ZİFİRî
Gecenin huzursuz yüzünün ve karanlığın tüm o kötülüğünün çöktüğü vakitlerdi. Ne ay ışığı vardı ne de yıldızlar. Sadece karanlık bir yol vardı hiçbir şey görülmeyen. Bazen ayağın takılır, düşersin. Yaralarının derin acısı seni sarıp sarmalar. Ama devam edersin. Sevdiklerinin uğruna yoluna devam ederken çektiğin acılar hiçbir şeydir senin için.
O kadar yolu yürüdün, türlü tehlikeleri atlattın. Ama sevdiklerini hala göremiyordun, hissedemiyordun. Artık umutsuzluğun pençeleri seni sarmıştı. Bu kadar yol boyunca sürekli kendini kandırdın, yalanlarının içinde boğuldun.
O boğulma seni başka diyarlara götürdü. Bu sefer orada kayboldun. Deliliğin derinliklerinde..
Sonsuza dek.