Bölüm 1...
Uzayın derinliklerine her açıldığında korkusunun sınırlarını keşfediyordu. Kendisiyle başbaşa kalırken yaptıklarını arkadaşlarına söylese, bazı sorunlar çıkabileceğini düşünüp işine odaklanıyordu. Ama o gün farklı bir gündü, sinyal yanıp sönerken bir yandan yeni bir gezegene ulaşmanın hazzını duyarken bir yandan da kült korkuları depreşiyordu. Adamları jax'e gezegene iniş yaptıklarını bildirdiklerinde, emektar tabancasını ve basınç giysisini giyip uzay aracının yıpranmış, paslı ve estetikten yoksun kapısından geçti. her gezegene ayak bastığında yaptığını yaptı. Gezegen emektarı, silikon ayakkabılarını yere 3 kez vurdu, sol işaret parmağını yaladı ve yanındaki key'e döndü: ''yeni keşif sahamıza hoşgeldin.'' diyerek gamzesini belli eden bir gülümsemeyle yürümeye başladı.
Yakındaki karargaha doğru ilerlediler. Kapılar açıktı etrafta hiç kimse yoktu. Soğuk rüzgar, fısıltılarını birbirlerinin kulaklarına 'nerde bu insanlar' sözlerini taşırken jax birden gözüne birini kestirdi. Key ve adamlarına işaret ederek hemen o tarafa doğru yöneldiler. Geldiklerinde, adamın biri anlamsızca bilgisayar başında klavyeyle oynuyordu. jax adama yaklaştı sırtına dokundu ve usulca: ''neyin var dostum'' diyerek eğildi. Adam jax'e dönerek:''sonumuz geldi ve beni bularak siz de sonlandınız.'' dedi.
Cevap karşısında heyecanlanan jax ve adamları, neler olduğunu anlamadıklarını belirten bakışları birbirlerine atarken jax adama yeniden sordu: ''sen neden söz ediyorsun neden sonumuz gelsin?''
Adam cevapladı:'' düşünürsen sonun daha çabuk gelir ve bu sonda ne kan var ne de silah, sadece sensin.''
0 Yanıt
1236 Gösterim