Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Liman Kenti => Düşler Limanı => Şişedeki Mısralar => Konuyu başlatan: Draculhrl - 13 Ekim 2017, 00:18:52
-
Merhaba arkadaşlar. Bu konunum içeriğinde yazmış olduğum düz yazıları ve şiirleri okuyacaksınız. Bunlar; korku ve karanlık temelleri üzerine kurulan yazılar. Eleştiri yaparsanız sevinirim.
Korkularımın Sebebi?
Ruhani ellerin bedenimi sardığını hissedebiliyorum.
Hareket edebilecek takatim yok; göz kapaklarım ağırlaşıyor.
Duvarların rengi giderek koyulaşıyor, zifiri karanlık basıyor.
Uyanmak istiyorum uyumadığım uykumdan, kurtulmak istiyorum kabuslarımdan.
Sanrılar görüyorum. Tanrım gözlerim ne çabuk alıştı karanlığa?
Yaşadığım korkuların temel kaynağı hayalperest ruhum mu yoksa?
-
Görünmeyen Korkularım
Gece tüm kasvetiyle çökerken sokaklara, gökyüzünde dolunay beliriyor güzel ışıltısıyla.
Bilmediğim caddelerde, bilmediğim sokaklarda, ellerim ceplerimde dolaşıyorum.
Boş sokakları arşınlarken kuşku düşüyor içime tüm sıkıntısıyla
Şakaklarımdan aşağıya terler süzülüyor hızlıca
Sis bulutları kaplıyor dört bir yanımı
Göremez oluyorum güzel dolunayı
Korkak bir kediden farksız titriyorum
Görebildiğim tek şey beyaz dumanlar ve bazen sönük yıldızlar
Neden gelmiştim ben buraya? Niçin kalmıştım sis bulutları arasında?
Hatırlamak için nelerimi vermezdim şimdi; çok mu geç her şey için?
Zor bela bir adım atıyorum göremediğim korkularıma
Sanki dağılıyor sis bulutları, parlıyor dolunay, canlanıyor yıldızlar.
Sahi ben ne zaman yazdım tüm bunları?
Düşlerimde mi öldürdüm kendi benliğimi?
Yoksa her şey benim yaratmış olduğum bir mizansen mi, yatarken hasta yatağımda
-
Konu ait olduğu yere, "Şişedeki Mısralar" bölümüne taşındı efenim :) Bilginize...
-
Yıldızların Ölümü
Saçlarının arasında yolculuk yapmak isterdim.
Sen benim evrenimdir ve keşfedeceğim daha çok yıldız vardı ruhunda.
Anlatmak isterdim seni yerde gezen tüm karıncalara.
Senin için birçok şey yapmak isterdim; hatta ölebilirdim uğrunda
Eğer o gece hiç yaşanmamış olsa...
Kendini bırakırken pecereden aşağıya, yanında olmak isterdim;
Dokunamazdım sana, uzatamazdım elimi ama... Son nefesini solurdum yanında
Bir intiharla toplu katliamdı senin yaptığın;
Bir evreni yok ettin, yerde gezen masum karıncaları katlettin...
Sen kendini öldürerek her şeyi mahvettin.
Şimdi kapkara bir karanfil yakışır mezarına
Huzurla uyu, silüetin şuan tam karşımda
Okuyanlar yorum yaparsa sevinirim
-
Yıldızların Ölümü
Saçlarının arasında yolculuk yapmak isterdim.
Sen benim evrenimdir ve keşfedeceğim daha çok yıldız vardı ruhunda.
Anlatmak isterdim seni yerde gezen tüm karıncalara.
Senin için birçok şey yapmak isterdim; hatta ölebilirdim uğrunda
Eğer o gece hiç yaşanmamış olsa...
Kendini bırakırken pecereden aşağıya, yanında olmak isterdim;
Dokunamazdım sana, uzatamazdım elimi ama... Son nefesini solurdum yanında
Bir intiharla toplu katliamdı senin yaptığın;
Bir evreni yok ettin, yerde gezen masum karıncaları katlettin...
Sen kendini öldürerek her şeyi mahvettin.
Şimdi kapkara bir karanfil yakışır mezarına
Huzurla uyu, silüetin şuan tam karşımda
Okuyanlar yorum yaparsa sevinirim
Şiirleriniz olaylara odaklanıyor, onun yaptıklarına sitem gibi; ona, kendinize veya başka bir şeye değil ama olanlara. Hissedilecek pek bir şey yok, diye düşünüyorum. Hani edebi bir odak vardır, hem objektif hem subjektiftir, bunu göremedim.
Hissettiklerinizi günlük olarak yazmak hisleri daha kolay ifade etmenize ve anlamanıza yardımcı olabilir.
-
Yıldızların Ölümü
Saçlarının arasında yolculuk yapmak isterdim.
Sen benim evrenimdir ve keşfedeceğim daha çok yıldız vardı ruhunda.
Anlatmak isterdim seni yerde gezen tüm karıncalara.
Senin için birçok şey yapmak isterdim; hatta ölebilirdim uğrunda
Eğer o gece hiç yaşanmamış olsa...
Kendini bırakırken pecereden aşağıya, yanında olmak isterdim;
Dokunamazdım sana, uzatamazdım elimi ama... Son nefesini solurdum yanında
Bir intiharla toplu katliamdı senin yaptığın;
Bir evreni yok ettin, yerde gezen masum karıncaları katlettin...
Sen kendini öldürerek her şeyi mahvettin.
Şimdi kapkara bir karanfil yakışır mezarına
Huzurla uyu, silüetin şuan tam karşımda
Okuyanlar yorum yaparsa sevinirim
Şiirleriniz olaylara odaklanıyor, onun yaptıklarına sitem gibi; ona, kendinize veya başka bir şeye değil ama olanlara. Hissedilecek pek bir şey yok, diye düşünüyorum. Hani edebi bir odak vardır, hem objektif hem subjektiftir, bunu göremedim.
Hissettiklerinizi günlük olarak yazmak hisleri daha kolay ifade etmenize ve anlamanıza yardımcı olabilir.
Haklısınız. Aslında şiir konusuna hakim değilim, kendimi geliştirmek için karalıyorum bir şeyler; eleştiriler sayesinde daha iyi olacağıma inanıyorum :)