Kayıt Ol

hastane

Çevrimdışı

  • *
  • 1
  • Rom: 0
    • Profili Görüntüle
hastane
« : 01 Aralık 2013, 23:41:40 »
                                          HASTANE
Bölüm 1
Kulede Gece Nöbeti
Gece. Tarih 21 Haziran 2086.Altın kum çağının ilk yılları olduğu tahmin ediliyor.Önceden insanlara tarihi bildirmek için gün, ay yeterdi.Şimdi neyi yaşadığımızı da söylüyorlar.Bunu söyleyince alışmanın daha kolay olacağını düşünüyor olmalılar.Ben de alıştım yada uyuştum bilmiyorum.
    Bitmez tükenmez ışık demetlerinden başka hiçbir şey görmüyorum. Aslında tehlikeli olup olmadıklarını anlamak için ekrana yakından bakmalıyım. Ama yapmayacağım.Çok yoruldum.
Zihnim artık bu ışıklara tahammül edemiyor .Yada gözlerim.Hangisinden daha önce vazgeçtim bilmiyorum.Artık ne görüyor ne de düşünüyorum.
     Allah kahretsin sigara da bitmiş.Bu şeyden nefret ediyorum.Onun yüzünden boğazım acıyor.Midem bulanıyor.İçmemin tek nedeni kokusu. Nasıl koktuğu bile önemli değil.Aslında yasak.Hatta yok.Resmi kayıtlara göre 20 yıl önce bitti.Sadece içmek değil,kullanmak, bulundurmak,ihtiyaç duymak,üretmek yasak.Kaldırıldı.Uzun yaşamamız  lazım .Havanın renginin de anlattığı gibi işlenecek daha çok kumumuz var.
       Siktir.Saat 2.Nöbetimin bitmesine daha dört saat var.Bu da yetmezmiş gibi yerden 2000 metre yüksekteyim.Gerçi kum ocaklarında çalışanlar dışında hemen herkes artık bu yüksekliklerde yaşıyor.Burası bile tozdan sapsarı iken ,ocaklar nasıldır acaba?Tozkentler.Hiç gitmedim oralara.Hiç ihtiyaç duymadım.Genlerim birilerine savunma güçlerinde çalışmam gerektiğini söylemiş daha ben küçükken.Şimdi de buradayım işte.2000 metre yükseklikte.Tozların arasından her an bize saldırmasını beklediğimiz ışık kümelerine  bakıyorum.Eğer bir saldırı olursa hemen diğer birimleri uyarmalı ,kendi bulunduğum savunma kulelerindeki bataryayı harekete geçirmeliyim.Birşey bize saldırır mı bilmiyorum  ama saldırırsa tüm bunları yaparım.Düşman veya “korumaya çalıştıklarımız “ umrumda olduğundan değil.Genlerim, doktorlarıma savunma güçlerine katılmam gerektiğini söylediğinden beri bunu bekliyorum.Bir insan bir şeyi  bu kadar uzun zaman bekledi mi,artık niçin yaptığı ,sonunda ne olacağı veya bunu yapmayı gerçekten isteyip istemediği önemli değildir.Tek gerçekliği o olmuştur artık.
      Diğer kulelerde vardiya değişikliği vakti gelmiş olmalı.Görevi devralacak çavuşlardan biri bana selam verdi.Ona karşılık verdim mi ?Umarım vermişimdir.Aksi halde üstlerime  ulusal güvenliğe zarar verdiğime dair bir rapor verebilir.Ben de kum ocaklarına gönderilebilirim.Ama bu bir ceza sayılmaz.Cezalar da kaldırıldı artık .Tıpkı sigara gibi.Sürekli bir af yasası yürürlükte.Ne yaparsan yap affediliyorsun.Sadece,işlenilen suçun çalıştığın birime uygun  olmadığından kaynaklandığı kabul edilip başka birime gönderiliyorsun.Benim gibi, genleri hakkında savunma güçlerinde çalışmaya uygundur denilenlerin de ikinci adresi kum ocakları oluyor.
Bölüm 2
Kum Ocakları Reviri
“Tenine değen
  İçine dolan
  İşte bu toz.
  Varoluşunun bu tek gerçeği
  Kendini yaratman için
  Ona dokunmanı bekliyor.”

Gözümü açtığımda üstünde bu satırların yazılı olduğu tabloyu gördüm ve nerede olduğumu anladım.Kum ocakları revirlerinden birindeyim.Tozdan hastalanan çalışanlar için bir motivasyon yazısı bu.Daha önce hiç hastalanmamıştım.Belki de maskem bozuldu ve çok tuz yuttum.Anlarız şimdi.Beni uyandırdıklarına göre,birazdan  vücudumun dayanabileceği miktarı ne kadar aştığımı  gösteren raporu gönderirler.Belki de birkaç gün tatil alırım.Karşımdaki ekrandan raporumu bekliyorum ama gelmiyor.Bunun yerine odaya doktor önlüğü giymiş beyaz saçlı bir adam giriyor.Artık tatil alabileceğimden emin değilim .Başka bir şey olmalı.

    Doktor yanıma oturuyor ve kendini tanıtıyor.Vardiyamın daha çok başında bayılmışım ve sebebini tespit edememişler.Tozdan olmadığını biliyorlarmış yada başka bir çalışma koşulundan .Ocaklardaki revirlerde benim için yapılacak bir şey yokmuş.Kulelere çıkmam gerekiyormuş.Sevkimin yapılacağı  günü ve saati bildirip odadan çıkıyor.
      Kuleler!Şimdiye kadar oralara hiç çıkmadım.O yüksekliğe dayanabileceğimi sanmıyorum .Neden beni oraya götürüyorlar?Ocaklardan sadece birkaç akıl hastasının oralara çıkarıldığı duyulmuştu.Yalan da olabilirdi.Benim de mi delirdiğimi düşünüyorlardı?Bu hiç iyi olmadı.Allah kahretsin.Hele de bu dönemde.Kolonideki herkes düşman saldırısından korkarken,herkes çalışırken ben ,kaçmak için deli numarası yaptığıma inanan bakışlarla karşılaşacağım.Bundan kötüsü gerçekten delirmiş olmam  olabilir ancak.


Bölüm 3
Savunma Kuleleri Hastanesi
Bir haftadır  karanlığa uyanıyorum.Odamda sadece koridordan sızan zayıf bir ışık var.Bir de yan tarafımda yatan başka bir hasta.Buradaki diğer hastalarla konuşunca anladım ki çok farklı bir hikayem yokmuş.Savunma kulesinde nöbetteyken “geçerli koşullar oluşmamasına rağmen” bataryayı harekete geçirmişim.Üstlerim yanıma gelince de hiçbir şey söylemeden öylece yüzlerine bakmışım.Şimdi de buradayım .Kum ocaklarından getirilmiş bir deli ile aynı odada.
     Bir haftadır bu herifle aynı odadayız.Hemşireler bile onun hakkında konuşuyor.Ocaklardan getirilen deli.Benden başka hiçbir hasta onla aynı odada kalmak istemedi.Benimse tek istediğim ışıkların sürekli kapalı olduğu bir oda.Bunu sadece onun dert etmeyeceğini düşünmüş olmalılar.Ocaklarda ,mesaisinin hemen başında  bayılmış.Oradaki revirlerde neyi olduğunu bulamamışlar.
      Şimdi neyi olduğunu anlamak için ona birkaç test daha yapacaklar.Onun da tıpkı benim gibi neyi olduğunu bilmiyorlar.