Not: "Mürekkep Senfonisi" adlı başlıkta topladığım ve 10'u yayınlanmış, 11 şiirden oluşan şiirlerimin 4. kısmı bu.
ilk kez Şubat 13, 2009'da yayınlamışım, neredeyse bir sene geçmiş. Neyse fazla uzatmayalım.
IV
Acıdan bir kasırga, alıp götürsün hayallerimi,
Sen kal ki, yaslanabileyim gölgene.
Seninle kendime bir dünya kurdum,
Yalnızlığın üzerine.
Sarı yaprakların üstüme düştüğü, boş sokaklar...
Kendimle yürüyordum, bir de gölgen var.
Sokak lambaları ironimizle aydınlanıyordu,
Karanlık üflüyordu içime rüzgâr.
Ve her gün yağmurluydu burası,
Her gün Sonbahar.
Seninle kendime bir dünya kurdum,
Yalnızlığın üzerine.
Ölmüyormuş gibi yaptım,
Zaman dokunurken yüzüne.
Kendi göz yaşlarımdan bir deniz yarattım,
Attım denize içimde esen rüzgârları.
Ben kendi su birikintilerimde boğulurken,
Kim durduracak gölgenden gelen fırtınaları?
İçimde biriktirdiğim hayallerimi ödedim sana,
Aldı gitti kasırgan, kimden aldığını bilmeden!
Keşke bilsen..
Keşke..
Söyleyemediklerim vurdu geçti içimden,
Keşke söyleyebilsem..
Keşke bilsen..
Kal diyemem ki yokluğuna,
Ama yine de gitme Sen.
Gitme ki bir şansım daha olduğuna inanabileyim,
Alma gölgeni de benden,
Ölmeden daha nasıl dayanabileyim?
Dünyam yıkılmasın ezelden.
Seninle kendime bir dünya kurdum,
Yalnızlığın üzerine.
Gölgenle el ele tutuştum,
Dünyam ağladı içimde.
6 Yanıt
4588 Gösterim