Konu: Pia Koyu, Tierra Del Fuego

[mbdincaslan]

Pia Koyu,Tierra del Fuego

Ateş arazisinde(1)
Gezen başıboş ruhlar;
Sanki bir cinayet var
Hepsinin mazisinde...

Kastediyor adamın
Canına çağrıları
Bakma diyor yukarı;
Derinler daha yakın...

Dile geliyor buzul
Dünyamız kadar eski
Lahuti bir musiki
Başlıyor uğul uğul...

Boşa harcanmış ömrüm
Yükselme hevesinde
Oysa,buzul sesinde
Saklıymış kadim hüküm:

'Rindane yaşayanlar
Doldurunca çağını
Açacak kucağını
Bu turkuvaz limanlar...'(2)

Suya karışacaklar...
Gün vurunca yükselip
Göğün zarını delip
Semadan taşacaklar...'

Sevdikleri kızları
Bekleyecek pusuda
Bir beste olup suda
Vuracak nabızları....

O kıyıya sevgilim,
Gelirsen bir gün sen de
Bir ses olup ensende
Seni delirteceğim...

-Deli edenler gibi
Ithaka Kralı'nı(3)
Sesleriyle aklını
Çelen 'Sirenler' gibi...-

...

Pia koyu...Başka ben
Başka his...Başka fikir!
Şiir gibi bir şehir;
Kayıp ruhlara mesken...(4)

Buzulların şehrinin
Bir yerinde,uzakta,
Hala uğuldamakta
Son sedası Itri'nin...(5)


M. Bahadırhan Dinçaslan

Notlar:

1:Tierra del Fuego:Ateş toprakları,ateş arazisi

2:Rindane yaşayanlar,Y.Kemal'in 'Rindler' şiirlerinde anlattığı adamlar...

3:Ithaka Kralı:Odysseus Siren:Odysseus evine dönerken,söyledikleri şarkılarla adamlarını delirten,az daha onu da yolundan edecek olan periler,deniz kızları.Odysseus,kendini geminin direğine bağlayarak kurtulmuş ve çağrılarına uymamıştır,gemilerin ana direğine 'seren' denmesinin sebebi de,bence budur.

4:J.R.R. Tolkien'in 'Quenta Silmarillion' kitabında bahsettiği 'Mandos',yani ölü ruhların dinlenme evinden esinlenerek...

5:Itri,en büyük bestekarımız... Yahya Kemal,onu anlatan şiirinde der ki 'Düşülür bir hayale,zevk alınır Belki hala o besteler çalınır Gemiler geçmiyen bir ummanda...' Ki,ben o ummanı Pia Koyu'nda gördüm... Attila İlhan'ın, Pia şiiri ve 'Eski Deniz Halkı' şiirinde Tierra del Fuego'dan bahsetmesi de, bu güzel manzaralar diyarının zihnimde mitolojik bir yer haline gelmesine yardımcı oldu...

Spoiler: Göster

http://tonyukuk666.blogspot.com/2010/11/pia-koyu-tierra-del-fuego.html

[Fırtınakıran]

Rıhtımdaki şiirlerle ilgili şu sıralar bir proje düştü aklıma. Onu nasıl yaparım diye Şişedeki Mısralar'ı karıştırırken bu şiire rastladım.

Yalan yok, adında "Fuego" geçiyor diye sırf okudum. Bir tanıdık kelimeyle neler oldu bak.

Öncelikle mısralardaki ilk dizi ile son dizi, ikiyle üçün uyağı çok hoş. Şiiri tek seferde okuduğumda (başta) bunu fark etmemiştim. Fakat mısralardaki anlamlara odaklanmak amaçlı hepsini ağır ağır okuduğumda bunu görünce takdir ettim.

Başları öfkeli (soğuk) bir rüzgar gibi esiyor, fakat kısa bir anlığına bu rüzgar dinerek yerini daha ılıman bir havaya bırakıyor. Bu iniş çıkış da hoş. Göndermeler yüz güldüren cinsten. Ancak şuraya takıldım, yazara sormak en iyisi:

O kıyıya sevgilim,
Gelirsen bir gün sen de
Bir ses olup ensende
Seni delirteceğim...

Ama neden? Evet, bu şiirin sakin bir hayat vadettiği yok. Fakat derinlerin daha yakın olduğunu söyleyen topraklara düşmüş kayıp bir ruh neden sevgilisini de (oraya gelince) delirtmek ister? Bir Siren'e dönüşmek mi var? Yoksa neden sevilen kişiyi deliliğin pençesine atmak istesin kişi? Yoksa kayıp ruhlar da topraklarca delirtiliyor mu?

Seçilen konu itibariyle gayet hoştu. Ellerine sağlık .

[mbdincaslan]

Kayıp topraklarda, Sweeney Todd müzikalinde Sweeney'i tarif eden şu dizelere benzer biçimde bekliyor o ruhlar:

"hugging the blade, waiting the years / hearing the music that nobody hears"

Bir nevi o sürgüne gitmeye sebep olanı da sürgünün kucağına çekerek intikamı ve vuslatı tevhid etmek

Pek eski bir şiirdi, tekrar aklıma düşürdüğün için sağ olasın