Kayıt Ol

Evrenlerin Geçiti~SON!!!

Çevrimdışı SeD

  • ****
  • 877
  • Rom: 2
    • Profili Görüntüle
Ynt: ismi şimdilik == Yolcuğun Hikayesi.. (yedinci bölüüm !!)
« Yanıtla #60 : 05 Mart 2008, 21:55:32 »
yaa kuzucaaan... ekşına geliyooz süper yaaf... tee ne zaman okudum ama mesajı şimdi yazıyorum xD ... güzel güzel beğendim ... xD ;D

Çevrimdışı veritaserum

  • ****
  • 1112
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: ismi şimdilik == Yolcuğun Hikayesi.. (yedinci bölüüm !!)
« Yanıtla #61 : 09 Mart 2008, 20:24:26 »
   8- Kayıp Sırlar Kütüphanesi

   Almira durmadan yürüdü. Ayakları yorgunluktan ağırana, kalbi güm güm atana ve zihni kitabın korkunç gerçeklerini hazmedene kadar ilerledi.
   Yalnızdı. Diğerlerini mağaranın girişinde bırakmıştı. Çünkü derinlikler, bu upuzun geçitte olduğu gibi, sihirsiz insanlar için fazla tehlikeliydi… Hayır, onları bir kere tehlikeye atmıştı zaten. Bunu tekrar yapmaya hakkı yoktu.
   Ve sonunda geldi. Karşısında bir kapı duruyordu şimdi. Bu şaşırtıcıydı. Yerin metrelerce altında böyle zarafetli bir kapı… İnsana sanki saraya giriyormuş hissi uyandırıyordu. Heybetli olduğu kadar, korkutucuydu da. Kapısında, Hakikat’in Kitabı’nda kullanılan alfabeyle,  koskocaman ve görkemli şunlar yazıyordu:

“ En güçlüysen gel yanıma
  Daha güçlü yapayım
  Soyluysan da gel ama
  Fazla yaramam sana
  Acizsen sihirden, büyüden
  Sakın geçmeyesin içimden
  Çünkü ben güçlüler içinim 
  Güçlüleri besler ve severim
  Hainler çalmak isterse
  Benim engin sırlarımı,
  O zaman görürler yılanlığın kralını
  Şimdi insanoğlu
  Fısılda bana dileğini olsun
  Ama unutma;
  Hainlik yakışmaz sana”

   Almira kapıda sadece bu yazıyı okuyacak kadar durdu. Kapı ise o okumayı bitirdiği anda, dilek falan beklemeden ardına kadar açıldı ve ona muhteşem bir manzara sundu.

   Önünde alabildiğince kitaplar uzanıyordu… Ama sıradan kitaplar değil. Hemen hemen hepsi yakut, elmas, altınlarla bezeli, ışıl ışıl parıldıyordu. Ortada kocaman bir masa vardı ve onunda süs yönünden kitaplardan aşağı kalır yanı yoktu.
   Kapıdan içeri girdi. Bir an, çok kısa bir an ağır bir büyü tabakası kalbini sıkıştırdı ve hemen geçti. Almira büyünün onun sihrini kontrol ettiğini biliyordu ve o geçebilirdi çünkü en güçlüydü!! Sonra, büyü odanın her yerinden çekildi ve onu kaderiyle baş başa bıraktı. Almira, şimdi odanın daha karanlık göründüğünü fark etti ama tereddüt etmeden ilerledi.
   Onu bu odadaki hiçbir kitap ilgilendirmiyordu. Onu ilgilendiren şey, masanın yanındaki belli belirsiz siluetti. Bir kadın silueti… kadın yerde boylu boyunca yatıyordu. Görkemli bir elbisesi vardı. Yüzü muazzam derecede güzeldi, ama gözleri kapalıydı. Bukle bukle saçları, darmadağınıktı. Vücudu soğuktu. Çok derinlerden nefes alıyordu, yavaşça, belli belirsiz… ölü değildi, hayır, ama Almira’nın içinde canlı olduğuna bir türlü emin olamayan bir şey vardı. Ve orada olsaydınız eğer, sizi hayrete düşürecek olan en büyük şey ise kadının vücudunda birikmiş olan tozdu.
   Kadının elinde küçücük bir şey vardı. Bir … madalyon !! Almira kadının elinden madalyonu aldı. Zavallı kadın, en ufak bir tepki göstermedi. Madalyondan Almira’nın eline, koluna ve tüm vücuduna bir sıcaklık yayıldı. Oysa kadın hala buz gibiydi.

