çocukluğumdan kalma bir müzik kutusu buldum geçen günlerde...
ingilizce bir melodi çalıyordu açılınca
her zaman sesi tanıdık gelen ama asla ismini bilmediğim...
dans eden bir figür vardır bu kutuda
nedendir bilmem, hep annemi hatırlatıyor bana
bir çiçekçinin önünden geçerken,
yağmurun bastırmaya çalıştığı karanfil kokusunu içime çektim.
sırılsıklam olmuş vaziyette öylece durdum orada,
nedendir bilmem, ama, annemi hatırlattı bana
alışmak ne zor işmiş!
alışmak değil de,
alıştıklarımızdan vazgeçmek çok zor geliyor insana.
bu denli mi alışmıştım anne sana?
bu denli mi alışmıştım ki,
şimdi alışamıyorum sensiz kalmaya?
***
geçenlerde yaşlı bir teyzeye yardım ettim karşıdan karşıya geçerken.
o kadar acınası görünüyordu ki!
kadın tüm gücüyle kendini karşıya doğru iterken,
saygısız sürücülerin ve sabırsız yayaların boru ve küfürlerine maruz kalıyordu...
ilk kez bir kadına acıdım anne...
bu kadar duygusal mıydım eskiden,
yoksa içimde saklıyor muydum benliğimi?
kendimi sorguya çektim anne...
göründüğüm gibi olmadığımı fark ettim.
belki biraz daha küçük olsaydım,
senin dönebilme ihtimalinle avuturdum kendimi
Pollyanna olmak isterdim ben de..
ama çok çabuk büyüdüm anne..
0 Yanıt
1903 Gösterim