Gönderen: Denaro Forbin - 29 Ağustos 2013, 03:17:33
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/gece-nobeti-top.jpg)
Fantastik edebiyatın karanlık ayağındaki en önemli temsilcilerinden biri olan "Gece Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gece-nobeti//)" (Night Watch) sonunda Türkçe'de!
Rus yazar Sergei Lukyanenko başyapıtı olan Gece Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gece-nobeti//) türünün hiçbir örneğine benzemiyor. Çünkü bu serideki iyiyle kötü ayrımı çok ince olduğu gibi, “nöbet” kavramı da fazlasıyla orijinal.
Geceleri iyilerin, gündüzleri kötülerin nöbetlerinin hüküm sürdüğü bir dünya düşünün. Ama bu dünyayı uzakta aramayın, çünkü bahsettiğimiz kendi dünyamızdan başkası değil. Düşünün ki geceleri özel güçlere sahip iyiler sokaklarda kötüleri gözetsin, fakat gün ışıdığında ise bu nöbet kötülere geçsin ve bu defa onlar iyilere polislik etsin.
Gece Nöbeti 5 kitaplık bir serinin ilk kitabı. Serinin son kitabı olacak olan “The New Watch”un 27 Mart 2014’te gelmesi bekleniyor ve hayranları bu kitap için fazlasıyla heyecanlı.
Aslında sinemaseverler “Gece Nöbeti” ismine hiç de yabancı değil. Bir romandan öte öykü kitabı olan eserde yer alan ilk öykü Destiny aslında 2004 yılında Night Watch (Gece Nöbeti) adıyla beyaz perdeye uyarlanmış ve tüm dikkatleri üzerine çekmişti. Sonrasında serinin ikinci kitabının adı olan “Day Watch” (Gündüz Nöbeti) ile bir devam filmi de çekilmişti. Ama şimdi nihayet Gece Nöbeti’nin dünyasına dalıp her bir öyküyü en ince ayrıntısına kadar özümseyebilecek, o gri dünyada iyiyle kötünün ince çizgisinde yürüyebileceğiz.
Moskova sokaklarında üşümeye hazır olun!
Pegasus Yayınları (http://www.kayiprihtim.org/portal/yayinevi/pegasus-yayinlari//)’ndan çıkacak olan kitap şu anda ön siparişte ve 2 Eylül’de raflardaki yerini alacak. Eserin çevirisini Ferda Yaraş (http://www.kayiprihtim.org/portal/cevirmen/ferda-yaras//), editörlüğünü Dilek Yücel üstleniyor. Tanıtım ve künye bilgileri için buraya (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gece-nobeti//) tıklayabilirsiniz.
Gönderen: Ira Arel - 12 Eylül 2013, 02:43:04
Gönderen: SPAWN-TheUndead - 12 Eylül 2013, 06:25:37
Gönderen: mit - 12 Eylül 2013, 10:22:48
Kitabın bizde çıkması da baya geç olmuş.
Eh, buna da şükür. Telif hakları üç-dört yıl önce alınıp 'hala' piyasaya çıkmayan, hatta hiiiiç alınmayan neler var neler. Dışı da bizi, içi de bizi yakıyor :)
Gönderen: Elendil_XX - 29 Eylül 2013, 16:29:13
Ben daha fantastik yönü ağır basan bir kitap bekliyordum, bu bakımdan hayal kırıklığı yaşadım.
Gönderen: oguzkaan - 29 Eylül 2013, 23:35:22
Gönderen: Elendil_XX - 30 Eylül 2013, 00:54:00
Affınıza sığınarak, bilen varsa çeviri orjinal dilden mi yoksa İngilizce'den mi?
Orjinal dilinden yani Rusça'dan çevrildi kitap.
Gönderen: oguzkaan - 30 Eylül 2013, 01:07:46
Affınıza sığınarak, bilen varsa çeviri orjinal dilden mi yoksa İngilizce'den mi?
Orjinal dilinden yani Rusça'dan çevrildi kitap.
Cevap için teşekkür ederim.
Gönderen: Denaro Forbin - 07 Mart 2014, 13:49:28
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/2014/03/gunduz-nobeti-top.jpg)
Tüm dünyada çok satan fantastik kurgu serisinin ikinci kitabı Gündüz Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gunduz-nobeti/), Gece Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gece-nobeti/)’nin kaldığı yerden devam ediyor!
- Günümüz Moskovası’nda geçen Aydınlık ile Karanlık arasındaki amansız mücadelede, Karanlık’ın güçleri gün boyunca tetikteyken Aydınlık’ın ajanları da geceyi izler. Bu iki kadim güç arasındaki, bin yıllık bir antlaşmayla kurulmuş dengeyi ise tarafsız yargıçlardan oluşan Engizisyon korur.
Ancak tarihin en önemli Kara Büyücüsü’nü hayata döndürecek güçte, yasaklanmış bir tılsımın kayboluşuyla bu hassas denge yerle bir olmak üzeredir. Üstelik, Antlaşma’yı bekleyen tek tehlike bu değildir. Küçük kızların kâbuslarından beslenen genç ve güzel cadı Alisa, yakışıklı ve genç bir Aydınlık olan İgor’a âşık olmuştur. Bir Aydınlık Diğer’e âşık olma talihsizliğini yaşayan genç cadı Alisa ile ihanete uğradığını düşünen İgor’un aşkları onları bu sonsuz savaşta birer piyon haline getirir.
Alıntı
“Büyüleyici… Son zamanlardaki en özgün ve okunabilir doğaüstü kurgulardan biri.”
-Scotland on Sunday-
“Rusya’nın soğuğundan çıkma tüyler ürperten bir gerilim romanı…”
-Sunday Sport-
“Sergey Lukyanenko’yu tanımıyorsanız, hemen tanımaya başlamalısınız! Günümüz Rusyası’nın en popüler yazarlarından.
Ve en iyilerinden!”
-New York Times-
Pegasus Yayınları (http://www.kayiprihtim.org/portal/yayinevi/pegasus-yayinlari/)’ndan birkaç gün içinde raflardaki yerini alacak romanın çevirisini ilk kitapta olduğu gibi Ferda Yaraş (http://www.kayiprihtim.org/portal/cevirmen/ferda-yaras/) üstleniyor. Tanıtım ve künye bilgileri için buraya (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gunduz-nobeti/) tıklayabilirsiniz.
Gönderen: Fırtınakıran - 07 Mart 2014, 14:53:30
Gönderen: oguzkaan - 08 Mart 2014, 21:57:23
Gönderen: mit - 08 Mart 2014, 23:07:50
Gönderen: Fırtınakıran - 08 Mart 2014, 23:34:56
Tabii yine de bu dediğinin doğruluğunu değiştirmiyor.
Gönderen: oguzkaan - 09 Mart 2014, 00:17:50
Gönderen: Fırtınakıran - 23 Nisan 2014, 19:17:50
Sergie Lukyanenko birinci kitaptaki özgün tarzını bu kitapta da kullanarak kitabı 3 öyküye ayırmış. Ama bunun neresi özgün, değil mi? İlk öykü birbirinden tamamen alakasız gibi görünürken son öykü ikisini birden kapsayarak ana olaya adım adım götürüyor bizi. Bunu bu kitapta da başarıyla uyguluyor yazar.
