Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Oyun Masası => FRP Arşivleri => Dipsiz Konak => Ejderha Mızrağı FRP => Konuyu başlatan: Canina - 24 Aralık 2010, 21:21:27
-
İki yol arkadaşın ile seyahat ediyorsunuz. Yolda tanıştığın iki kişi aslında bunlar. Palanthas'a varmaya çalışıyorsunuz. Dağılan Ejderan Orduları yüzünden yollar yalnız seyahat edilemeyecek kadar tehlikeli. Yolculuğun ikinci gününde uzaktan yolun üzerinde yatan bir adam görüyorsun. Etrafı kan içinde. Diğerleri henüz fark etmiş değiller
-
"Durun. Durun dedim!" diye bağırdı cüce. "Gün ışığında dolaşmaya çıkan iki goblin kadar körsünüz. Şuraya bakın!" dedi ileride yatan cesedi parmağı ile göstererek.
-
İki adam ellerini gözlerine siper ederek bakıyor ve seni onaylıyorlar. Bir tanesi "Belki de henüz ölmemiştir. Gidip ona yardım etmeli miyiz sence?" diye soruyor. İkisinin davranışlarından bu iki adamın seni bilir kisi olarak gördüklerini anlıyorsun.
-
"Hmmm..." diye homurdanır cüce. "Bilemiyorum, bir tuzak olabilir." diye devam eder konuşmaya, sakalını sinirli bir şekilde sıvazlayarak.
-
"Eğer adam hala yaşıyorsa onu bu şekilde ölüme terk edemeyiz. Yardım etmemiz gerek." diyor ikisinden genç olan.
-
"İyi! Ne yaparsanız yapın o zaman, gidin başınızı belaya sokun. Ama kılımı kıpırdatacağımı sanıyorsanız çok beklersiniz!" dedi cüce iki ayağını yere sertçe basıp kollarını önünde kavuşturarak.
-
İki adam birbirlerine baktıktan sonra gülerek ileri gidiyorlar. Onlar yürümeye başladıkları sırada, yerde yatan adamın elini biraz kımıldattığını görüyorsun. Biraz yanında ki mataraya uzanmaya çalışırmış gibi.
-
Sinirli sinirli ayağımı yere vururken yürüyerek uzaklaşan iki adamın arkasından bakıyorum. Sonunda sakalımı çekiştirerek "Ahmaklar! Kendilerini öldürtecekler!" diyerek hızlı adımlarla onların peşine takılıyorum.
-
Sen oraya varana kadar adamlar, yerde yatanın mataraya uzanmaya çalıştığını fark ediyor. Bir tanesi yerden alıp adama veriyor. Sen yanlarına gittiğinde ise, adam mataradan suyu yarısını dökerek içiyor.
İçmeyi bitirdiğinde matarayı indiriyor ve neredeyse fısıldayarak bir şey söylüyor. O kadar kısık ki dudakları kıpırdamasa konuştuğunu bile fark etmezdin.
-
"Reorx'ün çekici... Adam hakikaten de yaralı!" diye mırıldanıyorum ve çantamı karşıştırıp bir iyileştirme iksiri aramaya koyuluyorum. "Öyle durmasanıza be kas kafalılar! Yaralarını sarmak için bir şeyler bulun!"
-
Adam çantanı aradığını görüyor ve eliyle yakandan tutup seni kendine çekiyor.
Tek bir cümle fısıldıyor kulağına. "Geri gelecekler." dedikten sonra başı geriye düşüyor. Hala nefes aldığını görüyorsun ama bilinci yerinde değil.
-
"Geri mi gelecekler? Kim geri gelecek?" diye soruyorum boşu boşuna. Adamın cevap veremeyeceğini anladığımda ise çantamı karıştırmaya devam ediyorum aceleyle. Bir taraftan da adamın söylediği son cümleler beynimde dönüp duruyor. Bir anda savaşçı içgüdülerim harekete geçiyor ve başımı kaldırıp hızla etrafımızdaki araziye göz gezdiriyorum.
-
Bulunduğunuz yerin kuzeybatısında ki tepeden aşağı doğru inen bir toz bulutu görüyorsun. Atlı oldukları çok belli lakin kaç kişi olduklarını seçemiyorsun.
-
"Reorx alsın sizi! Biliyordum, bu işin içinde bir tuzak olduğunu söylemiştim size!" diye bağırıyorum uzaktan yaklaşan atlı grubunu parmağımla göstererek. Hemen sırtımdaki savaş baltasını tutan ipleri çözüyorum ve iki ayağımı sağlamca basarak savaş pozisyonuna geçiyorum.
-
Grup görüş mesafenize giriyor. Beş kişiler. Dört atlı. Atlardan birinde iki kişi var. Atlılardan iki ok fırlıyor. Size isabet etmiyor ama ayaklarınızın ucuna düşüyor.
-
(Eee? Dımdızlak ortadayız, kaçacak yer yok. Ne yapmam gerek? :) )
-
(Dövüşün abi :D)
-
"Gelin bakalım! Geleceğiniz varsa göreceğiniz de var!" diye bağırıyorum atlılara doğru. Sonra yanımdakilere dönerek "Kendinizi koruyun! Atalarımızın yanına ölümden kaçan korkaklar olarak değil, savaşarak, yardıma ihtiyacı olan birini koruyarak ölenler olarak gidelim!" diyorum. Yaralı adamı koruyacak şekilde yerimi değiştiriyorum ve savunma pozisyonu alıyorum.
-
Atlılar etrafınızı sarıyor. Oklar size dönük ama ateş etmiyorlar. Saldırmıyorlarda. Liderleri gibi görünen birinin pelerinin altından parıldayan bir Solamniya Zırhı görüyorsun. Bir şovalye.
-
"Ne istiyorsun teneke adam?" diye sesleniyorum zırhlı şövalyeye. "Solamniya şövalyeleri artık masum yolculara ve yaralı adamlara mı saldırıyor?"
-
"Kendini masum gösteren çapulculara saldırdığımız doğrudur hain cüce." diyor ve kılıcını çekiyor. "Gelip arkadaşınıza yardım etmeseydiniz sizi bulamayacaktık. Ama planımız işe yaradı. Size demiştim," deyip yanında ki adamlara dönüyor, "Çapulcular arkalarında canlı dostlarını bırakmazlar."
-
"Çapulcu mu?" diye uluyorum öfkeyle. "Kimse... Hiç kimse benimle, Dalynn Stonefist ile böyle konuşamaz teneke adam! Ayrıca ne yerde yatan ne de yeryüzünde dolaşan herhangi bir insana dost falan demem ben! Bu iki kalın kafalı..." dedim bir parmağımı yol arkadaşlarıma doğrultarak "...yerde yatan bu herifi görünce ille yardım edelim diye tutturdular da o yüzden buradayım. Yufka yürekli budalalar, ne olacak!"
-
Şovalye gülerek "Canını kurtarmak için bir lağım cücesi bile böyle bir yalanı akıl edebilir. Sapkınlığınızın cezasını ödeyeceksiniz." diyor ve atından inerek kılıcını çekiyor.
-
"Bir şey söylesenize kalın kafalılar!" diye bağırıyorum yanımdakilere. Bir yandan da baltamı çekerek savunma pozisyonu alıyorum.
(Bir ara neredeyim ben? Ne oluyoruz falan oldum :) )