Latin Amerika Edebiyatı'nın önde gelen isimlerinden sayılan, Arjantinli büyük edebiyatçı Julio Cortazar'dan okuduğum ilk kitap Güney Otoyolu.
Türkiye'deki ilk baskısı 1991 yılında Armoni Yayıncılık tarafından yapılan kitabın ismi ilk olarak Cehennem Otoyolu olarak çevrilmişti. 1998 yılındaki Gendaş Yayınevi'nden çıkan versiyonundan okudum ben kitabı. Her ne kadar kitap adları farklı çevrilmiş olsa da, ikisinin çevirisi de Gülin Dalaman'a ait.
Günün birinde, Paris'e yakın bir otoyolda trafik durur ve yaşanan bu keşmekeşin içinde yer alan arabalar ise ana kahramanlarımız olurlar. Kitabın en ilginç noktası da zaten bu. Cortazar karakterlerini insanlardan değil, araba markalarından seçmiş ve öyküsü boyunca da bu tutumunu devam ettirmiş.
Günümüz dünyası için çok da yabancı olmayan bir olaydan yola çıkmış Cortazar bu kısa öyküsünde. Çok basit ve sıradan bir olayı alıp, üzerine kendi ustalığını ekleyince muhteşem bir öykü çıkarmış ortaya.
İnsanları, bindikleri araba markaları ile özdeşleştiren Cortazar, para ve mülkün insan hayatında oynadığı büyük role işaret etmeyi amaç edinmiş ve bana kalırsa bunda başarılı da olmuş. Zaman uzadıkça açlık, susuzluk ve hava şartları ile imtihan edilen araç sahiplerinin birbirleriyle olan iletişimleri görülmeye değerdi.
İlginç olan kısımlardan biri de hiç şüphesiz Cortazar'ın öyküsünü sonlandırırken bir hüzne kapıldığı gerçeği. Trafik açıldıktan sonra, kısa sürede kaynaşan insanların her birinin arabalarını farklı yönlere sürmeleri bir hüzün katıyor öyküye. Trafikte tıkılıp kaldıklarında bir an önce yollarına devam etmeyi arzulayan arabalar, yol açıldığında tam tersi bir havaya bürünüyorlar.
Kitabın son sayfalarında ise, bu trafikte sıkışıp kalan ve birbirleriyle etkileşim haline geçen arabaların fotoğraflarını bulmak mümkün.
Julio Cortazar okumaya başlamak için çok ideal bir kitap Güney Otoyolu. Fakat her iki baskının da tükenmiş olduğunu, "sahaflık kitaplar" kategorisinde yer aldıklarını belirtmekte yarar var.
0 Yanıt
2893 Gösterim