Daha az seviyorum seni…
Unutur gibi seviyorum…
Azala azala…
Aramızdaki uzaklığın karanlığında
Geceler kısalıp gündüzler uzuyor öyle olunca
Daha az seviyorum seni
Kendini iyileştiren bir yara gibi
Daha az….
Ve zamanla…
Sen geceyi tutuyorsun
Ben nöbetini…
Uzak dağ kışlalarında
Görmüyoruz birbirimizi
Usul usul sis iniyor
Kopmuş yollara…
Işığı hafif
Uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin
Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda
Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
Nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da
Artık daha az seviyorum seni…
Unutur gibi…
Ölür gibi daha az…
Yeniden öğretiyorum kendime
Onca aşkın öğretemediğini
Kolay değildi…
Yalnızca sevgilimi değil
Evladımı da kaybettim ben
Kaç acı birden imtihan etti beni
Bir tek gece vardır insanın hayatında…
Ömür boyu sürer nöbeti…
Bu da öyleydi…
İyi ol,
Uzak ol,
Ama bir daha görme beni…!!!