Şimdi ona kadar sayacağım ve gözlerin birden kapanacak. O andan itibaren ruhun terkedecek bedenini.
Beyninden çıkarmanı istiyorum bütün düşüncelerini. Yoğunlaşman gereken tek şeye sen karar verecek ve sonuçlarına katlanacaksın
Bir iki üç dört beş altı yedi sekiz dokuz on.....
Kimim ben unuttum kendimi
Üzerimde beyaz bi gömlek
Üstüm başım çamur içinde
Her yer karanlık güneş ışığı nerede
Hareket edemiyorum ayaklarım çolak
Gömlek değil kefenmiş meğer üzerimdeki
Yeni fark ediyorum
Kim neden nasıl koydu beni buraya
Gerçekten öldüm mü
Yoksa ölümü gerçekten istediğim için mi burdayım
Gözlerimi kapatmak istiyorum
Karanlığı karanlıkla kapatmak
Sanrılarımda hep aynı görüntü
Hep aynı şeyi söylüyor sesler
Bazı şeylerden ölmek ya da öldürmekle kurtulamazsın.
Kaybedilmiş bir aşktan..
Ya da aslında hiç yaşanmamış..
Kalbini ele geçirmek üzere iyilik şeytanı
Söylenmemiş sevdaların en iyi doktoru...
Hayali bi sevdanın ardından koşmak hangi saplantılı ruha iyi gelirdi?
Aşk sadece iki kişinin arasında yaşandığı zaman mı gerçek anlamını bulur?
Ya aşık değilse sana, senin koşulsuz aşık olduğun?
Platonik malihulyanın reçetesini hangi doktor yazmaya cesaret edebilir ki...
Sahibine ulaşmayacak aşk mektupları yazardım
Ve sabaha kadar okurdum yüzlerce defa
Gecenin en karanlık anında yakıp kavurunca hayallerimi güneş
Bir kibrit çöpüyle saldırırdım söyleyemediklerimi yazdığım kâğıda...
[ Henüz Bitmemiştir... ]
Yazan: Adil Öztürk ( FreshBlood )
0 Yanıt
2342 Gösterim