Gündüz Nöbeti (adı üzerinde) bu defa "nöbet" kavramını ve dünyaya olan bakış açılarını kötülerin gözünden anlatıyor. Gözlerim Gece Nöbeti'nde bize eşlik eden Anton'u arasa da, Gündüz Nöbeti üyelerinin gözlerinden Rusya'nın iyi-kötü dengesine bakmak hayli ilginçti. Ve ben yine hiçbir öykünün sonunu tahmin edememiş olmaktan büyük bir mutluluk duyuyorum.
Bu seriye dair olumsuz eleştiriler görüyorum. Herkesin kendi zevki, kimseye laf etmeye hakkım yok. Sadece şunu demek istiyorum, her zevke hitap etmiyor. Ben soluksuz okurken bazı okurlar sıkılıyor. Bu seri size aksiyon sunmuyor. Aslında "aydınlık" ve "karanlık" tarafında olmanın bir şekilde düşünce yapısını ve "denge"nin her iki taraf için de bu kadar önemli, hayati olduğu bir yapıda (düzen çok özgün) dar alanda kısa paslaşmaları sunuyor.
Çeviri ve editörlüğe de değinelim hemen. Çeviri gayet başarılı. Aynı şekilde editörlük de. Dipnotlar güzel yerlere serpiştirilmiş. Birkaç yazım hatası gördüm her iki kitapta da ama 500er sayfalık kitaplarda bunu normal karşılıyorum.
Son olarak, Gündüz Nöbeti'nin en son sayfasındaki Alacakaranlık Nöbeti (3.kitap) tanıtımını görmek de beni fazlasıyla mutlu etti.
Bunca yıldır beklediğime ve merak ettiğime kesinlikle değdi. İyi ki çevrildi, iyi ki okuyorum.
Gönderen: mit - 29 Nisan 2014, 15:43:10
Sergey Lukyanenko’nun kaleme aldığı Gece Nöbeti, bugüne dek okuduğum en orijinal kurgulardan birine sahip. Her şeyden önce bu bir şehir fantastiği, yani çoğu fantastik romanda karşılaştığımız kurtadamlar, vampirler, iblisler ve büyücüler gibi doğaüstü varlıklar günümüzde, şehirlerde, bizim aramızda yaşıyorlar. Kitapta bu varlıkları birer polis gibi izleyen iki gizli kurum var. Birincisi, Karanlık Varlıkları (kurtadamlar, kara büyücüler, vampirler) takip eden ve Antlaşma’nın dışına çıkmamalarını sağlamaya çalışan Gece Nöbeti. İkincisiyse, Aydınlık Varlıkları (ak büyücüler, şifacılar) kontrol eden ve yine Antlaşma’nın dışına çıkmadıklarından emin olan Gündüz Nöbeti. Yani her şey Antlaşma’da, bir tür ateşkeste bitiyor. Peki nedir bu Antlaşma? Basit olarak açıklamak gerekirse; eğer bir Karanlık Varlık güçlerini kullanarak normal bir insana kötülük ederse, bu durum Gece Nöbeti’ne olaya müdahale etme ve bir iyilik yapma hakkı kazandırıyor. Ne kadar adil, değil mi? Hiçte bile! Bir de madalyonun öteki tarafından bakın. Eğer bir Şifacı, güçlerini kullanıp ölüm döşeğinde olan bir insanı iyileştirerek kadere etki ederse bu da Gündüz Nöbeti’ne karışma hakkı ve eşit derecede bir kötülük yapma imkânı veriyor. Kısır döngü…
Bir de Alacakaranlık var tabii… Gece Nöbeti evreninde Aydınlık ve Karanlık Varlıklar, gölgelerini çağırıp içlerinden geçerek Alacakaranlık denen bir dünyaya geçiş yapabiliyorlar. Bir nevi Limbo olarak adlandırabileceğimiz bu yerde gerçek dünyanın gölgelerden oluşan, paralel bir yansıması karşılıyor bizleri. Bu, kitaptaki derin kurgudan sadece bir örnek. Lukyanenko gerçekten de çok sağlam temellere dayanan, karmaşık ve bir o kadar da ilgi çekici bir kurgu oluşturmayı başarmış.
Kitapla ilgili çok beğendiğim bir diğer hususta olayları bize sunuş şekli. Kitaptaki olaylara Anton adında, 30 yaşındaki acemi bir Gece Nöbeti ajanının gözünden tanıklık ediyoruz. O da tıpkı okur gibi çoğu şeye yabancı ve maceraları, arkadaşlarıyla sohbetleri, patronuyla gerçekleştirdiği konuşmalar sırasında yeni yeni şeyler öğreniyor. Tabii onunla eş zamanlı olarak biz de bu dünya hakkında daha fazla bilgi sahibi olmaya başlıyoruz. Böylelikle “şu şudur, bu budur,” şeklindeki uzun ve boğucu bilgilendirme metinleri olmadan, macera içindeki konuşmalar sırasında pek çok şey öğreniyoruz. Hatta, dikkatli bir okursanız, satır aralarını da okuyup Anton’un gözünden kaçan pek çok küçük ayrıntıyı yakalayabiliyorsunuz. Ayrıca her hikâyenin (toplamda 3 ayrı bölümden oluşuyor ve son hikâyede hepsi birbirine bağlanıyor) kendi içinde bir gizeme sahip olması ve bunun ne olduğunu son ana kadar tahmin edememeniz de bir diğer güzel yanı.
Kitabın aldığı olumsuz eleştiriler genelde içinde az aksiyon olması ve espri barındırmamasına yönelik. Ama ikisi de tam olarak doğru değil. Evet, hikayelerin büyük bir kısmı boyunca Anton’un kendi kendine konuşmasını ve olaylar üzerine kafa patlatmasını okuyoruz. Ama bu esnada da pek çok şey öğreniyor, pek çok ipucu yakalıyoruz. Ayrıca kitapta yeteri kadar aksiyon sahnesi olduğunu düşünüyorum. Bunun dışında gerçekten de çok zekice ve ince esprilere de sahip, birkaç yerde sesli güldüğümü rahatlıkla söyleyebilirim. Fakat ikisi de dozunda. Bu biraz da beklentilerinizle alakalı bir durum. Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki bir film, bir oyun ya da bir kitap çıkmadan önce onunla ilgili sayısız yoruma ve incelemeye ulaşma imkânımız var. Bu da merak ettiğimiz eseri elimize alamadan önce beklentilerimizin tavan yapmasına ve hakkında iyi olan birçok şeyi de önceden bitirip tüketmemize neden oluyor. Sonuç, kaçınılmaz hayal kırıklığı…
Benim bu kitaptan beklentim yepyeni bir yazarın yepyeni bir kurgusuyla tanışmak ve Moskova’da geçen bir şehir fantastiği okumaktı. Bunu da fazlasıyla aldım.
Gönderen: Lordmuti - 29 Nisan 2014, 23:48:04
Hem Hazal hem de İhsan abi yanılmış olamaz :)
Gönderen: Lordmuti - 07 Mayıs 2014, 13:54:48
Bir kere kitabın arka kapakla pek alakası yok. Öyle laylay bir öykü ve çatılara tırmanıp insan avlayan vampirler, kanalizasyonda yaratık peşinde koşan insanlar beklemeyin. Yazarın evreninde işler bu noktaları çoktan geçmiş, iyilik ve kötülük savaşmaktan sıkılıp bir antlaşmaya varmış. Bu da her şeyi değiştiriyor.
