Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Kurgu İskelesi => Konuyu başlatan: Vega - 26 Şubat 2011, 13:47:34
-
Ofazzen
Bir ejderha vardı eskiden göklerde,
Mavi semada gezinirdi kederle.
Neden mi üzgündü?
Anlatayım size; eseflenin iyice.
Bu ejderha gençliğinde,
Yaşarmış bir ovada tüm milletiyle.
Ama gelmiş şövalyeler, büyücüler;
Katletmiş tüm ejderleri birer birer.
Bir tek Ofazzen kalmış geride.
İntikam yeminiyle.
Kaçmış dağlara,
Kendisini koruyacak yüce dağlara.
Yaraları iyileşene kadar beklemiş.
Ama artık baktı ki zamanı gelmiş,
Çırpmış uzun ve geniş kanatlarını.
Uçmuş bir şehre doğru, yıkmış surlarını.
Alevli nefesi kuleleri kavurmuş,
Kırbaç gibi kuyruğu köşkleri yıkmış.
Ama ne zaman ki; ağlayan bir anne karşısına çıkmış.
O da bu vahşeti bırakmış.
“Kötülüğe kötülükle mi karşılık verilir?
Benim bu yaptığım nedir?
Onlardan farklı mıyım?
Yoksa ben de katilden farksız mıyım?”
O geçirirken içinden böyle,
Koşuvermiş küçük çocuk annesine.
Minicik kollarını iki yana açmış;
Sorsalar, ‘annesini koruyacak’mış.
Ofazzen üzülmüş kederlenmiş,
Görkemli kanatlarını açmış iki yana;
Şehri terk etmiş.
Ama bir büyücü, genç bir büyücü Essia;
Lanet etmiş: Çok uzun yıllar yaşasın, asla huzur bulamasın!
Tanrılar pek sevgili kulunun bu bedduasını kabul etmiş.
Ofazzen sahiden lanetlenmiş.
Artık ne intikam alabilirmiş;
Ne de ailesini tekrar görebilirmiş.
İşte o gün bugündür gezer yeşil ejderha.
Dağları aşar; gölleri geçer.
Ama dönüp dolaşıp;
Irkının ovasına geri döner.
-
İlgi çekici, akıcı, destansı bir şiir olmuş Vega. Ofazzen ismi bu kadar yakışabilirdi bir ejderhaya.
-
Teşekkürler; dahah önceki şiirlerimi okuyanlar tanırlar Büyücü Essia'yı. Ona da selam çaktım buradan :)
-
Ellerine sağlık gerçekten kısa ama lezzetliydi. :)