Ben başlangıç olsun diye (sanırım İthaki yayını idi) kırmızı da bir kapağı olan "Kızıl Ölümün Maskesi" öykü derlemesini (100 sayfa civarı, içinde 10-15 öykü var) okumuştum.
Hakikaten Poe hayranı olarak kitabı bıraktığımı hatırlıyorum. İlk dikkatimi çeken öykülerde oluşturduğu kasvet ortamı oldu. Basit ama ilginç bir şekilde etkili bir anlatım tarzı varmış gibi hissettim. Sanırım bunu yetenek olarak da tanımlayabiliriz. Kısaca üslubu çok hoşuma gitti. Benim için ilham kaynağı yazarlardan biri oldu.
Öykülerin çoğunu herkes gibi ben de beğendim. Ama aklımda en çok kuyu ve sarkaç yer etmiş. Çoğu öyküsünde olduğu gibi kahramanla birlikte siz de sıkılıyor, sıkışıyor, nefes alamaz hale geliyor, sararıp bozarıyorsunuz. Çok zevkli