Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Kurgu İskelesi => Konuyu başlatan: Stormholder - 18 Nisan 2014, 02:45:49
-
Hikayeyi daha önce bir yerde okumuş olmalıyım fakat tamamını hatırlayamadım. Ben de anahatlarıyla dizeler şeklinde bir "karalama" yaptım. Tabi edebi yanı güçlü olmadı. Mümkün olduğunca sözcüklerin Türkçe seçeneklerini kullandım. Bir yandan alıştırma niteliği taşıyor. Kolay oluyormuş düz yazı yapmayınca ;D
Sadece bir adamın öyküsüdür:
Köy vardı ta en başından beri.
Ataların bolluğu üzerine kuruluydu bin yıllarca
Kimsenin tanımadığı ama herkesin bildiği; sadece Ata denilenlerin bolluğu...
Büyüktür bir Ata.
Uludur bir Ata.
Başka ne gibidir bir Ata daha fazlası bilinmez.
Ama biri vardı ki bu gibidir dedirten.
O zamanların en sevileni köyün.
Herkesin övündüğü kimsenin yerinmediği...
Elinden gelen binbir marifetle yardım etmekti düşküsü.
Hatta en kötüsüne
Köyün en kötüsü kardeşine bile.
Kimse bilmezdi onu ondan başka.
Zaten hiç açmazdı ağzını, konuşamazdı bir kelime.
Ama bilinirdi ki hep kıskanırdı kardeşini.
Günü gelmişti artık konuşma vaktiydi.
Günahını kusma vaktiydi, katlanamazdı daha fazla.
Koyağa götürdü her zamanki gibi, Atalara benzeyen adamı
Onun sonunu getiren sözcükler doluşmuştu ağız boşluğuna
Fışkırdı dudaklarının arasından dört bir yana
Elindeki hayali bir kılıçtı boynunu kesen.
En sonunda haykırdı adını kardeşinin
Herkesin sevdiği, öldürmekten zevk alamadığı, kardeşinin.
O an anlamıştı kimseden farkı yoktu.
Çünkü o da seviyordu.
Büyük bir pişmanlıkla haykırdı ama kimselere duyuramadı.
Sadece yankılarını duydu ıssız koyakta adının.
Kendi adının...
-
üzerinde biraz daha çalışılsa çok daha iyi bir trajedi çıkabilir... Güzel, elinize sağlık...
-
Azizhayri'ye katıldığımdan başka söyleyecek söz bulamıyorum :D Elinize sağlık