Bu da 2006'dan kalma ilk şiir denemelerimden:
Sar beni; sarıl…
Soğuk dokunuşunu tadıyım.
Bak yüzüme; gülümse…
Beyaz tenini göreyim.
Utanma kendinden; çekinme.
Sen busun! İnkar etme!
Aslında bizi dünyanın zevklerini yaşamamız için ödüllendirdiler.
Merak etme prensesim; lanetlemediler.
Karanlık kutsar bizi; sarmalar.
Sarıl bana; korkma.
Sakın ola prensesim; şaşırma.
Karanlık bunu hep yapar; garip sorular sorar.
Ben değilim sana sorular soran karanlıkta.
Dedim ya prensesim; şaşırma!
Senin deyiminle lanetleyen bizi karanlıkla;
Affeden kutsal kişi; bizi merhametsizce lanetleyen aslında.
Karanlık prensesim, güneş doğuyor.
Tabutunda bir lanetli; kana ve aşka susuyor.
Hadi artık gir tabutuna, bırak geçsin gün.
Aşkımla uyu, umarım uyanırsın bir gün…