Konu: Kihra'nın Ateşi

[Zul Okanor]

Her şeyden önce bunun yazdığım ilk hikaye olduğunu bilmenizi isterim. Belki de şimdiye kadar ilk defa yazmaya çalıştım ve ortaya bu çıktı. Hatalarım olduysa şimdiden affola. İyi veya kötü yorumlarınızı bekliyorum. 

 GİRİŞ

“Sonuna geliyoruz.”

“Aylardır bunun için uğraşıyoruz. Bittiği için mutluyum efendim.”

Rai’lur ve kadın mağarada yürümeye devam etti. Kadınlardan biri orta yaşlardaydı. Üstündeki kırmızı cübbe sarı saçlarıyla beraber gizemli bir hava katıyordu ona. Bilgeliği yüzünden okunuyordu. Rai’lur daha gençti. Saçları bir kadına göre oldukça kısaydı. Sol eli her zaman bıçağındaydı. Aslında bıçaklarında. Kıyafetinin her tarafında bıçakları gizliydi. Yıllardır hayatta olmasını bıçaklarına ve yeteneğine borçluydu.

Kadınlar biraz daha yürüdükten sonra mağarada bir duvarın önünde durdular. Kırmızı cübbeli kadın elini duvarda gezdirirken bir şeyler fısıldamaya başladı. Sustuğunda duvarda sarı çizgiler belirdi. Çizgiler yavaş yavaş birbirinden ayrıldı ve tapınağa benzeyen bir yer ortaya çıktı.

“Sonunda buradayız Rai’lur. Ait olduğumuz amaca hizmet etme zamanı geldi .Cennet’in Tahtı’na hoş geldin.” dedi kırmızı cübbeli kadın.

Tapınağın duvarlarında bazı resimler vardı. Bu çağa ait değillermiş gibiydi bu resimler. Hepsi bir şeyi anlatıyordu sanki. Bir savaşı. Belki de bir efsaneyi. Rai’lur bu düşünceler içindeyken efendisi bilmediği bir dilde fısıldamaya başladı. Kadının gözleri yıldız gibi parladı. Rai’lur uzun zamandır bu kadar korkmamıştı. Kadın, Rai’lur’u bir el hareketiyle yere serdi. Gözleri yavaş yavaş kararıyordu. Bir sarsıntıyla yerden bir sütun yükseldi ve üzerinde büyük bir kitap beliriverdi. Kadın kitabı ellerine aldı ve konuşmaya başladı;

“Bu kitap Rai’lur, bilgeliğin kitabı, savaşın kitabı, huzurun kitabı. Geçmişin ve geleceğin kitabı. İlk Gelenler’in kitabı. Biz bu kitaba Kihra’nın Ateşi diyoruz. Amacımıza engel olmak isteyenler bu kitabı bizden saklamaya çalıştılar. Yıllarca bunu aradık ama şimdi onu bulduk. Biz kim miyiz? Biz Kihra’nın Çocuklarıyız. Kihra’nın bize armağan ettiği bu kitapla dünyayı değiştirebiliriz ve artık buna kimse engel olamaz.”

Bunları söylerken mağaranın tepesinden şiddetli bir şimşek indi kadının üstüne. Rai’lur zorlukla yerinden doğrularak şimşeğin indiği yere baktı. Mağaranın zemini simsiyah olmuştu. Kadın yerde kanlar içinde yatıyordu ama garip bir şey olmuştu. Kitap yoktu!

Bunlar gördüğü son şeylerdi. Sonra göz kapakları kapandı ve uzun bir uykuya daldı…

[Aget]

Birkaç eleştirim olacak;

“Sonuna geliyoruz.”

“Aylardır bunun için uğraşıyoruz. Bittiği için mutluyum efendim.”

Bu dialoglar kime ait anlaşılmıyor.


Rai’lur ve kadın neden bir araya geliyorlar? Orada ne işleri var?

Biraz kafa karıştırıcı  olmuş.

...Rai’lur ve kadın mağarada yürümeye devam etti. Kadınlardan biri orta yaşlıydı.  ...

...Aslına bakarsanız bıçaklarında. Kıyafetinin her tarafında bıçakları gizliydi. Yıllardır hayatta olmasını bıçaklarına ve yeteneğine borçluydu.

"Orta yaşta" demek yerine "orta yaşlı" demeniz daha doğru olur ve "aslında bıçaklarında" kısmı çok itici duruyor. İki kelime de "da" ile bittiğinden olabilir belki.

