Umarım sevilir ve uzun süre yazmaya devam ederim henüz bir ismi yok hikayemin ve birkaç bölüm daha olacağınıda sanmıyorum buyrun kısa başlangıç yazısını yorumlarınıza açıyorum (=
İSİM YOK!
Simsiyah bir caddeydi.Yol boyunca iki tarafında uzanan ağaçlar,karanlığın etkisiyle öyle ürpertici duruyorlardı ki anlatamıyorum.İnce bir sis tabakası vardı havada ve epeyce soğuktu o gece.Sanki dünyadaki tüm mutluluk uzun bir seyahate çıkmıştı.Kimsecikler görünmüyordu ortalıkta.Hafif hafif yağan yağmur da hızlanmaya başlamıştı artık.Saat gece yarısı 03:00 a yaklaşmıştı.Caddenin diğer ucundan silueti belirsiz bir gölge gördüm.Bir an için o da beni görmüş müdür diye tedirginliğe kapıldım ama daha sonra hemen bunun olanaksız olduğunu hatırladım.Çünkü ben;Görünmeyen bir varlıktım...
Sahi,size kendimden bahsetmedim değil mi?Ben görülmeyen bir varlığım.Ruh değilim,ölü değilim,doğmadım,hiçbirşeye karışamam,yemek yemem,ihtiyaçlarım olmaz,arkadaşlarımda olamaz çünkü ben bu dünyadaki bu türün tek örneğiyim.Bundan 99 yıl önce geldim buralara.O simsiyah ve yağmurlu gecede o silueti belirsiz adamın g,zemini çözmek için biraz durmak istemiştim aslında sadece.Fakat,olayların o kadar da basit olmadığını;bu kadar basit kalamayacağını gördüm.O caddede yaşayan insanlar ve onların tanıdıkları yüzlerin yaşadıkları öyle tuhaftıki gidemedim.Aradan 99 yıl geçti fakat hala buradayım.Yine yağmurlu,yine ıssız bir gecede süzülüyorum cadde boyu...
Şimdi gidiyorum fakat buralardan...Çünkü olayların sonu geldi...Herşeydeki gizemi gördüm...Buraya gelene kadar asla karşılaşmadığım pek çok şeyle karşılaştım ve bunları anlatabileceğim hiçkimse yok...Sen,sen beni dinler misin?Deep Street insanlarınjın yaşadıklarını anlatsam sende benim kadar şaşıracaksın...Tuhaf tuhaf bakma lütfen.Biraz okumaktan ne çıkar?
78 Yanıt
44183 Gösterim