Ko-jin goes west from Ko-kaku-ro,
The smoke flowers are blurred over the river.
His lone sail blots the far sky.
And now l see only the river,
The long Kiang, reaching heaven.
Ko-jin, batıya gidiyor, Ko-kaku-ro'dan,
Duman çiçekleri titriyor nehrin üstünde.
Salının yelkeni sanki ufukta bir leke.
Ah, ama vechi şimdi gömüldü nehre,
Kiang'a, o ulu suya, semâya akan.
Not: Bu şiirde de Türkçeleştirmeyi uygun gördüm ve şiiri orijinalinden bir nebze farklılaştırdım.