Nasıl değiştiriyor derseniz işte size ufak iki örnek: Avcılık izni alıp izin verilen insanların kanını içen vampirler var. İyiliğin güçleri bu elemanlara dokunamıyor bile, çünkü yaptıkları şey antlaşmaya göre "yasal" Zaten dokunsalar tekrar savaş çıkacak, kıyamet kopacak deyim yerindeyse. İyi bir büyücü önüne gelen hastaya şifa dağıtamıyor, çünkü yaptığı her iyilik kötü birilerine bir başka kötülük yapma hakkı verecek.
Konu böyle hassas olunca işin içine felsefe ve iyi/kötü ayrımı girmese olmazdı. Kitabın derin bir felsefi alt yapısı var, baş karakter iyiyi ve kötüyü sorgularken ben de kendimi bu sorulara bir yanıt bulmak için kara kara düşünürken yakaladım birçok yerde.
Baş karakterimiz Anton da kendini bu anlaşmanın ve daha büyük oyuncuların arasında buluyor, kendi doğrularını arıyor ve kendince en iyi şeyi yapmaya çalışıyor. Kendisiyle bağlantı kurmakta zorlanmadım şahsen, tutarlı ve etrafındaki olayları anladıkça gelişen bir karakter olmuş.
Kitapta üç öykü var. Zamanda kısa atlamalar yaparak temelde aynı karakterlerin başından geçenleri anlatmış yazar. Üç öykü boyunca bir şeyler görüyoruz, başta bunları birbirine bağlayamasak da en sonda çoğu şey açığa çıkıyor. Biraz alengirli ve gizemli bir sonla bitiyor kitap. Tabii serinin ilk kitabı olduğu için bu tür bir son görmek şaşırtıcı değil.
Sevenlerin yaptığı ısrarlı önerilere dayanamayıp aldığıma kesinlikle pişman değilim. (Merhaba İhsan abi, Hazal :P ) İlk fırsatta ikinci kitap Gündüz Nöbeti'ni de okumak istiyorum.
Okuyacağım kitap biraz beni düşündürsün, karakterlerin aptalca iyi ya da delice kötü olduğu kitaplardan sıkıldım diyenler kaçırmasın.
Gönderen: Fahrettin Levent - 07 Mayıs 2014, 14:34:14
Henüz ilk hikayedeyim ama şimdilik kitap hakkında olumlu düşünüyorum.
Gönderen: magicalbronze - 09 Mayıs 2014, 15:27:20
Gönderen: mit - 19 Mayıs 2014, 11:08:39
Kitap toplamda yine üç ayrı bölümden oluşuyor. İlk bölümde… şey, gelin ilk bölüm hiç yokmuş gibi davranalım. Çünkü ilk kitapta en çok nefret ettiğim karakterlerden biri olan Cadı Alisa ile baş başa bırakıyor sizi bu bölüm ve üzülerek söylemeliyim ki uzun zamandır okuduğum en sıkıcı hikâyeye sahip kendisi. Tamam, burada anlatılanlar kitabın ilerleyen bölümlerinde, özellikle de son kısımlarında oldukça önemli bir yere sahip. Ama yine de gereksiz yere uzatılmış gibi geldi bana. Çok daha kısa ve sade bir biçimde anlatılabilir, ufak bir ara bölüm gibi sunulabilirmiş.
İkinci bölüm ise… Ah, ikinci bölüm! İddia ediyorum, şimdiye kadar okuduğum tüm Nöbet maceralarının arasında en iyisi bu bölümdü! Hikâye daha en başından itibaren sizi avcunun içine öyle bir alıyor ki kendinizi bir anda sayfaları hızlı hızlı tüketirken buluyorsunuz ve maceranın sonunu görene dek kitabı elinizden bırakmak istemiyorsunuz. İçerdiği gizem unsuru, Anton ve arkadaşlarının geri dönüşü, hikâyenin baş kahramanı… hepsi ama hepsi ustalıkla kaleme alınmış.
Üçüncü ve son bölüm ise, Gece Nöbeti’nde olduğu gibi tüm bölümlerin birbirine bağlandığı ve her şeyin açıklığa kavuştuğu bir kapanış macerası. Yazarın bu özelliğini, yani kitabın başından itibaren anlattığı tüm açık uçları yine başarılı bir macera eşliğinde toparlama yöntemini gerçekten beğendiğimi söylemem gerek. Bu son hikâye de Nöbet serisine yakışır bir öyküydü. Son, son, son kısımlarda işi Hıristiyanlık öğelerine bağlamayıp durumu gereksiz yere aşırı dramatikleştirmeseymiş çok daha iyi olurmuş kanımca. Onun haricinde güzel bir ‘satranç’ oyunuydu.
Üçüncü kitabı merakla bekliyorum. Şehir fantastiği ve az aksiyon bol entrika dolu maceraları sevenlere de şiddetle tavsiye ederim.
Gönderen: Fırtınakıran - 07 Ağustos 2014, 01:19:15
Alacakaranlık Nöbeti diğer iki kitaptan çok ama çok farklı. Gece Nöbeti'nde Aydınlık'ı gördük. Gündüz Nöbeti'nde Karanlık'ı izledik. Ben de hep merak ediyordum, bu adam 3.kitapta neyi anlatacak diye. Meğer anlatacağı çok sağlam şeyler varmış.
Alacakaranlık Nöbeti merak uyandıran maceralar sunmuyor. İlk iki öykü bir şekilde taşra öyküleri diye tanımlanabilir. Ancak Anton'un bir kez daha ciddi soruları var ve bunu okura bulaştırmada da eski yeteneğini koruyor.
Bu kitapta Aydınlık'ı ve Karanlık'ı hiç olmadığı şekillerde sorguluyoruz. Ama hepsinden de öte Diğer olmanın "gerçek" anlamına bu kitapta kavuşuyoruz. Kafalar karışıyor. İtiraz etmek, haykırmak istiyorsunuz. Öyle bir yere geliyoruz ki, Aydınlık ve Karanlık tüm manasını yitiriyor ve geriye tek bir şey kalıyor: Engizisyon. Ama onun bile anlamını yitirdiği bir nokta var. O zaman geriye ne kalıyor?
Bu kitap Diğerleri'nin gerçeklerinin kitabı. Yine son öyküde eserin doruk noktasına ulaşıyoruz. Ama bu defa bu son öyküde buruk bir tat var. Zaten her şey yine öyle bir arap saçına dönmüş durumda ki, bu acı tat da hançer gibi saplanıveriyor.
Gündüz Nöbeti'nde tanıdığımız Edgar bu kitapta da bizimle. Semyon, tüm o karmaşıklığı ve tecrübesiyle burada. Gesar ve Zavulon da burada. Sveta... Ah Sveta. O da burada.
Hatta 2. kitabı okumamışlar için spoiler olacak biri daha var:
Spoiler: Göster
Ha, son bir isim: Kostya. Anton'un onun yeni ve güçlü haliyle ilgili ciddi vicdan muhasebeleri olacak (işi Drizzt'e bağlamıyor, sakin).
İlk iki kitabı okuduysanız 3'ü okumak için neyi bekliyorsunuz? Seriyi hiç okumadıysanız neden bu fantastik insanların fazlasıyla "insan" olan dünyasına bakmaya hazırlanmıyorsunuz? Ne de olsa Alacakaranlık'ta herkes aynı oranda sömürülür.
Gönderen: Denaro Forbin - 12 Ağustos 2014, 00:54:15
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/2014/08/alacakaranlik-nobeti-top.jpg)
Sergey Lukyanenko (http://www.kayiprihtim.org/portal/yazar/sergey-lukyanenko/)'un Nöbet Serisi (http://www.kayiprihtim.org/portal/seri/nobetlerin-dunyasi/), üçüncü kitap "Alacakaranlık Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/alcakaranlik-nobeti/)" ile devam ediyor.
