Konu: Korku Sokağı ( Gizemli Sokak 2)

[dirock]

Korku Sokağı

Her şey için sıradan bir gündü, o gün. Aslı her zamanki gibi okula gitmişti. Ama o gün okulda olacaklardan hiç haberi yoktu. Sokaklar ıssızdı. Sanki sadece kendisi okula gidiyordu. Okula varmıştı. Arkadaşlarını görünce içinden “oh be” demek geldi. Hava kurşuni rengindeydi. Yağmur neredeyse yağacakmış gibi duruyordu. Aslı öyle havalardan kötü şekilde etkilenirdi. Sanki o gün onun için kâbus gibi gelirdi. Ama bu sefer o kâbus gerçekleşecekti. Dersler geçmek bilmiyordu. Arkadaşlarına bakıyordu, ama onlar için her şey doğaldı. Derslerine bir türlü adapte olamıyordu. Neyse ki son 3 dersi boştu da kafasını dağıtabilecekti.

Son 3 ders gelmişti nihayet. İlk boş derste biraz kendi başına kalıp müzik dinledi. Arkadaşları arkada köşeye çekilip hararetli şekilde konuşmaya başladılar. Aslı onları öyle görünce merakına yenildi ve Ipot’unu kapatıp onların yanına bir sıra çekti; oda sohbetin içinde bulunuyordu. Ama bu sohbet Aslı’nın ruhunu sıkıyordu. Birden gök gürültüsü duyuldu ve Aslı dâhil bütün arkadaşlarının yürekleri ağızlarına gelmişti. Aslı, “Yeter artık, bu kötü şeylerden konuşmayalım.” Dedi. Fakat hiç kimse ona kulak asmadı. Tekrar konuşmaya başladılar. Birden Görkem, ”Hadi ruh çağıralım!” dedi. Aslı, ”Hayır!” diye bağırdı. Hepsi birden Aslı’ya; saçmalama bir şey olacağı yok diye üstüne gittiler. Ve “Sadece biraz adrenalin olacak o kadar.” Dedi Görkem. Aslı kabul etmemekte ısrarlıydı. Fakat Barış’ın kabul et lütfen diye bakan gözlerine yenik düştü. Sonra Duygu hemen deftere harfleri hazırladı. Elbirliği ile harfleri ayırıp dizdiler.
    Yalnızca bir şey eksikti. Fincan! Zilin çalmasına 1–2 dakika kalmıştı. Berk atıldı hemen; “Zil çalar çalmaz kantinden fincanı ben alırım.”dedi. Hepsi bir ağızdan “Tamam olur!” dediler. Fakat Aslı’nın hiç sesi çıkmıyordu. Çünkü o bir şey söylese de ona karşı çıkacaklarını biliyordu. Bu arada hava iyice kararmıştı. Zil çalmıştı. Berk kantine koşmuştu hemen. Aslı pencerenin önüne gitmişti. Bahçeye bakıyordu. Ve birden gözü mezarlığa takıldı. Birisi ölmüştü ve o mezarın başı kalabalıktı. Mezarlığa dalmış bakarken birden omzunda bir el hissetti. Çok korkmuştu. Eli hissetmesiyle arkasına dönmesi bir olmuştu. Karşısında Barış’ı görünce bir an olsun rahatladı. Barış, “Hadi gel Aslı, Berk fincanı getirdi.” Dedi. Aslı, ” Ben gelmesem…” diye cevapladı Barış’ı. Barış, “ Olmaz, benim için gel korkmana gerek yok, ben varım yanında.” Dedi. Aslı yine kabul etmek zorunda kaldı. Sonra masanın etrafında 7 arkadaş yerlerini aldılar. Görkem, “Eeee hadi kim başlıyor? Kim çağırıyor?” diye atıldı ortaya. Duygu, “ E kızım sen attın fikri ortaya sen başlayacaksın.” Dedi. Görkem, “Tamam o zaman başlıyorum, elleri alıyım.” Dedi. Herkes ellerini birleştirdi. Aslı’nın yüreği çıkacakmış gibi atıyordu. Görkem sesleniyordu. Herkes birbirinin elini sıkıyordu korkudan. Birden bir ses geldi. Hiç kimseden çıt çıkmıyordu.  Aynı ses arka arkaya 2 kez geldi. Görkem elini bıraktı ve fincana koydu. Sonra hepsi birden fincana koydu ellerini. Fakat Aslı koymadı. Görkem ile Ahmet, “Hadi Aslı koysana elini!” dediler. Aslı tereddüt ediyordu. Barış’ta “Hadi Aslı ya!” deyince Aslıda elini koydu. Fincan hızlıca hareket etmeye başlayınca herkes birden bağrışmaya başladı. Aslı korkudan ağlıyordu. Barış, “Korkma ben yanındayım, sana bir şey olmasına izin vermem!” diyerek Aslı’ya sarıldı. Sonra Görkem’e bakarak; “Artık gönder şunu! Çağırmamız büyük bir hataydı.” Dedi.