   Annesi hala üşüyordu…

   Onu orada bırakmak istemiyordu aslında. Ama vakit yoktu. Onu bekleyen ölü bir halk, ölü bir ülke vardı. Ve ölmesi gereken bir insan. Söz verdi annesine. Geri geldiği zaman hala yaşıyorsa onu alacak ve hakkettiği yaşamı sunacaktı. Ama ölmüşse o zaman……..
   
   Ve geldiği yoldan gerisingeri yürümeye başladı.
<<<<<<<<<<<


eveeeeeeeeeeeeet zaman ne çabuk geçiyor değil mi. bitimimize çok az kaldı... on yada onbirinci bölümde bitirmeyi planlıyorum :D gülnur rahatlaş artık bir dahaki bölümde söz yapcam ekşını ;D uzun yazmaya çalışırken inşallah saçmalamamışımdır :P bir de bir insan evladı şu garibime bi isim bulsun gözünüzü seviyim hikaye bitti bi ad bulamadık :P
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.

Çevrimdışı Lucilla Clarté

  • ****
  • 935
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: ismi şimdilik == Yolcuğun Hikayesi.. (yedinci bölüüm !!)
« Yanıtla #62 : 09 Mart 2008, 20:31:08 »
Gözdeeeeeee :P hepsini okudum baştan çok beğendim  ;D

Bekliyorum devamını dört gözle   :uhe

Çevrimdışı

  • ****
  • 1512
  • Rom: 4
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #63 : 09 Mart 2008, 23:30:41 »
Köftem hissediyorm geliyo ekşııınnn xD yaklaşıyoo.. :P ;D Ama uzun yazma daha iyi böyle zun uzun okurkene uykumg eliyo gözlerim yoruluyo ;D Aferim aferim süper yine hadieeeee ekşıınn!!! ;D

Çevrimdışı pleasant^^

  • ****
  • 1642
  • Rom: 12
  • bitch is back to the town.
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #64 : 09 Mart 2008, 23:56:25 »
Muhteşem olmuş.betimlemelerin de güzel ayrıca.Ama o kadar çabuk bitirme :( uzat azıcık

so you ride yourselves over the fields and you make all your animal deals and your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.

Çevrimdışı veritaserum

  • ****
  • 1112
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #65 : 10 Mart 2008, 13:14:56 »
Muhteşem olmuş.betimlemelerin de güzel ayrıca.Ama o kadar çabuk bitirme :( uzat azıcık
bir gün sana çok pis dalıcam :P ;D  :-*
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.

Çevrimdışı magicalbronze

  • *
  • 4075
  • Rom: 1
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #66 : 13 Mart 2008, 14:26:42 »
Eveeettttt sonunda okudum kurban kes gözde.. :D :D

Ya şaka bir yana muhteşem etkileyici bir yazı okudum ilk başta sıkılacağım diye düşündüğüm, sonra okurken diğer bölümleride hemen okumak istediğim son bölümde kalıp acaba başka varmıdır diye bakınıp bulamayıncada bayağı kızdığım bir yazı olmuş. En en en en kısa zamanda devamını belliyoruz gözdecim. Fiddler dediğinde gerçekten haklı bu yaşına rağmen olayları böyle kurgulayabilmen, bencede yaşıtlarının arasında sana bahşedilmiş bir ayrıcalık. Betimlemeler, kurgular, olay sonları bağlamaların, başlık vs. vs herşey hoşuma gitti. Ellerine sağlık valla dayanamayıp bu üstün başarından dolayı bir artı karmayıda veriyorum.. :D
"Her neyse sahip olunan, doğar ve ölür.
Bu nefsi müziğin içinde sıkışmış herkes
İhmal eder ölümsüz aklın harikalarını."
- William Butler Yeats, "Sailing to Byzantium "

Çevrimdışı veritaserum

  • ****
  • 1112
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #67 : 13 Mart 2008, 17:07:23 »
oyy teşekkür ederim hakan abi bidenesin :D ay çok sevindirik oldum xD  :hug
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.