Gece Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gece-nobeti/) ile başlayan maceramızda Aydınlık Varlıklar’ın gözünden Nöbet’i ve Anlatlaşma’ya sadık kalarak iyi olmayı öğrenmiştik. Gündüz Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gunduz-nobeti/)’ndeyse bir Karanlık Varlık’ın Nöbet’teki yerini görerek bu defa farklı bir bakış açısına kavuşmuştuk. Şimdi sıra Alacakaranlık’ın ta kendisinde. Hem Aydınlık’ın hem de Karanlık’ın eşit ve zaman zaman savunmasız olduğu o yerde…
NOT: Bir alttaki paragraf, ilk iki kitabı okumamış kişiler için spoiler içermektedir. Dilerseniz bu kısmı es geçebilirsiniz.
Gündüz Nöbeti (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/gunduz-nobeti/)’nin sonunda güçlü Aydınlık Varlık Svetlana’ya olanları hatırlayacaksınız. Sveta’nın akıbeti ve güçlerini yeniden kazanıp kazanamayacağı problemken bir de çocuğunun kaderi Zavulon’un başarı planı sayesinde tamamen değiştirilmişti. Şimdiysa Anton ve Sveta’yı bir çift olarak görüyoruz. Kaderi çizilmiş ve Zavulon tarafından engellenmiş kızlarıysa tam karşımızda. Ve Nöbet devam etmeli. Antlaşma korunmalı. İki zıt gücün kuvvetleriyse dar alanda kısa paslaşmalarla kendi taraflarına avantaj sağlamanın yollarını aramalı.
-Spoiler sonu-
Hadi gelin, kitabın konusuna şöyle bir göz atalım:
Alıntı
Hepimiz Kendi Tanrılarımıza Ve Şeytanlarımıza Sahibiz
Moskova, yazın ortası… Gece Nöbeti Ajanı Anton Gorodetski, karısı Svetlana ve kızı Nadya’yla Moskova’dan çok uzak olmayan bir kır evinde tatilinin keyfini çıkarmaktadır. Ancak Anton, patronu ve aynı zamanda Gece Nöbeti lideri olan Gesar’dan özel bir buluşma daveti alır. Belli ki tatilin sonu gelmiştir.
Gesar, kimliği bilinmeyen hain bir Diğer’in kendi türleri hakkındaki tüm hakikati bir insana anlattığına ve şimdi de imkânsız olduğu düşünülen bir şeyi yapmaya, o insanı bir Diğer’e dönüştürmeye kararlı olduğuna dair isimsiz bir not almıştır. Daha kaygı verici olansa, bu notun Gündüz Nöbeti lideri Zavulon’a ve tam adresini sadece üst düzey Diğerleri’n bildiği, Bern’deki Engizisyon’a da yollanmış olmasıdır.
Sizlere bir de sürprizimiz var. Serinin bu 3. kitabının arka kapağına bakarsanız Kayıp Rıhtım olarak bizlerin de mütevazı yorumunu bulabileceksiniz.
Alıntı
“Rus yazar Sergey Lukyanenko’nun başyapıtı olan Gece Nöbeti serisi türünün hiçbir örneğine benzemiyor. Çünkü bu serideki iyiyle kötü ayrımı çok ince olduğu gibi, “nöbet” kavramı da fazlasıyla orijinal… Moskova sokaklarında üşümeye hazır olun!”
-Kayıp Rıhtım-
İlk iki kitapta iki zıt kutbun gözlerinden bakmıştık nöbete. Şimdiyse her iki tarafı da ilgilendiren böylesine ciddi bir durumda Anton’un macerasını sabırsızlıkla bekliyoruz.
Pegasus Yayınları (http://www.kayiprihtim.org/portal/yayinevi/pegasus-yayinlari/) tarafından yayınlanan kitabın çevirisini her zamanki gibi Rusça aslından tercüme eden Ferda Yaraş üstlenmiş. Editörlüğüyse Dilek Yücel tarafından gerçekleştirilmiş. Künye bilgileri için buraya (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/alcakaranlik-nobeti/) tıklayabilirsiniz.
Haber: Hazal "Fırtınakıran" Çamur (http://www.kayiprihtim.org/portal/kose-yazari/hazal-camur-firtinakiran/)
Gönderen: KoyuBeyaz - 17 Ağustos 2014, 14:42:21
Ama gerçekten sizi şaşırtacak bir kurgu, empati kurmanın gayet kolay olduğu başarılı karakterler, dozunda maceranın yanı sıra iyi-kötü karşılaşmasının özgün bir felsefi analiziyle bezenmiş düşünsel bir macera kitabı arıyorsanız Nöbet serisine kesinlikle bir şans verin.
Şu ana kadar Gece ve Gündüz Nöbetlerini okudum ve Alacakaranlık Nöbeti'ne geçmek için sabırsızlanıyorum. Kitapların üçer öyküden oluşması sanki iki değil altı kitap okumuşum hissi yarattı bende, ki bu kadar güzel kurgulara sahip ve birbirine böylesine gizemli ve başarılı şekilde bağlanan ayrı ayrı 6 kitap okumanın zevki gerçekten eşsiz olurmuş. Peki neden bu kadar övüyorum? Neredeyse her sebep yazılmış aslında kitapları benim de okumama vesile olan Hazal ve İhsan abi taraından. (Mutsuzum T_T) Ama kısaca bir şeyler ekleyeyim istiyorum.
Bir kere olayların birinci tekilden olması iki tarafın da düşünce yapısını, nöbetlerin işleyiş şeklini ve karanlık ile aydınlık arasındaki temel farkları derinlemesine görmemize imkan sağlıyor. Karakterlerin hiçbirini sıkıcı ya da klişe bulmadım, hepsinin çok çok özgün yanları olmasa da gerek ufak ayrıntılarla, gerek düşünce yapılarıyla, gerekse güçleriyle sıradan insanlardan ayrılmayı başarıyor ve okuyucuda bir empati duygusu oluşturuyorlar. İki kitap boyunca karşımıza çıkan Anton olsun, Alisa olsun, Edgar olsun ya da diğerleri olsun hiç fark etmiyor, her birinin kendi karakter yapısı farklı ve hepsinin ortak özelliği patronlarının oynadığı oyunlar içinde körlemesine ilerliyor oluşları. Bu da onları görünmez bir bağ ile bağlıyor sanki. İşin öteki ucunda ise Nöbet'lerin ardındaki felsefe ve onların başlarındaki iki sınıflandırma ötesi büyücü var: Gesar ve Zavulon.
Kitaptaki favori iki karakterim diyebilirim. Birbirlerine yaptıkları akıl oyunları, daha büyük bir amaç için feda ettikleri küçük şeyler ve bunların kendilerine yansıması... Her zaman diğerlerinden farklı bir düzlemdeymiş gibi görünürken aslında her şeyle ne kadar ilgili oldukları... Aslında her şeyin kilidi olan iki karakter ve iki kitap da kabaca tarif etmek gerekirse birbirlerine üstünlük sağlamak için yaptıkları oyunların birer ürünü olan olayları anlatıyor. Ama öyle güzel anlatıyor ki...
Neyse fazla uzattım. Dediğim gibi eğer çok fazla aksyon ya da komedi öğesi bekliyorsanız, ya da aklınızda kafa patlatmadan öylesine okuyup zaman geçirmek isteyeceğiniz hafif bir kurgu okumak varsa bu doğru tercih değil. Daha dresden tarzı, özgün, felsefi içeriği olan ama asla sıkıcı olmayan, zekice kurgulanmış bir kitap arıyorsanız kesinlikle başlayın. Pişman olursanız yorumlarımız iade, söz.
