Konu: Goddamn Geists - Nina & Valerio

[KoyuBeyaz]

''Tam beklediğim gibi. Asla işleri normal yoldan çözemiyorum. İkinci hayatımda bile.''

Bulundum yerden yaptığım tek şey kafamı hafifçe arkaya doğru çevirip evimi düşünmek oldu. Ve orada muhtemelen kanlar içinde yatmakta olan eşimi.

Boğazıma takılan düğümün beni zorlamasına izin vermemek için hızlıca duvardan aşağı atladım ve ceketimin yakalarını biraz daha havaya kaldırıp hızlı adımlarla şehrin içine doğru yürüdüm. Bir yandan gözlerim taksi arıyordu, fakat aklım kesinlikle taksi bulmakta değildi.

Nina... Neden her şey böyle olmak zorundaydı ki?

[Baal Adramelech]

Taksi hafifçe yanına yaklaştı ve durdu. Valerio içine binince şöför döndü ve sordu.

"Nereye?"

Mızmızlanmayı kes gerizekalı herif, tadını çıkar ikinci şansının

[Fırtınakıran]

Şarkı arabanın içinde yankılanırken direksiyondaki parmaklarımla tempo tuttuğumu fark ettim.

Önce basılmış, öldürülmüş, sonra dirilmiş, kaçmış ve polislerce kovalanmıştım. Şimdiyse radyodaki bir şarkıya eşlik ediyor, tempo tutuyordum. Neye dönüşüyordum ben böyle?

Sürücü koltuğunun yanındaki camlardan şehri taradım. Dikiz aynasından arkamı kontrol etmeyi ihmal etmiyordum. Polisler artık çok geride kalmıştı ama nedense izlendiğim hissinden kurtulamamıştım.

Direksiyonu ışıklarla aydınlanmış lüks bir restoranta doğru kırdım. Birileriyle yemek yemeyi sevdiğim, vakit geçirmekten keyif aldığım bu yer belki şimdi bana kucak açabilirdi.

[Baal Adramelech]

Bridge Restoran'ın önünde arabayı parketti Nina. Vale arabasının kapısını açtı ve dışarı çıkmasını bekledi.

[KoyuBeyaz]

''Otel Sacred.''

Kafamın içindeki bu ses... Bana şaşırtıcı derecede tanıdık ve bir o kadar da ürpertici geliyordu. Düşüncelerimi duyabildiğine göre, belki de onunla konuşabilirdim.

''Nesin sen? Neden yapıyorsun bunu?''

[Baal Adramelech]

Sen istedin

Araba otele varıyor ve duruyor. 18 dolar. Bu sırada bir vale geliyor ve kapıyı açıyor.

[Fırtınakıran]

Arabadan inerken anahtarı valenin eline tutuşturdum. Yüzüne bakmadım bile. Neden? Sanırım o yüzden bir şeyler görmekten korkuyordum. Şu an insanlarla göz teması kuramayacak kadar affallamıştım.

"Çıkarken haber veririm." dedim seri adımlarla restoranta girerken. Kapıda bekleyen görevliye doğru döndüğümde gözlerimi içeride gezdiriyordum.

"Tek kişilik bir masa istiyorum. Mümkünse kalabalıktan uzak bir yer olsun."

[Baal Adramelech]

"Hemen efendim." dedi ve bir garson çağırıp Nina'ya masasını göstertti adam. Bir süre sonra menüyü getirdi ve bir kaç aperatif yiyecek kondu masasına, ekmekle beraber. "İçki menüsü ister miydiniz efendim?"

[Fırtınakıran]

Elimi hayır anlamında salladım. Menüye ihtiyacım yoktu.

"Somon istiyorum, tütsülenmiş olsun. Ayrıca, bir bardak kırmızı şarap şimdilik yeterli. Başka bir şey istemiyorum." derken gözlerimi camdan dışarıya doğru çevirmiştim.