Çevrimdışı SeD

  • ****
  • 877
  • Rom: 2
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #68 : 14 Mart 2008, 17:24:25 »
Aneeaaam.... yaa köftecann... harbiden aştın kendini yaff... 8. bölüm en sevdiğim bölüm... hem ayrıcanam 10 da 11 de felam bitrmek yok... duymiyim bitaa.. ;D valla ben olsam (almira ya diyorum ;D ) annemi orda bırakmam... ;D duy bunu köftecan .. ;D

Çevrimdışı veritaserum

  • ****
  • 1112
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #69 : 17 Mart 2008, 18:09:32 »
Bölüm dokuz === Kurtuluşa Giderken

   Mağaradan dışarı adım attılar. Almira avucunda duran madalyonun sıcaklığını hissediyordu. Sanki canlı gibiydi. Büyünün çekimini hissediyordu. Elinde çok, ama çok güçlü bir nesne tutuyordu. Ondan, Lezginka’dan, Tina’dan hatta annesinden bile güçlü bir şey. İçine öyle bir şey hapsedilmişti ki… Birliğin gücüydü bu!
   Tursdem’e döndü.
   “Rua ile birlikte mağarada oturmanızı istiyorum. Ben gelene dek, ne olursa olsun, buradan çıkmayacaksınız. Güvende kalın. Zor bir gün olacak…” Tursdem gözleri dolu dolu ona baktı. “Biliyorsunuz Galeçya, eğer savaşmak gerekirse-”
   “Hayır. Siz savaşmayacaksınız. Güvende kalın, bu bir emirdir.” Tursdem memnun görünmüyordu ama yine de mağaraya döndü. Almira, Tina’ya baktı ama bir şey söylemedi.

   Almira şehirden görülebileceği yüksekçe bir yere çıktı. Ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu, tüm kontrolü içindeki güçlü ve küçük şeye bıraktı. Küçük şey, Almira’ya bağırmasını söylüyordu.  Almira’nın kendisine çılgınca gelen şey, içindeki güçlü şeye çok mantıklı geliyordu. Ve Almira mantıklı olsa da olmasa da, onu dinlemesi gerektiğinin farkındaydı…
   Ve öyle de yaptı. Avazı çıktığı kadar bağırdı, haykırdı. “BANA DÖNÜN! BEN GALEÇYA’YIM! GALEÇYA EMREDİYOR! KULENİN TÜM DUVARLARI YIKILSIN, TÜM KARANLIKLAR DAĞILSIN VE BANA GELİN! SİZİ KURTARMAYA GELDİM BANA GELİN! GELİN, GELİN, GELİN!!!!!!”

    Önce vasat bir evin kapısı aralandı. Ürkek bir adamın başı göründü. Almira’ya baktı, sonra gözleri hayretle koskocaman açıldı. Ve en sonunda kendi dışarı çıktı. O da Tursdem ve Rua gibi ufak tefekti. Almira adamın tiz bir sesle ciyaklayıp ona doğru koştuğunu (ya da gücü olsa yapacağı buydu) gördü. Sonra bir başka kapı açıldı ve saçı başı dağılmış ufak bir kadının sevinç çığlığı duyuldu. Sonra başka bir kapı, bir başkası ve bir başkası… Tek tek tüm kapılar açıldı ve yüzlerce küçük insan ona doğru sürünürcesine yaklaşmaya çalıştı. İçi acıyordu. Onun, kendisinin kalbi böyle acılara dayanıklı değildi. Bu insanlar yıllardır açtı, kirliydi ve mutsuzdu. Yürüyecek güçleri yoktu, sürünmeye çalışıyorlardı… Sürünerek, kurtuluşlarına gidiyorlardı. Ancak, Almira’nın içindeki şey ne korku, ne hüzün de hüzün biliyordu. O, hiç acı tatmamıştı. O, O’ydu, ama ikisi birbirinden çok farklıydı.
   Aynı bedende iki farklı dünyanın ruhları…