Gönderen: mit - 15 Eylül 2014, 16:40:02
Nöbet Serisi'nin üçüncü kitabı olan Alacakaranlık Nöbeti, kesinlikle en az ilk iki cilt kadar, hatta belki de onlardan bile daha iyi. İlk kitapta Aydınlık, ikincisinde de Karanlık Varlıkların bakış açısını konu alan yazar bu sefer olaylara bir de Diğerlerinin penceresinden bakmamızı sağlıyor. Ne mutlu ki tüm hikayeler Anton'un bakış açısından anlatılıyor, böylece ikinci kitabın başındaki gibi sıkıcı bir durumdan da kurtulmuş oluyoruz.
Kitap hakkında söylenecek çok söz var. Örneğin Vitezslav, Edgar ve Kostya gibi tanıdık karakterlerin bize bol bol eşlik ettiği ya da tüm ipuçlarının her zamanki gibi son hikayede birbirine bağlandığı gibi şeyler. Ama ben sadece şunu söylemekle yetineceğim: Gesar, seni aşağılık herif... sana hayranım!
Gesar her zamanki gibi bütün şovu çalıyor. Olmadık anlarda olmadık şekillerle karşımıza çıkması, her şeyi önceden planlaması, daha Anton sormadan bazı sorulara cevap vermesi, hatta yediği haltlarlı pişkin pişkin kabullenmesi... Ama en güzeli Zavulon'a sürekli laf çarptırıp durması! Dünya üzerindeki en güçlü iki büyücünün lise talebeleri gibi birbirlerine laf sokmasını izlemek apayrı bir keyif doğrusu.
Tek şikayetim kitabın editörsel hatalarına. Kitabın bazı bölümlerinde noktalama ve tırnak işaretlerinin yerinde yeller esiyor. Tamam, yayınevinin seriyi hızlı bir şekilde dilimize kazandırma çabasını takdir ediyorum. Ama biraz daha özen gösterilerek bu hatadan kolaylıkla kurtulunabilir. Çünkü okurken feci tökezlemenize neden oluyor.
Velhasılkelam, temposu önceki kitaplara nazaran biraz daha yavaş olmasına rağmen ben bu cildi de çok ama çok beğendim. Ellerine sağlık Sergey Lukyanenko, teşekkürler Pegasus.
Gönderen: magicalbronze - 16 Eylül 2014, 23:48:07
Farklı bakış açısı ve sürükleyici yazım tarzıyla kitapların kendisine çeken bir albenisi var kesinlikle. İlk başta farklı bir Dresden macerası okuyorum gibi gelse de daha sonra ortada özgün ve çok farklı bir eserin olduğu anlaşılıyor. Özellikle Anton'un gözünden yaşadığımız maceraların yeri ayrı.
Yorumu yazmamdaki en büyük etken, İhsan Abi'nin de yorumunda belirttiği üzere üçüncü kitabın -belki de- diğer iki kitaptan da iyi olması. Beni kendisine en çok bağlayan ve etkileyen kitap oldu. Gerek konusu, gerekse yazarın -kendim için- alışılagelmiş tarzıyla daha da tat alarak okudum seriyi. Elbette kitap içinde geçen o masalımsı kehanetler, cadı Arina ve fuaran meselesini unutmamak gerek. Üç kitabı art arda okumanın da büyük bir etkisi vardır eminim.
Diyeceğim odur ki gönül rahatlığıyla alın okuyun. Pişman olmayacaksınız!
Gönderen: Fırtınakıran - 17 Eylül 2014, 14:06:10
Not: 4. kitabın fuarda çıkmasını bekliyorum. Pegasus öyle bir bilgi vermedi, ama işte, beklenti benimkisi. Hayal kurup mutlu oluyorum falan. Çünkü adamlar hızlarıyla iyice beklentileri yükseltti.
Gönderen: Fırtınakıran - 03 Aralık 2014, 11:09:19
4. kitap için duvarları tırmalıyorum resmen. Zaten 5. kitapta seri bitecek. Devamı olacaksa da (en azından) yazar henüz yazmadı.
Her neyse, dört ve beş 2015'i bulacak diye duyduk ve sanırım 4. kitap Nisan'da (böhü) basılacak [*]Fahrettin Levent'in bize getirdiği bilgilere göre yani[/*]. Bakalım, sürprizlere açığız. Olumlu anlamda sürprizlere tabii.
Oysa benim bu mesajı yazma amacım bunların hiçbiri değil. Serinin 2. kitabı olan Gündüz Nöbeti'nin Rusya kapağını buldum ve bakın kapakta nasıl bir görüntü var:
Spoiler: Göster
Bu kadın Alisa olabilir mi, bilmiyorum. Ama tepesinde toplanan karanlık (ki kuş tüylerinden oluşması ne kadar manidar!) bana başka birini çağrıştırdı. Kim mi? Şu kişiyi:
Spoiler: Göster
Sonra bunları yazarken, serinin yepyeni kapaklarla tekrar basıldığını ve 5. kitap Yeni Nöbet'in "yeni" kapağındaki beyaz kaplan geldi aklıma. Sonra Yavru Kaplan'ı hatırlayarak göğsümde bir sıkışma hissettim.
Öyle işte, çok canım sıkıldı bu kapaklara. Çünkü merakım dizginlenemez boyutlara ulaştı.
Bu kapak çok etkiledi beni. Seriyi ne kadar özlediğimi de tekrar hatırlattı.
Üşüyoruz Pegasus.
Gönderen: cankutpotter - 24 Aralık 2014, 16:37:15
Gönderen: cankutpotter - 18 Ocak 2015, 05:13:30
Gönderen: spren - 21 Ocak 2015, 20:23:14
Gönderen: Fırtınakıran - 21 Ocak 2015, 20:32:46
Yorumlarını duymayı merakla bekliyorum :). Bu arada 4. kitap çıksın artık :(.
Gönderen: cankutpotter - 21 Ocak 2015, 20:45:16
Gönderen: spren - 12 Şubat 2015, 23:56:11
Öncelikle hem serinin en sevdiğim kitabı olan hem de en sevmediğim bölümün sahibi olanı 2. kitaptan yani Gündüz Nöbeti'nden başlayacağım. Neden sevdim, çünkü daha önce hiç ana karakterin yan karaktere dönüştüğü bir kitap okumamıştım. Ayrıca Gece Nöbeti'ni okumasaydım Alisa'yı da en az Anton kadar sevebileceğimi fark ettim. Fakat sonra birden yine ana karakterin Anton olması beni çok büyük hayal kırıklığına uğrattı. Bu durum da ilk bölümü en sevmediğim bölüm yaptı( valla benim de kafam karıştı :ne). Bari İgor'la devam etseydi( tamam birazcık etmiş olabilir ama yetmedi). Belki de bu beklentilerimi Alacakaranlık'a yükledim ama o da olamadı. Fakat Alacakaranlık Nöbeti içinde bir çok sosyolojik tartışmayı barındırdığı
Spoiler: Göster
Her 3 kitapta da olayların çözümlenmesi güzeldi fakat sizde de bu his uyandı mı bilemiyorum sanki hep bir fazlası var gibi ve bunu bulamamak beni deli ediyor gibiydi :) Olaylar çözülüyor ama Anton'un kafası karışık benimki ondan daha karışık.Son cümleyi okuyup kitabı kapayıp kapağına her seferinde eblek eblek baktım :)
Son olarak serinin genelinde beni rahatsız eden bir şey daha var ama henüz adını koyamıyorum. Acaba iyinin ya da kötünün hep kahramanlaştırılmasını beklemem ama bir türlü olamaması mı? Bunu da bilmiyorum, biraz daha düşünüp bulursam mutlaka sizlerle de paylaşıp tartışmak istiyorum.
