım batırdım batırdım bu hikayeyiii :'(
-
Hikaye çok güzel gitti... Tebrik ederim iyi bir sondu. Ama devam etmelisin...
2. sezonun hikayesi üzerinde düşünmeye başlasan iyi olur çünkü bence bu hikaye Koruyucu Renkleri'nden daha güzel...
-
hmm şöyle bir şey var ki ikinci sezonu yazıp yazmayacağım daha belli değil :P yani yazamayabilir de :P zaten istesem de oksden önce yazamam, biliyorsunuz :D
-
ikimiz de sezon tatiline girmiş olalım o zaman =)
-
ikimiz de sezon tatiline girmiş olalım o zaman =)
evet :D