LÜTFEN MERDİVENİ SALLAMA
Merhaba, yeni rüyam. Senin gibilerini görmeyeli hatırı sayılır bir süre geride kalmıştı. Aslına bakarsan rüya diyip geçmeden akışını dikkatlice takip etmek istiyorum ve bunun için de kendimi birazcık olsun buranın kuralsız düzenine becerebildiğimce bırakmam gerek. Böylesi kendimi daha fazla anlayabilmemi sağlar diye umuyorum. Aslına bakarsan işime geleni de bu; gerçeklik diye adlandırabileceğim solukluktaki, aslında ne idüğü belirsiz uyanık dünyada bunu yapmam neredeyse imkansız.
Aslında şu an pek de anlamlandırılabilecekmişsin gibi gelmiyor. Badana yaparken kullanılan o metal, katlanabilir merdivenlere benzer bir merdivenin üzerindeyim ve ne yukarıdaki ne de aşağıdaki ucunu görebiliyorum. İki uç da pamuk kadar yoğun, bulut kadar hafif şeylerle gizlenmiş. Rüzgar yok, nem yok. Olsa da hissedebilir miydim bilmiyorum. Düşme korkusu hissetmiyorum ve bu şekilde iki basamak yukarı çıkıyorum.
Bir değişiklik olmadı. Zaten yalnızca iki basamak yukarı ilerleyerek bir değişiklik elde edebilmeyi beklemiyordum. Ancak burada bir soru belirdi kafamda: Neden beklemeyeyim ki? Bırak iki basamağı, neden bir bacağımı yalnızca bir üst basamağa koyup ötekini yukarı çekerken dahi bir değişim beklemeyeyim? Etrafıma şöyle bir baktım ve gerçekten oldu. Fark ettim. Ya da ben bunu düşündüm diye bana farklı bir şeyler sunmaya karar verdin. Veya bilinçaltımın büyük pay sahibi olduğunu düşünürsek birlikte karar verdik bunun olmasına. Her neyse.
Alttaki ve üstteki iki bulut benzerinin arasında yer alan tek şey ben ve merdiven değil artık. Birkaç yaprak, üstteki belirsizlikten koparak aşağıya doğru süzülüyor. Hayır, sarı değiller. Pembeler - değişiklik için teşekkür ederim. Tek elimi tutamaçtan bıraktım ve salına salına düşen yapraklardan en yakındakine doğru uzandım. Az önce onlarca metre ileride bir yerlerden düşüşe devam edecekmiş gibi görünen yaprağı sanki tam da bana geliyormuşçasına kolaylıkla yakalayabildim. O kadar da zor değil burada işler. Her şeyi yapabilirim sanırım, her daim yeterince güçlü ve becerikli gibiyim.
Yakaladığım yaprak şimdi elimde yok oldu. Bunu istediğimden emin değilim, cevap vermekte gecikmemiş olman beni korkutmadı ancak yeni sorularım var - kendime saklamayı tercih edeceğim sorular. Zaten bunu yaparak seninle hepsini paylaşmış oluyorum. Hayır, burada çelişkili tek şey benim. Ben burasıyım.
Yaprağa tekrar dönersek; o ne çürüdü, ne parçalandı, ne de elimden kayıp düştü. Yalnızca kayboldu. Ama şekerli bir koku etrafı sardı, gözlerimi tatlı tatlı yakmaya başladı. Bu onun kokusuydu. Bir kokunun burundan daha çok göz yakabilmesi ve birer damla yaşı yanaklardan aşağı gönderebilmesi sanırım sadece senin gibi rüyalarda olan bir şey değil. Daha önce eminim ki birçok kişinin tanıdığı bir kardeşin olan salıncaktan boşluğa doğru düşmeli rüyada da buna benzer bir şeye maruz kalmıştım. Tam salıncağın geriye doğru çekilip beni fırlatmak için kurulumu sonlandırdığı son noktada. Yalnız, oradaki koku daha ekşiydi.
Kusura bakma, benden şimdilik bu kadar. Şu an çok sıkıldım ve aşağıya inmeye karar verdim. Bunun beni uyandıracağını düşünüyorum. Uyanmak... Yukarıya çıkarak devam etmek istemiyorum. Lütfen merdiveni sallama.
*****
Yerdeyim. Yanımda devrilmiş bisikletim ve sıyrılıp kanamış dizlerimle mutsuz değilim. Belki bir de dirseğimden yaralanmışımdır; hafif bir acı hissediyorum orada da. Bunlar kaba uzuvlar ve minik insanlara yakışan acılar bence.
Yine de merdiveni sallayarak çok doğru bir şey yapmadın.
Elerki
1 Yanıt
2071 Gösterim