''Sana yaşadığımı kanıtlayabilirim. Ya da öldüğümü. İkincisi daha kolay olur.'' Sigarasını ne zaman bitirdiğini bilmiyordu. Winston paketini açıp dudaklarına bir tane sıkıştırdı. Şu dumanlı olan trenleri izliyordu. Kapkara boyanmış metalin getirdiği korku ve sevinçleri. Tren istasyonda durduğunda sigarasının son küllerini döktü.
''Sana yaşamadığımı kanıtlayabilirim. Ya da ölmediğimi. İlki daha kolay olur.'' İlerledi, omuzlarıyla kendine yol açıyordu. Etrafındakiler kendisini görmemezlikten geliyor gibiydi. Çarptığı insanlar yüzüne bakmadan kenara çekiliyordu. Çok insan var. diye düşündü. Tanıyabileceğimden çok. Ya da kendilerini tanıyacaklarından.
Trenin kendine has sirenleri çaldığında gökyüzüne bakıyordu. Biraz önce indirilen kargonun yanına çökmüştü. Yeni açtığı paketin içinden bir sigara çıkarıp yaktı. İnsanlar çoktan günlük işlerine dönmüştü. Raylara atladı ve paketi aldı. ''İçmemeliyim'' dedi dumanı üflediğinde. ''Yoksa ne yaşadığımı kanıtlayabilirim. Ne de öldüğümü.''
Alıcı: Osman Yapıcı
Duygu türü: Sancı
Adres : Herhangi bir istasyon...
Not: İsim Teoman'ın bir şarkısının adıymış. Yeni öğrendim.