Sonuç olarak bu seriyle ilgili bilmediklerim bildiklerimden daha fazla. İşte bu yüzden de nöbetleri çok sevdim:)
Gönderen: Fırtınakıran - 13 Şubat 2015, 08:43:51
Alıntı
Son olarak serinin genelinde beni rahatsız eden bir şey daha var ama henüz adını koyamıyorum. Acaba iyinin ya da kötünün hep kahramanlaştırılmasını beklemem ama bir türlü olamaması mı? Bunu da bilmiyorum, biraz daha düşünüp bulursam mutlaka sizlerle de paylaşıp tartışmak istiyorum.
Bence yürüttüğün mantık geçerli temellere dayanıyor. Mesela son günlerde popüler olan Sissoylu'yu alalım. Kelsier ne kadar kafamızı karıştırsa da onun genel algıldaki doğruyu yapacağına güveniyorduk. Ama işte Sergey Lukyanenko da buna değinmiyor mu? "Genel algıdaki doğru" kavramını alıp, yine aynı algıdaki iyi - kötü zıtlığında eritiyor. Yok ediyor. Böylece her insanın içindeki iyi ve kötüyü, kötünün içindeki iyiyi, iyinin içindeki kötü (hep genel algıdaki değerlendirme kriterlerine göre) seçmiş oluyoruz.
Gesar ki Moskova Gece Nöbeti'nin, iyilerin en güçlülerinin zirvesi ve lideri, yaptığı çoğu şeyi sorgulamıyor muyuz? Ya Zavulon? Anton'a söylediklerinde hiç mi haklılık payı yok? Ve Anton. Onun da Gesar'ı deli edecek kararları yok mu?
İşte buna alışık değiliz. Bu baş döndürücü biçimde rahatsız edici bence :). Ben bunları okurken adeta sarhoş oluyorum. Bence o rahatsızlık alışkın olduğumuz düzenin bozulmasından kaynaklanıyor. Kimse kendi güvenli sınırının ötesine geçmek istemez. Kahramanın ( o sevdiğimiz kişinin) genelde bilinen iyiyi tercih etmesini isteriz. Ama Nöbetlerde işler böyle yürümüyor :).
Tam da bu nedenle Nöbet Serisi'ndeki tüm karakterleri fena halde gerçekçi buluyorum. Çünkü gerçek hayattaki insanlar da büyük oranda yapmasını istediğimiz şeyi yapmazlar. Bizi hayal kırıklığına uğratırlar zaman zaman. Lukyanenko her bir karakterinin hayatındaki birini kitaba aktararak var ettiğini söylese hiç şaşırmam.
Tartışalım :)!
Gönderen: cankutpotter - 16 Şubat 2015, 00:00:01
Bir de, Gündüz Nöbeti ajanı olmasa Alisa bildiğin sıradan bir genç kız olacakmış, annesiyle, babasıyla yaşayan genç bir kız... Nedense bu bana tuhaf geldi. :)
Gönderen: mit - 16 Şubat 2015, 11:38:04
Gönderen: cankutpotter - 16 Şubat 2015, 18:45:14
Gönderen: Kitap Adam - 05 Ocak 2016, 22:49:48
Not: Bir alışveriş sitesinde bu kitabın altına yorum olarak "bu seriyi yarım bıraktıkları için Pegasus'u kınıyorum" gibi birşey yazılmış. Şimdi gördüm. Bilgi olarak mı yazılmış yoksa tahmin olarak mı bilmiyorum ama galiba devam edilmeyecek.
Gönderen: mit - 06 Ocak 2016, 01:49:09
Gönderen: Kitap Adam - 06 Ocak 2016, 02:14:43
Gönderen: Fırtınakıran - 06 Ocak 2016, 07:37:25
Gönderen: Kitap Adam - 06 Ocak 2016, 08:30:41
Gönderen: Mashiara - 06 Ocak 2016, 10:42:27
Genç-yetişkin türü kitaplara yükleniyor çoğu yayınevi ki talepler de o yönde zaten.
Genç-Yetişkinlerin büyüyüp kitap tercihlerinin değişmesini ve yayınevlerinin de buna uyum sağlamasını heyecanla bekliyoruz.
Gönderen: Fahrettin Levent - 06 Ocak 2016, 12:01:47
Sorduğum muhtelif zamanlarda ;D ;D devam edileceği söylendi ama zamanı konusunda şu an herhangi bir bilgim yok :-[ :-\
Gönderen: Fenacio - 01 Şubat 2016, 15:20:13
Gönderen: Kitap Adam - 01 Şubat 2016, 15:23:48
Gönderen: Fırtınakıran - 22 Kasım 2016, 08:57:01
https://www.amazon.com/Sixth-Watch-Night-Sergei-Lukyanenko/dp/0062428446/ref=tmm_pap_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=&sr=
Bu arada 4. kitap editörlük aşamasında diye öğrendim fuarda. Diliyorum "bu defa" gelir de biz de kavuşuruz.
Gönderen: Oliver_ - 22 Kasım 2016, 11:51:06
Ağustos ayında neler olmuş öyle :(? Bu 6. kitabı serinin sonu olarak duyuruyorlar ama bakalım.2016 - 2017 yayın kataloğunda yoktu. Diğer seriler hakkında bilgi vardı ama Gece Nöbeti'ne rastlamadım. Umarım çıkarırlar.
https://www.amazon.com/Sixth-Watch-Night-Sergei-Lukyanenko/dp/0062428446/ref=tmm_pap_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=&sr=
Bu arada 4. kitap editörlük aşamasında diye öğrendim fuarda. Diliyorum "bu defa" gelir de biz de kavuşuruz.
Şu an ilk kitabı okuyorum. İlk hikayeyi çok beğenmemiştim ama ikincisi inanılmazdı.Hikaye boyunca "Ya bütün bunlar çok saçma değil mi?" derken son cümleyle beynimden vurulmuşa döndüm. Öyle bir şey olacağı aklımın ucundan bile geçmemişti.
Gönderen: spren - 23 Kasım 2016, 09:25:31
Gönderen: Oliver_ - 24 Ocak 2017, 23:50:51
Gönderen: Elendil_XX - 25 Ocak 2017, 14:06:29
Spoiler: Göster
O değil de, şimdi geriye dönüp baktığımda, bu serinin ilk kitabı çıktığı zaman hemen alıp okumuştum ve çok da beğenmemiştim açıkçası. Ama nedense son zamanlarda hep seriye haksızlık ettiğimi düşünürken buluyorum kendimi (E aradan çok zaman geçince bakış açısı ve zevkleri değişiyor insanın, öyle demeyin u_u).
Bir şans daha verip tekrar okumak gibi müthiş bir istek var içimde bu günlerde...
Gönderen: Fırtınakıran - 25 Ocak 2017, 14:41:08
Gönderen: Lordmuti - 25 Ocak 2017, 21:01:25
Gönderen: magicalbronze - 26 Ocak 2017, 17:47:56
Gönderen: Guy Fawkes - 26 Ocak 2017, 18:13:30
Gönderen: Fırtınakıran - 20 Şubat 2017, 09:38:06
İlk öyküyü yeni bitirdim ve size spoiler vermeden bir şey demek istiyorum.
