Konu: Tıkanma - Chuck Palahniuk

[Canina]

Tıkanma pek çok kişiye göre Chuck Palahniuk'un en sert romanlarından biri. Böyle bir cümleyi "Dövüş Kulübünü" yazmış bir adamın kitabı için kullanabiliyorsanız, anlamalısınız ki bu herkese göre bir kitap değil. Yeraltı Edebiyatının belki de tanımını yapmakta kullanılabilecek kitaplardan biri Tıkanma. Seks, uyuşturucu, alkol, bağımlılık, dibe vuruş. Her şeyin sert olduğu bir kitaptan bahsediyoruz. Tamamen bitik karakterlerden, bağımlılıklarının ihtiyaçlarını karşılayabilmek için her şeyi yapabilecek karakterlerden bahsediyoruz.

Bir sahte kahraman veya belki de bir anti-kahraman'ı konu alan Tıkanma, bütün Palahniuk severlere tavsiye edilir.

Arka Kapak,

Spoiler: Göster

"Eğer bu kitabı okumaya niyetliyseniz vazgeçin. Kendinizi kurtarın. Televizyonda mutlaka daha iyi bir şeyler vardır. Burada anlattığım şeyler önce sizi kızdıracak. Sonra her şey daha da kötü olacak," uyarısı ile başlayan bir roman elinizdeki...
Bütün dünyada büyük ilgi gören Dövüş Kulübü'nün yazarından, annelerle oğulları arasındaki sevgi ve didişmeye, seksin bağımlılık yaratma gücüne, yaşlanmanın dehşetine ve Amerikan rüyasının arka sokaklarına dair bir kitap Tıkanma...

Tıp Fakültesi'nden atılan Victor Mancini para kazanmak için şöyle bir yol tutturmuştur: Lokantalarda boğazına takılan yiyecekle boğulma numarası yapmaktai kurtaran kişinin kendisinden sorumlu olmasını sağlamaktadır. Böylece, kurtaran kahramanlaşmakta, sıkıcı hayatının bir anlamı, arkadaşlarına gurur duyarak anlatacağı bir hikâyesi olmakta, hayatını kurtardığı kişiden daha sonra da kendini sorumlu hissederek, ona sık sık yardım etmektedir. Bir tür "sürekli kahramanlık" hali... Kendisini annesinin çocuğu gibi değil de rehinesi gibi hissederek büyüyen, anne ve babaların "kitlelerin yeni afyonu olduğunu" düşünen, Tanrı'nın olmadığı bir dünyada, kutsal ve tecavüz edilmez olan annelerin yeni tanrı olduğunu iddia eden Mancini, bütün bunların devrimci eğilimler taşıyan annesinin tedavi masraflarını karşılamak için yapmaktadır. Boğulma numaralarından fırsat buldukça iflah olmaz bir seks bağımlısı olarak ilacını arar: Mastürbasyon yapmadığı her gün için eve bir kaya getiren arkadaşıyla birlikte, hayatın sillesini yiyerek dağılmış insanlarla birlikte olur...

Palahniuk, Gösteri Toplumu'nun en veciz yazarlarından biridir. Çarpıcı, gerçekdışı, tutarsız ve anlamsız. Aynı zamanda müthiş bir hayalgücü ve yergi kapasitesi eşliğinde ev, araba, televizyon ve kazanmaya indirgenmiş hayatların içyüzüne bakar; bilinçaltlarındaki genelevleri ziyaret eder...

Sık sık tüketim toplumu demeden de üzerine konuşulabilecek bir Palahniuk eseri. Çevirmen: Funda Uncu.
Yine şaşırtıcı son. Acayip buluşlar. Ayrıntılı açıklamalar. Mide kaldıran görüntüler. Ölmüş de ağlayanı olmayan karakterler. Tasarruflu ve çok akıcı bir dil. Yinelenen ifadeler. Aforizma bombardımanı. Yüzümüze vura vura eleştirdiği toplumsal kalıplar, özgürlük sanrısı. Bol bol b.k. Sümük. Sperm. Seks. Kusmuk değilse de çiğnenip yutulmamış yiyecekler. Taş. İpe dizili toplar. Bir sürü taş. Taşlama.

"Gerçek şu ki, dul bir anne tarafından yetiştirilen her erkek çocuk, evli olarak doğmuş sayılır. Bilmiyorum ama bence annesi ölene dek bir erkeğin hayatındaki diğer kadınların hiçbiri metres olmaktan öteye gidemez." (s. 20)

"İlk kez otuzbir çektiğimde, bunu benim keşfettiğimi sanmıştım. Avucumdaki sulu şeye baktım ve bu beni zengin edecek diye geçirdim içimden." (s. 35)

"Öyle güzel görünüyor ki kendimi otuz saniye tutabilmek için bile toplu mezarları düşünmem gerekebilir." (s. 97)

"Hala elindeki defteri karıştırmakta olan Dr. Paige Marshall 'onu yönetebilmek için onun bu şekilde kalmasını istiyorsun,' der. Bana bakıp 'bana tanrı olmak istiyormuşsun gibi geldi' der." (s. 101)

"Seks bittikten sonra iki köpek de kilitlenirler ve belli bir süre boyunca çaresiz ve zavallı bir halde beklemek zorunda kalırlar. Annecik, bu senaryonun, çoğu evlilik için de geçerli olduğunu söyledi." (s. 165)

"Maymunun kafesinin önünde annecik elini çantasına soktu ve bir avuç dolusu hap çıkardı, ... Avuç dolusu hapı çubukların arasından içeriye fırlattı, ... Çocuk bu defa fısıldamıyordu ve korkulu gözlerle 'zehir mi?' diye sordu. Annecik güldü. 'Bu da bir fikir,' dedi. 'Ama hayır tatlım, küçük maymunları o kadar da özgürleştirmek istemiyoruz." (s. 165)

"... Her önüme gelenle yatmamın sebebini aslında bilmek istemiyorum. Sadece yapıyorum, çünkü kendine iyi bir neden söylediğin anda, onu didiklemeye başlarsın." (s. 207)

Not: bu kadar kötü şeyi bunca zevk alarak okumamız normal mi?