Kayıt Ol

Anket

Yazdığım ilk hikayeyi size sunmak isterim nasıl olduğunu yorumla veya oylamada belirtirseniz sevinirim

Güzel olmuş
0 (0%)
Güzel fakat geliştirilmesi gerekiyor
0 (0%)
İdare eder boş zamanlarda okunabilir
0 (0%)
Kesinlikle vakit kaybı ve kaldırılması gerekiyor
0 (0%)

Toplam Oy Verenler: 0

Oylama kapandı: 18 Mart 2011, 22:36:14

Ruh Kırıkları

Çevrimdışı TimeLord

  • *
  • 2
  • Rom: 0
    • Profili Görüntüle
Ruh Kırıkları
« : 13 Mart 2011, 22:36:14 »
Bölüm 1.) Gün Batımı

   Daha henüz 17 yaşında olmama rağmen duygulardan soğmuş,ruhsuz biri olmuştum. Sevgiyi,nefreti,hüznü,özlemi kısacası hiçbir duyguyu hissetmiyordum ya da hissetmek istemiyordum,belki en büyük hatamı burda yaptım ama kalbimde bir yanlış vardı orda olmaması gereken birşey.
Evet bu bir kızla ilgiliydi,yaşamı değersiz kılan önemiyle karşımdaydı fakat ona dokunamamak en kötüsüydü ama intikamımı alıcaktım ona dokunan onu üzen herkesten.Yine yanında biri var ve ben değilim.Yakındım aslında ona ve yakın olduğum kadarda uzak.

   Bir an o'nun melekleri kıskandıracak sesi ile irkildim "neden bukadar dalgınsın ?" dedi verebildiğim tek cevap "yok bişey" oldu ve ekledim "yorgunum biraz" sesim boğuk çıkıyor,ruhum deli gibi onu istiyor,kalbim bedenimi parçalıyor ama ona dokunamıyordum.Yanındaki çocuk adı neydi bilmiyorum korkuları duyguları hissettikleri umrumda değildi,sadece ölürken gözlerine bakmak istiyordum ve yapaıcaktım.

   Uygun zamanı bekledim bekledim ve bekledim,bana güvenmesi uzun zaman almamıştı yinede bana yıllar geçmiş gibi geliyordu.
Yaşadığım kasaba küçük,ormanın alt yamacına kurulu sakin bir yerdi,genellikle yaşlı nufusu olduğu için tek suç yanlış park etmekti ama bunu değiştiricektim.Bana güveniyordu artık,sahte doğum günümü kutlamak için onu çağırmıştım,alkole ve eğlenceye düşkün olduğu için
red etmedi ve geleceğini söyledi.

   Geldiğinde ormanda yalnızdık ve hava kararmak üzereydi,hiç düşünmeden o içkisini yudumlarken saldırdım.
Engel olmaya,kaçmaya çalıştı ama gerçekten kararlıysanız durdulamaz oluyorsunuz.
Aldığı bıçak darbeleri yüzünden kan kaybediyor ve gittikçe zayıflıyor,yavaşlıyordu.
Ölmek okadar kolay değildi,o lanet olası gözlerine bakacaktım ve tüm nefretimi ondan çıkartacaktım.
Nefreti hissetmeye başladım parmak uçlarımda.Kalbim davul gibi çarparken boynuna saldırdığımda göz göze geldik.

   Merhamet dileyen gözlerle bakıyor,katilinden bir umut bekliyordu.
Çırpınışları durmuş ve yolun sonuna gelmişti.
Gün batımında ruhu güneşle birlikte karanlığa gömüldü.
Tüm delilleri temizledikten sonra onu ya da ondan arta kalanların üzerine benzin döküp yaktım.Eve döndüğümde herşeyin son bulması için yalvardım
Cennete düşsem
Cehenneme giderim ilk melekle
Bir cinayet belli
Ellerim kan içinde


Çevrimdışı Akrin

  • **
  • 59
  • Rom: 2
    • Profili Görüntüle
Ynt: Ruh Kırıkları
« Yanıtla #1 : 14 Mart 2011, 00:08:24 »
Okumaya çalıştım ama yazım ve noktalama yanlışlıkları okunmayı son derece engelliyor. Düzeltip koyarsan sevinirim.
Yarınlar hep güzel olacak denir. Oysa bugünler, dünün yarınları değil midir?

                                                               
V.Hugo

Çevrimdışı Akrin

  • **
  • 59
  • Rom: 2
    • Profili Görüntüle
Ynt: Ruh Kırıkları
« Yanıtla #2 : 14 Mart 2011, 18:56:45 »
İlk öyküye göre güzel. Duygu yoğunluğunu iyi işlemişsin. Düzeltmelerine rağmen noktalama ve yazım hataları göze batıyor. Paragraflar arasında boşluk bırakırsan okunabilirliği artar.

Kısaca ilk öyküye göre başarılı.
Devamına daha çok yorum yapmayı planlıyorum.
Eline sağlık.
Yarınlar hep güzel olacak denir. Oysa bugünler, dünün yarınları değil midir?

                                                               
V.Hugo