Daha ilk öykünün başında kafam allak bullak oldu. Çünkü daha en başta hem Gesar hem de Zavulon (buraya dikkat) Anton'dan aynı şeyin araştırılmasını istiyor ve açık çek veriyor. Öykünün adı ise Ortak Sebep.
Çok acayip olaylar oluyor ;D Ortalık yine fena karıştı ve beyin fırtınasının dibini yaşıyorum okurken.
Fakat nasıl özlemişim...
Okuyun <3
Gönderen: spren - 20 Şubat 2017, 15:37:37
Goodreads de okumaya başlayanları gördükçe heyecanlanıyorum. Yine beynim yansın istiyorum :uhe
Umarım en kısa zamanda tartışmalara başlarız.
Gönderen: Fırtınakıran - 20 Şubat 2017, 16:05:38
Alıntı
Beni bu seriye başlatan Fırtınakıran'a çok çok teşekkür ederek başlayayım.
<3 :uhe
Daha ne isteyebilirim? Çok mutlu oldum sayenizde :) Sonuçta, güzel insanlarla güzel kitapları paylaşmanın tadı çok başka.
Alıntı
Yine beynim yansın istiyorum :uhe
Yanacak efendim. Sergey Lukyanenko bu konuda bir gıdım bile gerilememiş. İvme bu kitapta da artmaya devam ediyor. Çok gerginim, çok ;D
Hem sizinle, hem de diğer arkadaşlarla tartışmak için gün sayıyorum :)
Gönderen: Fırtınakıran - 27 Şubat 2017, 08:44:21
Öncelikle sayfa sayısı olarak serinin en kısasıydı: 408 sayfa. O nedenle "biraz daha!" diyerek bitirdim kitabı. Diğer kitaplara göre erken ayrıldık. Tadı damağımda kaldı.
Şimdi,
1. kitapta Aydınlık'ı gördük. 2. kitapta Karanlık'ı gördük. 3. kitapta (o efsane kitap) Alacakaranlık'ın ve Diğer olmanın gerçek özünü gördük. 4 bize ne anlatacaktı peki? Eh, Aydınlık ve Karanlık'ın, Gece ile Gündüz Nöbeti'nin amaçlarının aynı olduğu bir kitap bu.
Kitap 3 öyküden oluşuyor. Her öykünün adının başında bir "Ortak..." geçiyor. Olaylar fena karışmış durumda ve mutlulukla söyleyebilirim ki, ters köşe etmekte yine çok başarılı.
Şimdi gelelim beni üzen kısma.
Arkadaşlar, Yerdeniz Serisi'nin "tamamını" okuduysanız bu eserin sonunun hiç de özgün olmadığını göreceksiniz. Son Nöbet'te Harry Potter, Yüzüklerin Efendisi ve Yerdeniz ismen anılıyor. O nedenle Lukyanenko'nun tesadüf eseri Le Guin ile aynı şeyi yaptığını düşünmüyorum. Ama Le Guin'in Yerdeniz boyunca beni en şoke eden, en hayran bırakan etmenini Lukyanenko onun kadar başarılı olmayan bir biçimde Son Nöbet'in sonunda uygulamış. Doğrudan doğruya aynı fikri almış. Esinlenme falan değil bu.
Açıkça söyleyebilirim ki, bu fikri uygulamada Lukyanenko Le Guin'nden epey bir geride kalmış. Ama siz Yerdeniz'i hiç okumadıysanız ya da tüm kitaplarını bitirmediyseniz bu son sizi tatmin edebilir. Yine de içim kan ağlayarak tekrar ediyorum, bu benim zayıf bulduğum ve yazarın orijinal bir fikri olmayan bir sondu.
Gelelim işin garip kısmına.
Normalde seri Son Nöbet ile bitiyor ve tam 8 sene sonra yazar seriye devam ediyor ya hani, Son Nöbet'in bitişi bir nihai son değil. Hani devam edilse edilir bir son. Öyle de olmuş (ne mutlu!)
Son Nöbet, okuduğum için çok mutlu olduğum bir kitap oldu. Nihayet okudum. Her kitabında olduğu gibi yine biter bitmez akşamında kitapla ilgili rüyamı da gördüm. İçim rahat :) Ama Alacakaranlık Nöbeti bir çıt bu kitaptan daha iyiydi. Son Nöbet kötü demek değil bu kesinlikle. Seriyi kendi içinde kıyaslıyorum sadece.
O zaman ne diyoruz?
5. kitap Yeni Nöbet ne zaman geliyor? Evet? Efendim? Pegasus? Dur, kaçma! Sana diyorum Pegasus, Alacakaranlık'ı terk et, tutuklusun!
Gönderen: mit - 27 Şubat 2017, 12:37:34
Arkadaşlar, Yerdeniz Serisi'nin "tamamını" okuduysanız bu eserin sonunun hiç de özgün olmadığını göreceksiniz. Son Nöbet'te Harry Potter, Yüzüklerin Efendisi ve Yerdeniz ismen anılıyor. O nedenle Lukyanenko'nun tesadüf eseri Le Guin ile aynı şeyi yaptığını düşünmüyorum. Ama Le Guin'in Yerdeniz boyunca beni en şoke eden, en hayran bırakan etmenini Lukyanenko onun kadar başarılı olmayan bir biçimde Son Nöbet'in sonunda uygulamış. Doğrudan doğruya aynı fikri almış. Esinlenme falan değil bu.
Aaa? Buna çok şaşırdım işte. Lukyanenko şimdiye dek hep özgünlüğüyle de ön plana çıkmıştı. Neden durup dururken böyle bir hareket yaptığına bir anlam veremedim doğrusu. Öte yandan Yerdeniz Serisi'ni "hâlâ" tamamen okumadığıma sevinsem miiiii, üzülsem miiii onu da bilemedim :( Acaba önce onu mu tamamlasam?
"Ortak" meselesi çok merak uyandırıcı fakat! Şimdiye dek efsanevi şekillerde ve beyin yakıcı derecede komplolarla çatıştıklarını gördüğümüz bu iki nöbetin ortaklaşa nasıl çalışacaklarını acayip merak ediyorum *-*
Teşekkürler yorumun için :)
Gönderen: Fırtınakıran - 27 Şubat 2017, 13:12:34
Öte yandan, bu kitapta büyük karakterlerin adlarının nereden geldiğini de öğrendik. Gesar ile bitmiyor işler :)
Ne diyordum? Okuyun <3
Gönderen: Lordmuti - 01 Mart 2017, 12:37:45
Nöbet serisinden alışkın olduğumuz iyi/kötü arasında bir yerde, grilikler içinde dolaşmaya devam ediyoruz. Önceki kitaplarda aslında iyi ve kötünün sorgulanması, farkları ve ortak noktaları daha detaylı işleniyordu. Eski kitapların üçer bölümünün her birinde böyle felsefi sorgulamalara daha fazla giriliyordu. Bu kitapta olay biraz şekil değiştirip tüm büyücüler dünyasını etkileyen daha genel bir tehdide karşı savaşmaya, bir arayışa[*]quest[/*] dönüşmüş, iyi/kötü felsefeli olayları biraz arka plana itilmiş. Bu durumdan rahatsız değilim, sadece belirtiyorum.
