Bir grinin şeffaflığı kadar hassastım,geçirgendim.Her ne varsa içimde her ne varsa kalbimde sonuna kadar saklanamazdı,griydim.
Ne beyaz ne siyah sadece griydim.Bak!Bak işte!Baksan görürsün,görsen bilirsin..Griydim sadece sadece bir bendim senin..Baksan görürdün.
Bilmem,anlamam diyemezdin çok çaba gerektirmezdi birkaç sis oyunuydu işte!Grilikler çokmuş ikimizin üstünde.Oyunlar,karmaşalar çokmuş üstümüzde.Bitince her şey,anladım.
Umudun rengi,kışın rengi,hüznün rengi..Griydik işte.Ne tam sayı ne de kesirlerdik!Bırkaç kareköktük hapsedilmiş bırkaç reel sayıydık.Üç bilinmeyenli denklemlerdik,x'leri hiç çıkmayan.Griydık işte ne siyah ne beyaz.
Koştuğun asfalt kadar koyuyduk bazen,çok da yaklaşırdık siyaha ama griydık siyah olamadık.
Sis kadar griydık bazen beyaz denmesine sebep olacak kadar uçuk.Ama beyaz olmadık..
Geçirgendim,hassastım!Ruhum bırkac kahve telvesinde unutulup gitmişti.Tadım içilmiş acılarım bana kalmıştı.Kurtaracak kimse yoktu umudun rengi bendim ama umudum yoktu..
Naiftim,mulaim azıcık.Yumusakbaslılığımdı gri.Sana başkaldırmak mümkün olmadı,teslim oldum,sen tutuklamadın bıle.
Sucluyu serbest bıraktın,hayatın senden de acımasız kollarında sürüklenmesine izin verdin.Artık hiçbir çıkarı yok bu gidişatın.
Bir suçlu,bir kalbikırık.
Bir renk,bir umut.
Bir ölüm,bir yeniden doğuş.
..