Ayrıca karakterlerinizden bahsederken sadece "kadın" demeniz çok basit kaçmış. Bir adı yok mu bu kadının? Bir isim vermek istemediyseniz, o zaman Rahip v.s diyebilirdiniz.

Rai’lur bu düşünceler içindeyken efendisi bilmediği bir dilde fısıldamaya başladı.

Rai’lur'ın efendisi? Anlamadım bu kısmı. Daha önce bahsetmeliydiniz.

Rai’lur’u bir el hareketiyle yere serdi.

Neden yaptı bunu? Dediğim gibi acele etmiş gibisiniz.

Bunların dışında başarılı. Tebrikler. Devamını bekliyorum. 

[Evis]

İlk hikaye denemesine göre güzel bir başlangıç. Bu devamı gelecek bir öykü ise ve kişilerin oraya gelişinin nedenlerini ileride büyük bir olaya, gizeme bağlayacaksan sebepleri şimdiden belirtmene gerek yok ancak devamı yoksa belirtmen iyi olurdu. Sonlara doğru da kafam karıştı doğrusu, bu benim dikkatsiz okumamdan da kaynaklanıyor olabilir ama bir kadına isim diğerine de sıfat verdikten sonra ilerde o isim ve sıfatlarla kadınları belirtsen iyi olur. Çünkü sonlara doğru başka bir kadın hikayeye dahil oldu sandım.

Genel itibariyle güzel bir hikaye ''başlangıcı'' olmuş diyebilirim. Eline sağlık.

[umutlu_kurgucu]

Rai'lur benim kulağıma maskülen bir isim gibi geldi. "Kadınlardan biri..." cümlesini okuduğum zaman "Kadınlar mı, bir tane kadın yok muydu?" diye düşündüm.

"Kadınlar biraz daha yürüdükten sonra mağarada bir duvarın önünde durdular." Bence burda "kadınlar" demenize gerek yok. Onu atınca daha hoş duruyor. "Kadın" kelimesinin kulağa çarpacak kadar sık kullanımını da böylece engelleyebilirsiniz.

Kırmızı cübbeli kadın duvarda bir şeyler yapıyor, çizgiler çıkıyor, tapınak çıkıyor. Ama burası okuyucu için biraz hızlı ilerliyor ve yeterince gözde canlandırılamıyor. Bence bu kısımları biraz daha ayrıntılı betimleyebilirsiniz. Sarı çizgiler tam olarak ne şekildeydi? Duvarın neresinde duruyordu, birbirinden nasıl ayrıldı...

Tapınak biraz daha betimlenebilir bence... Çünkü önemli ve güçlü bir mekan, üzerinde biraz daha durulabilir.

Kırmızı cübbeli kadın Rai'lur'u yere seriyor, bir kitap beliriyor. Bu kısımlar çok çok çabuk ilerlemiş. Nasıl bir hareketle yere seriyor Rai'lur'u? Sanki her şey çabucak olup bitiyor, tam anlaşılmıyor.

Bir de bu kadın, diğerini neden yere serme ihtiyacı duydu? Devamında bunu gerektirecek hiçbir yer yoktu. İkisi arasındaki ilişkide yaşanan bir gerilimden de bize bahsedilmedi.

Kadının kitabı aldıktan sonraki konuşmaları gerçekçi değil. Kadın mağarada duruyor. Kendi kendine konuşabilir, en fazla Rai'lur ile konuşur. Ama "Yıllarca bunu aradık ama şimdi onu bulduk. Biz kim miyiz? Biz Kihra’nın Çocuklarıyız. " derken, bu kadın okuyucu ile konuşuyor. Böyle bilgileri karakterlerin ağzından vermek her zaman daha kolaydır ama doğru değildir. Bu bilgileri doğru bir şekilde, okuyucuyu meraklandırarak sunun.

Şimşek zemine indi. Bence bu anın çarpıcılığını arttırmak için bir şeyler daha yazılabilir.

Ama her şeye rağmen (bunun ilk yazınız olduğunu da düşünürsek) üzerine gidilirse güzel sonuçların çıkacağına inanıyorum. 

[Zul Okanor]

Yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Dediklerinizi dikkate alacağından emin olabilirsiniz. İlk defa yazdığım için bu kadar hata olduğunu bilmenizi isterim. Anlatmadığım bazı şeyleri devamında anlatmaya çalışacağım. Gizem yaratmaya çalışmıştım ama pek olmamış