Kitabın ilk bölümünde büyük bir gizem var, tüm büyücülük dünyasını ilgilendirecek kadar büyük. Hem gece hem de gündüz nöbetinin liderleri durumun araştırılmasını istiyorlar bu nedenle. Herkes birbirinden şüphelenip kimin elinin kimin cebinde olduğunun zor anlaşıldığı ilk kısım benim kitaptaki favori kısmım oldu. Zaten ilk bölümün sonlarında da kitabın tüm bölümlere yayılacak ana konusu belli oluyor.
İkinci kısım biraz filler gibi geldi, bölüm boyunca çok fazla şey yaşanmıyor. Olan şeyler de son sayfalarda olup bitiyor. Belki de bu kitabı üç ayrı bölüm değil de tek bir kitap olarak düşünmek lazım. Son Nöbet'in anlattığı şey, üç farklı olay ve bunların en sonda birbirine bağlanması değil eski kitapların aksine. Tek bir olay var ve bununla alakalı farklı şeyler yaşanıyor gibi düşünmek daha doğru olur.
Üçüncü kısım da ortaya çıkan şeylerin birbirine iyice bağlandığı, çoğu soruya cevap verildiği ve asıl gizemin çözüldüğü bölüm. Bu bölümde ciuv ciuv büyülü savaşlardan çok bulmaca çözmeye çalışıyorlar aslında, bir zeka savaşı var. Başta söylediğim gibi sonu biraz daha şekilli, değişik bir şey olabilirdi. Biraz sönük buldum. Devamı gelecekse çok önemli değil ama tüm serinin finali bu olacak derseniz yeterli gelmiyor bence.
Bir de güncel popüler fantastik eserlere, filmlere falan baya çok gönderme var bu kitapta. Sanırım Rus yazarımız kitabın artık tüm dünyada meşhur olduğunu düşünüp içine böyle şeyler eklemiş :D Hoş olmuş, çok sırıtmıyor bunlar. Belki de Rusya'nın Batı kültüründen yavaş yavaş etkilenmesi sonucu böyle şeyler kitaplara girmeye başlamıştır o dönemde, bilemiyorum.
Genel olarak başarılı bir kitap, 8/10 diyorum. Nöbet serilerini okuyanlar tabii ki alıp okusun, işiniz ne :D İyi ve kötünün keskin sınırlarla ayrıldığı fantastik şeylerden sıkılanları, şehir fantastiğiyle ilgilenenleri ve fantastik içinde felsefeli bazı düşünceler okumayı sevenleri -sığ şeyler değil, Lukyanenko iyi işliyor bu konuyu. Çok sığ olanları ben de sevmiyorum- serinin ilk kitabı Gece Nöbeti'ni okumaya davet ediyorum. Ayrıca Gece Nöbeti Rus Harry Potter'ı falan değil, tanıtımlara bakıp bu yanılgıya düşmeyin. Tek ortak noktaları içinde büyücüler olması, yoksa çok ayrı kategorilerde bu iki seri.
Aşağıda kitapla alakalı çok fena spoiler var ona göre.
Spoiler: Göster
Gönderen: Fırtınakıran - 01 Mart 2017, 13:11:33
Öncelikle Yerdeniz konusunu açıklayayım. Yerdeniz 5: Öteki Rüzgar için feci bir spoiler içerir! Son Nöbet'in sonu için de!
Spoiler: Göster
? Lukyanenko da bunu Alacakaranlık'taki ölü Diğerler için yapmış.Son Nöbet'ten devam:
Spoiler: Göster
Gönderen: Lordmuti - 03 Mart 2017, 11:23:26
Spoiler: Göster
Gönderen: Fırtınakıran - 03 Mart 2017, 11:30:02
Gönderen: mit - 23 Mart 2017, 02:55:05
"Ben senden tarafım Anton. Tuhaf ama ben neredeyse her zaman senden tarafım."
Özlemişiz be Lukyanenko... :)
Gönderen: mit - 14 Mayıs 2017, 16:28:26
Bu sefer dünyanın farklı yerlerine, Edinburgh ile Özbekistan'a gidiyoruz Anton'la. Serinin ilk kitabında acemi bir Diğer olan Anton artık Rütbeli bir Büyük Büyücü, dolayısıyla yapabildikleri ve üstlendiği görevler çok daha büyük. Ama yer yer kahkaha atmanıza neden olan saflığı hâlâ yerinde :) O her şeyden bihaber şekilde olayları çözmeye çalışırken okur olarak bizim de bulmacalara kafa yormamız da yerinde aynen duruyor. Ama bu kez işin içinde daha az entrika, daha fazla gizem vardı. Çünkü Gesar ve Zavulon'un akıl oyunlarıyla birbirlerine üstünlük taslama mücadelesinden ziyade hem Aydınlık hem de Karanlık varlıkları tehdit eden gizemli ve ortak bir düşmana karşı verilen savaş söz konusu.
Ama bu durum serinin akıcılığından bir şey götürmemiş, yanlış anlaşılmasın. En azından ben her zamanki gibi büyük keyif alarak okudum. Gesar'ı, Semyon'u, hatta Zavulon'u bile tekrar görmek çok güzeldi. Anton ile Sveta'nın küçük kızı Nadya'nın yaptıklarını okumaksa ayrı bir zevk. Ayrıca ta ilk kitaptan beri süregelen bazı şeylerin mantıklı bir şekilde birleşmesi bir diğer artısıydı.
Spoiler: Göster
Tek eleştirim çeviri... Önceki kitaplara nazaran bir tık aşağıda kalmış bu sefer. Okunmayacak durumda değil neyse ki ama bazı yerlerin hatalı olduğunu bir bakışta anlıyorsunuz.
Serinin önceki kitaplarını sevdiyseniz (Neden sevmeyesiniz ki??? Niye yapsanız kendinize böyle bir kötülüğü?) Son Nöbet'i de keyifle okuyacağınızı garanti ederim.
Gönderen: muaet - 05 Haziran 2017, 13:26:48
Kitap keyifli, üç parçaya bölünmüş hikayelerin hepsinden keyif aldım ancak beni en çok etkileyen üçüncüsü oldu. Uzun zamandır bir karakterin içsel tahlilinden bu kadar etkilenmemiştim. Anton'un elinin kolunun nasıl bağlı olduğunun, dış etkenlerin karışmaları olmadan, sınıf ayrımı olmadan saf bir duygu olan aşkı dahi nasıl tadamayacağını, hayal ederken bile başı dönen güçlere sahip insanların planlarında nasıl bir o yana bir buyana savrulduğunu karakterle birlikte ben yaşadım, ben aynı sıkıntıya düştüm. Ne çektin be Anton reyiz!
Epey güzeldi, şimdi ikinci kitaba başlayacağım bakalım.
Göklerden gelen edit: Gündüz nöbeti ve Alacakaranlık nöbetini bitirmiş durumdayım. Bu adamların psikolojik tahlillerini beğendiğimi söylemiştim, fikrim değişmedi. Gündüz nöbetindeki o İgor ve Anton'un başbaşa konuştukları bölüm yok mu... Polisiye sevmem, kitaptaki tüm hikayelerin bu potada eritilip önümüze konuluyor olması da o sebeple ilgimi çekmiyor ancak adam okutuyor kendini. Alacakaranlık Nöbetini gündüz nöbetinden daha çok sevdim, Anton'un mutlu bir aileye kavuşmuş olması sevindirici.
Şimdi sırada son nöbet var. Yerdeniz serisini çok severim, Fırtınakıranın yukarıda bahsettiği olayı da merak etmedim değil. Okuyup ilgili yorumumu yapacağım sonrasında.