TanıtımYıl 1982. Orgeon'da elektronik org üreten başarısız firmanın iki ortağı Louis Rosen ve Maury Rock, bir gün İç Savaş döneminde yaşamış gerçek kişilerin simulakrasını yapmaya karar verirler. İlk prototipleri Edwin Stanton olur, ardından Abraham Lincoln gelir. Karanlık amaçları olan bir işadamı Lincoln'u kendi amaçlarına alet etmek isterken; Rosen, ortağının on sekiz yaşındaki kızı Pris'e âşık olur. Ne var ki Pris geçmişte şizofreni tedavisi görmüştür ve çok geçmeden Rosen'i de kendi karanlık dünyasına çeker. Rosen'in Pris'e olan saplantısı büyüdükçe akıl sağlığıyla ilgili sorunları da artar. Prozac'tan ve antidepresanlardan önce, karanlık ve psikolojik bir aşk hikâyesi, insandan daha insan simulakra, akıl hastalıklarıyla boğuşan bir ülke, android ve insan, gerçeklik ve delilik. PKD'nin zihnine eşsiz bir bakış.
YorumPhilip K. Dick'in okuduğum kitaplarında kendisinin külliyatının özünün sanat değil hakikat olduğunu ve yarattığı kurgularındaki amacın fikirlerini yansıtma amacıyla yazdığını söyler. Tabi burada Heinlein gibi direkt öğretme amacıyla yazdığını söyleyemeyiz ama bugün kendisini diğer filozoflardan ayıran tek farkın fikirlerini yansıtma biçimi olduğunu söyleyebiliriz. Eric Carl Link ise PKD'nin eserlerinde genellikle şu 8 temayla karşılaştığımızı söyler: Epistemoloji ve Gerçekliğin Doğası, Kendini Bilmek, Android ve İnsan, Entropi, Kötülük Problemi, Evrimleşmiş İnsan ve Teknoloji, Medya, Uyuşturucular, Delilik.
Bu kitabın ise Android(Kitapta Simulakra) ve İnsan ile Delilik üzerine temellendirildiğini söyleyebiliriz. Ana karakter, aşık olduğu kızın delilikle olan ilginç ilişkisi ve aralarındaki hastalıklı ilişkinin yanında toplumun ciddi bir kısmının yaşadığı delilik de buna dahil edilince ortaya şizofreniye kayan ve gerçekliğin bu derece farklılaşmalara maruz kaldığımız bir dünyada bu dünyaya delilikle tepki veren farklı bir toplumu görüyoruz. Her geçen gün daha fazla insan şizofreniye kapılmakta ya da nevrotik davranışlar sergilemektedir.
Zaten böyle bir dünyada yeterince sınırları zorlanan ana karakterimizin başına Simulakra denilen geçmişteki insanların balmumu heykeli yapılırcasına robotlarının yapılıp ardından tarih kitapları ve benzeri yerlerden kendisine anıları yüklenince bir nevi yeniden diriltilmeye uğrayan insanlar icat edilince de tamamiyle bir kafa karışıklığı yaşar. Çünkü bu Simulakrumlar aslında kopyası oldukları kişiler midirler? O kişileri tekrardan diriltilmiş olarak kabul edebilir miyiz? Edebiliyorsak o mezarda yatan kişiye ne oldu gibi çeşitli sorulara cevap arar.
Tüm bunların birbirine bağlanması ile ana karakterimiz bir arayışa girer ve bu onu kendisiyle psikolojik bir maceraya götürür. Ve bu arayışta PKD'nin zihninden çıkan etkileyici fikirler de eşlik eder.
0 Yanıt
2072 Gösterim