   Almira yine haykırdı.
   “Ah, yıllarca hapsolmuş zavallı insanlarım! Kırın zincirlerinizi ve bana gelin. Gücünüz, bende, elimde! Bana gelin ki size verebileyim. LEZGİNKAA!!! BIRAK ONLARI VE GELSİNLER! Bana inanan bana gelsin! Hainler senindir, masumları bana ver, veeer!” ve ağlamaya başladı. Daha doğrusu, o anda onu kontrol eden şey izin verseydi, ağlardı. Zaman, güçlü olma zamanıydı ve Almira geriye çekilip idareyi içindeki güce bıraktı.
   Ve kulenin de duvarları yıkıldı. Geride kalan tim küçük insanlar, bir anda kaçıştılar kuleden. Hepsi ağlıyordu. Vücutlarında yıllarca gördükleri işkencelerin izleri vardı. Ama kurtuluş zamanı gelmişti ve Galeçya onları kurtarmak için gelmişti.
   Yaşlı ve ufak bir adam “Galeçya.. gücüm yok. Ver onu bana” dedi. Almira gülümsedi.

   Elinde madalyon duruyordu.
   Sadece istedi, istemek yeterliydi. O isteyince, yıllarca madalyonda hapsolmuş olan güç,  sahiplerine aktı. Kraliçe hapsetmişti onu. Lezginka bir tehdit haline gelmeye başlayınca, halkın sihir gücünü ve daha da önemlisi ‘yaşama güçlerini’ buraya hapsetmişti.
   Ayrıca kendi gücünü de.
   Kayıp Sırlar Kütüphanesi içine yalnızca en güçlüleri ve soyluları alırdı. Kraliçe bu yüzden orada uyuyordu, lezginka oraya giremezdi. Ve kendi güncü feda ederek, derin bir uykuya dalmıştı. Madalyon orada güvendeydi. Halkın sadece inancı kalmıştı elinde, onlar da Galeçya’ya inanmayı seçmişti. Ve işte şimdi, 14 yıl sonra onları geri alıyorlardı.
   Madalyon yere düştü. Artık hiçbir işe yaramazdı. Ancak… Pakesti’nin işine yaramıştı. Sis dağılıyordu, gökyüzünde güneş ve gökkuşağı açıyordu. Ağaçlar yapraklarını geri kazanmıştı ve çiçek açmaya hazırlanıyorlardı. Evler artık siyah değildi, aksine, rengarenk! Kule tamamen yıkılmıştı. Artık kimsenin çuval giymesine gerek yoktu, yoktu! Çocuklar gönüllerince koşabilirdi artık sokaklarda, kelebekler uçabilirdi ve panayırlar yapılabilirdi-

Eğer onlar gelmeseydi…


<<<<<<<
yorumları alayım  :ole
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.

Çevrimdışı SeD

  • ****
  • 877
  • Rom: 2
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #70 : 17 Mart 2008, 18:28:47 »
ouuuu o madalyonda bişey oldunu biliyodum ;D .... gözdemm döktümüşün gen süper ya 11. bölümde bitrmek yok heee demicem sanırım sonlara geldk... ya ama biraz ekşın savaş bi bişey koysaydınn... ;D

Çevrimdışı pleasant^^

  • ****
  • 1642
  • Rom: 12
  • bitch is back to the town.
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #71 : 17 Mart 2008, 19:00:34 »
Sanki bu bölümde bizim bilmediğimiz senin bildiğin o yüzden yazmaya üşendiğin birşeyler var :P tahmin değil çok karman çorman felsefe kitapları gibi :D bayıldım bayıldım ne diyeyim :uhe

so you ride yourselves over the fields and you make all your animal deals and your wise men don't know how it feels to be thick as a brick.

Çevrimdışı veritaserum

  • ****
  • 1112
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #72 : 18 Mart 2008, 13:44:22 »
yaw idare edin işte :P oks çociiyiz bu kadar oluo :P
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.

Çevrimdışı Huor Eärfalas

  • ***
  • 620
  • Rom: 6
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #73 : 18 Mart 2008, 16:29:37 »
Bahane hazır zaten  :P

Çevrimdışı veritaserum

  • ****
  • 1112
  • Rom: 5
    • Profili Görüntüle
Ynt: 8. bölüm!!! bi insan evladı ad bulsun garibime =P
« Yanıtla #74 : 19 Mart 2008, 14:23:05 »
sen beni ezip durcana oku biraz hikayeyi :P

edit: yazılarım için buraya uğrayıverin :P http://vrtsm.blogcu.com/ 8)
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.