King'in birçok kitabını okudum. En iyi vuruşu bilinmezlikti. Bir cehennem, öte dünya girecekse işin içine; hep bir sis perdesi ardından (The Mist) ya da taşlar arasındaki kesiklerden (N.) görürdük orayı. Orada kaotik şeyler olduğunu bilirdik, ama asla net çizgilerle tanımlanmazlardı. Bu kitapta ölümün bile öldüğü toprakların tasviri var. King'den daha önce böyle bir anlatı okumadım. Korkunun ustasının ölümden sonrası tasviri bence kitabın afili arka kapak yazısı için yeterli bir sebep. Hiçlik insanı üzüyor.