Kayıt Ol

Rüzgara Kapılan Uçurtma

Çevrimdışı maviuçurtma

  • *
  • 29
  • Rom: 1
    • Profili Görüntüle
Rüzgara Kapılan Uçurtma
« : 25 Nisan 2013, 17:56:13 »
Nefes Aldı Derin
    Bir şair etrafında ne varsa ondan esinlenirdi. Bir taş, bir dalga belki, bir gülümseme, bir gözyaşı. Neden yazar bir insan? Keşfetmek için mi hayatı, anlamını? Sahi neydi bu hayat denilen? Çok şey duyup hiçbir şey dinlememek gibi bir şey miydi? Otobüsü yakalamak gibiydi belki. Mutluluğu yakalamak. Hepimiz bunun için çabalıyoruz değil mi? Mutluluğu bize getireceğine inandığımız ne varsa onun peşinden bitmek bilmeyen bir serüvene koşuyoruz. Ömür ise bu koşuşturmaya biçilen zaman.

    Yağmur yağıyor. Bir köpek kokusunu aldığı akşam yemeğinin peşinde. Bir çocuk heyecanla bir şeyleri işaret ediyor. Bir adamın tek derdi yaşayabilmek olmuş, o geceyi çıkarabilmek. Bir kadın mutlu. Bir kadın mutsuz, ağlıyor. Neydi ki mutluluk?

    Git, demişti rüzgar. "Git aman boşver". Boşvermişti çocuk. Yaşadı, hissetti. Yaşamı hissetti. Güldü, ağladı belki. Ağlayamadı bazen. Nefes aldı derin. Sigara istiyordu küçük, adamdan. Yaktı sigarasını, nefes aldı derin. Ağlayacaktı, ağlayamadı. Acısı yüzüne bir çentik daha attı. Düşündü küçük adam. Nefes aldı derin. Üşüyordu. Bir de seviyordu o kadını. Neredeydi o kadın, kiminleydi şimdilerde?

    Tam ortasındaydı her şeyin, yağmurun, soğuğun, yolun, ömrün. Sonra küçük adam yavaşça; nefes aldı derin.
Ve değişmişti hayat...

Çevrimdışı maviuçurtma

  • *
  • 29
  • Rom: 1
    • Profili Görüntüle
Ynt: Rüzgara Kapılan Uçurtma
« Yanıtla #1 : 28 Nisan 2013, 09:53:28 »
Rüzgara dön! dedi içindeki ses.

Yaz! dedi.

     Gülümsemesine aşık olduğun o adam hakkında yaz. Neler gizliydi o gülümsemede, ne yaşanmışlıklar? Ya da durdur yoldan geçen birini ve “onu o kadar çok özledim ki” diye haykır. Onu, hayallerindeki adamı. Nefes al ve alabildiğine yaz.Denizdeki dalgalar, uçan martılar tükeninceye kadar yaz.Senin onu yazdığını bile bilmeyen o tanımadığın insanların hikayelerini yaz.Gördüklerini anlat onlara, duyduklarını… Nasıl üşüdüğünü, kulaklarında çalan müzikle nasıl ısındığını anlat. Duyduğun ayak seslerinin, bir konserde herkesin aynı anda aynı şeyleri bağıra bağıra söylemelerinin güzelliğini, büyüsünü anlat.
Anlat ki;
farkına varsınlar hayatın.

     Gün batıyordu. Kayboluyordu yavaş yavaş. Kayboluyordu kaybolmasına da yaşanmışlıkları almıyordu yanına. Her şeyin, herkesin bir izi vardı. ‘Kimi bir gün batımında, kimi bir çiçekte, kimi bir bakışta..’ Bir yer var. Sadece ikimizin bildiği. Kimsesiz ve alabildiğine dopdolu. Soğuk, ama içimi ısıtan.

Rüzgara dön yüzünü

İzle yavaşça uzaklaşan gemileri.Nereye gidiyorlardı? Nereden geliyorlardı?
Sahilden yavaşça uzaklaşan gün ışığını izle. Buradan batıp nereye doğuyordu bu güneş? Kimin kederini toplayıp kimlere götürüyordu… Bekliyorum, yanıma oturup merhaba demeni, sana hayatı anlatmayı ve o hayatı seninle paylaşmayı bekliyorum.


10.3.13
Ve değişmişti hayat...

Çevrimdışı Lathander

  • *
  • 13
  • Rom: 0
    • Profili Görüntüle
Ynt: Rüzgara Kapılan Uçurtma
« Yanıtla #2 : 21 Ekim 2013, 19:17:39 »
 Tasvirlere kapılmamak elde değil.

 Sıradan yazılar gibi külçe cümlelerden ziyadesiyle arındırılmış üslubunuz. Kendi cümlelerimi okur gibi okudum. İçten duyguları kaleme alıp yazana ve yazdırana selam olsun..

 Asıl olan izler bırakmaktır hayatta, bizi üşüten ve ısıtan yaşayan ve yaşatan ne varsa hepsi değerli hepsi gerekli.
 Umarım ki bizi bir yerlere götüren ve geri getirmeyi unutan şeyler bir gün uyanırlar.

 Yazmaya devam et, çünkü yazan insan yaşıyordur.. hissedilerek yazılan her kelime, üst üste dizilen merdivenin birer basamağıdır hayatta..
Karanlığın tahtını titretmeye!

Çevrimdışı Dumrul

  • *
  • 15
  • Rom: 0
    • Profili Görüntüle
Ynt: Rüzgara Kapılan Uçurtma
« Yanıtla #3 : 22 Kasım 2014, 23:49:05 »
Bu yazı her zaman okuduğum yazılardan biraz farklı geldi. Duygu ve düşüncelerde bir karmaşa var gibi. :)