Efsunlu bir ormanda yalnız başına yürüyordu karların kraliçesi.
Sık ağaçların arasında ilerlerken tek düşüncesi;
Yüzyıllardır bozulmayan doğanın eşsiz dengesi.
Yer dişi ise gök erkildir
Kim bilir kaç fersah uzaktır birbirine,
Çünkü beklemek acı, bekleten bencildir.
Şu yeşil çimler, bodur cüce bitkiler,
Saplanmış birer ok gibidir toprağa.
Kimbilir belki de bir sonraki şifacıyı bekler.
Rahip Tecra'nın Güncesi.