Kişi soğuk, sessiz ve sakin. Monotonlaşmış hayatının içinde o odadan bu odaya savruluyor. Geçmiş aşkları yüzünden acı çekmiş kişi. Savrulurken hissisce bir kız görür gizlice. Belki bir cafe köşesinde belkide hiç ummadık bir yerde. Her gün onu düşünür, arar ve bulur onu. Bekler, cesaretini toplar. Tam gidiyorken kızın yanına durur kişi. O monotonluğun içinden sıyrılmanın verdiği mutlulukla düşünememiştir. Ya eskileri gibiyse. O mutluluk bırakır yerini buruk bir gülümsemeye :/
Belkide dağları eritecek kadar yüce bir aşkı başlamadan bitirdi bu şüphe. O zaman tüm aşkların düşmanı mı şüphe ? Hayır sanmıyorum. Tüm aşkların düşmanı bence;
Nisan adındaki o güzel cüce...
Derken kişi gömülür tekrar yanlızlığın sessizliğine. Sessizliğin akabinde aklına düşer düşünceler. Acaba neden diğer kızları etkileyebiliyorum ama bu kızı etkileyemiyorum ve neden etkileyemeyeceğim kızlara aşık oluyorum ?
Sesler fısıl fısıl devam eder hayin düşünceleri aklına işlemeye kişinin.
Masalsı bir ilizyonun içinde kız tatlıca dans etmektedir. Kişi yanına gider ve "işte dileğin, diğer ikisi nedir ?" der. Zanneder ki bu kızı etkileyecek
. Gaflete düşmüş kişi herşeyi bildiğini düşünür. Gafleti alır onu reddedilmenin verdiği acıyla duvarlara çarpar. Sprey boyayla "SÇS" yazılmış gri duvarlar. Yoldan geçenlerin tükürdüğü, ayyaşların tuvaletlerini yaptığı pis duvarlar.
Meğer aşk değilmiş tüm bunlar. Sadece birer hoşlantı... İşte bu tam olarak aşkı anlayamamış bir kişinin dramı. Belkide onun utancı aynı zamanda. Kim bilir ? Belkide mutluluğudur...
2 Yanıt
2965 Gösterim