Gamze, Duygu, Berk, Ahmet ve Görkem bildikleri bütün duaları okumaya başladılar. Görkem korkudan tirtir titriyordu. Çünkü daha öncede denemişti bunu ama gelmemişti. Yağmur sesinin yanı sıra uğultularda geliyordu. Gamze, Duygu, Berk ve Ahmet dua okumaya devam ediyordu. Görkem fincanı masanın üstünden kaldırmadan kırdı. Kırmasıyla uğultuların kesilmesi bir oldu. Hava gittikçe kötüleşiyordu. Güneş yavaş yavaş batmaya başlamıştı. Hava iyice kararıyordu. 7 arkadaş eşyalarını toplayıp eve gitmeye hazırlanıyordular. Bahçeye çıkmışlardı. Yarın görüşmek üzere vedalaştılar ve evlerinin yollarını tuttular. Barış Aslı’yı yalnız bırakmak istemedi. Ama Aslı “ben giderim merak etme, hadi sende evine git.” Dedi.  Barış’ın aklı Aslı’da olmasına rağmen oda evinin yolunu tuttu. Aslı evinin sokağına girdiğinde yine sabahki gibi ıssızdı. Ama bu sefer tek bir fark vardı. Sokak karanlıktı ve apartmanlarda hiçbir evin lambası yanmıyordu. Sadece o uzun sokağın sonunda bir sokak lambası yanıyordu. Aslı hızlıca lambaya doğru yürümeye başladı. Sonra arkasından birisinin yürüdüğünü hissetti. Ayak sesleri geliyordu. Birden durdu. Arkasına baktı. Ama hiç kimse yoktu. Yüreğini tekrar korku sarmıştı. Bu sefer koşar adımlarla yürümeye başladı. Kedi ya da köpektir diye kendini avutmaya çalıştı.

Aynı şeyleri tekrar duydu. Ama bu kez ardına bakmadan koşmaya başladı. Koştukça ayak sesleri de hızlandı. Lambanın orda birisini gördü. Arkasından gelen sesler bu sefer kesilmişti. Arkasındakinin karşıda gördüğü adam olduğunu sanıyordu. Korkudan neredeyse ölecekti. Sonra sol tarafına baktı ve ara sokakta ona doğru koşan birini gördü. Arkasındaki duvara yapıştı. Gözyaşları sicim sicim süzülüyordu yanaklarından. Yukarıdan gelen adam birden yolun ortasından durdu. Aslı gözlerini ara sokağa dikmiş bakıyordu. Ara sokaktan çıkan kişi artık Aslı’ya çok yakındı. Birkaç adım sonra Aslı’nın yanındaydı. Aslı’ya, “Aslı iyi misin?” dedi. Aslı daha çok ağlayama başlamıştı. Çünkü karşısındaki Barış’tı. Her şeyden çok sevdiği insandı. Sonra Barış Aslı’ya sarıldı ve beraber sokağı yürümeye başladılar.

Ama küçük bir ayrıntıyı atladılar. Sokağın başındaki adam büyük bir ateş topuna dönüşüyordu.  Bundan 3 yıl önce esrarengiz bir şekilde ölen kızın katiliydi. İblisti! Bütün binalar kanla kaplandı. Barış ve Aslı neye uğradığını şaşırdılar. Barış karşı koymak istedi ama Aslı bırakmadı. Hiç aldırmadan koşmaya başladılar. Ve artık sokak lambasının yanındaydılar. Aslı hala ağlıyordu. Orada biraz durakladıktan sonra beraber eve gittiler. Ertesi gün o sokakta yaşayan insanlar binalarının duvarlarında kanları gördüler.

O gün anladı Aslı; arkasından gelenin bir ruh olduğunu ve iblisin onu kurtardığını…!

Unutmayın ki; her kötünün içinde bir iyilik vardır. Yeter ki onu sevginizle ortaya çıkartın….!!!!!!

coming soon

[dirock]

valla bnde bilmiom cnm yaa nie kurtardı ölesine gelişi verdi ama bunu iblise sorsak daha ii olur hehehehe beğendin için sewindim

[nymph]

uff süper olmuş kuzum yaa zaten Aslı ismi direk dikkatimi çekti (kendileri en yakın arkadaşımdır da  ) bende merak ettim şimdi niye kurtardı iblis onu  ???

[dirock]

ya zaten burdaki kişiler gerçek hayattan ve okulda geçen olay da gerçek bn sadece bu olayı öteki olaya bağladım birazda hikayeleştirdim Aslıda bnm bi arkdaşın arkadaşı zaten valla onu 3 te görücez hiç belli olmaz iblis şimdi onu kurtara bilir ama sonra öldüre bilirdi..... hiç belli olmaz ne olacağı

[nymph]

bu bizim Aslı olmasın  ipod barış falan olabilir yalnız korktum şimdi Aslı ölmesin ühüü 

[dirock]

yok cnm olamaz valla hiç belli diiil ölede bilir ölmeyede bilir onun karakterine bağlı
bi de bnm psikolojime

[nymph]

psikolojini yerim senin ölmeyecek Aslı o kadar  :@ neyse ben etkilemeyeyim ama sen yinede Aslı' yı öldürürsen seni öldürceğimi bil 

[dirock]

ölmeyecekmi dedin peki bnde inadına öldürcem ama bide bunu Aslı ya sormak lazım bn bi Aslı cığıma bi sorıyım ölmek istiomu istemiomu ona göre karar veririm artık