Garson yanımdan uzaklaşırken gözlerime hücum eden yaşları dizginlemekle uğraşıyordum ben. Titreyen dudaklarımı sıkıca birbirlerine kenetlemiştim. İnsan içinde ağlamaya gerek yoktu. Bu nedenle sandalyemi biraz daha cama yaklaştırdım ve gözlerimi kapatarak akmaya çalışan yaşların önüne gözkapaklarımdan oluşan bir set çektim.

[Baal Adramelech]

Sızlanmayı kes artık.

Yemekler geldi ve şarabı servis edildi Nina'ya. Her zamanki gibi, oldukça iyiydi yemekler.

[KoyuBeyaz]

''Ben istedim.''

Cebimden gelişigüzel 20 dolar çıkarıp ön koltuğa doğru attıktan sonra taksiden indim. Otel Sacred her zaman önünden geçtiğim bir yerdi, fakat doğruyu söylemek gerekirse daha önce hiç burada bir oda tutmamıştım. Oda tutmak... Her zaman Nina yapardı bunu. Kim bilir ben bilmeden kaç kez tekrarladı bunu, belki de az sonra tutacağım odada başka biriyle sevişmişti.
 
Yumruklarımı sıktığımı ancak elim acıdığında fark edebildim. Kendi kendime kızıyordum aslında, çaresiz bir durumdaydım. Fakat yapabileceğim bir şey yoktu ve yağmurun altında düşünmenin bana bir yararı olmayacaktı. Sonradan hızlandırdığım adımlarla otele girdim ve resepsiyondaki görevliden bir oda istedim. Soğuk bir duş almalıydım. Gerçek bir duş.

[Baal Adramelech]

"Tek kişilik mi olsun efendim?" dedi kadın.

Bu sırada etrafındaki pek çok kişinin aksine, boş bir vücutla dolaşan bir adam gördü resepsiyonda. Dışarıya doğru atıyordu adımlarını. Siyah takım elbisesi, düzgün kesimli uzun sarı saçları, siyah fötr şapkası ve deri eldivenleriyle, kendinden emin adımlara sahip bir şekilde yürüyordu. Diğer insanların yanındayken bu yaşam hissinin yoğun olduğunu fark etmemişti Valerio. Şimdi ise bu adamın etrafında bunun ne kadar eksik olduğunu hissetmişti.

[Fırtınakıran]

"Her şey ne kadar basit değil mi?"

Yemeğin tadı o her zaman keyif aldığım şey kesinlikle değildi. Güzeldi, iddialıydı ama damağım tat almak dışında her şeyi yapıyordu. Lokmalar ağzımda büyüyor, yemek borum bir türlü bunları yutamıyordu.
Yemeğin yarısı bittiğinde midemin daha fazla şey alamayacağını fark etmiştim.

"Hesap lütfen." diye en yakındaki garsona seslenirken bir anca önce kalacak bir yer bulmak istiyordum. Hesapla birlikte her zaman bıraktığım bahşişi bile bırakmak gelmiyordu içimden. İnsanlar... onları görmek istemiyordum.

Restorantın otoparkına çıktığımda valeyi yanıma çağırdım. Arabamı bir an önce getirirse Sacred Otel'de deliksiz bir uyku için direksiyon sallıyor olacağım. Artık ne kadar deliksiz olabilirse. O deliğin kafamda olmamasından ötürü şanslıydım. Sanırım.

[Baal Adramelech]

"Tek kişilik mi olsun oda efendim?" dedi resepsiyonist.

Tanıdığı bir koku vardı lobide, Valerio'nun parfümü müydü bu?

[KoyuBeyaz]

''Tek kişilik.''

Resepsiyondaki kadınla gördüğüm adamı karşılaştırdığımda aradaki bariz farkı görebiliyordum. Fakat henüz bana ne olduğunu bile tam olarak anlayamamışken böyle soyut bir hisse ne kadar güvenmem gerektiği konusunda ciddi şüphelerim vardı. Ayrıca düşüncelerimi toplamakta güçlük çekiyordum ki bu oldukça doğaldı.

Gene de...

''Afedersiniz bayım.''

Bunu yaptığıma inanamıyorum.