Konu: Muska - Sadık Yemni

[DarLy OpuS]

Muska - Sadık Yemni

Arka Kapaktan

İzmir’in bir roman başkişisi olarak en eğlenceli maceraları yaşadığı kitaplar hiç kuşku yok ki Sadık Yemni’nin haşarı delikanlısı Sarp’ın öykülerinin dile geldiği kitaplar. Bu dizinin ilk kitabı olan Muska’da Sarp altmışlı yılların İzmir’inde bu dünyanın ve diğer dünyanın birbiriyle rastlaştığı o ince çizgideki serüvenleriyle okurun karşısında. Gizemli gerçekler büyücü yaşlı kadınlar ve Levanten kimliğinin son demlerini yaşayan İzmir ve delifişek kimya meraklısı bir delikanlı olan Sarp.

Günümüz Türk edebiyatında örneğine çok sık rastlamadığımız büyülü cinli perili öyküler Sadık Yemni’nin elinde tadına doyulmaz bir okuma şölenine dönüşüyor.”İçerde hayaller üzerine saldıracakalr. Sana olmadık şeyler gösterecekler. Çok korkunç ya da acıklı olabilir. Bunarlın sen karşı çıkarsan yok olacak suretler olduğunu aklından çıkarma. Sen bu tür düşlere ya da karşılaşmalara alışıksın.”

Kitap Hakkındaki Naçizane Görüşüm

Aslında oturup güzel bir inceleme yazmak isterdim bu roman hakkında. Ancak kitabı çok dağınık bir zaman diliminde okuduğumdan, yazıya yeterince hâkim olamayacağımı düşünerek bu fikirden vazgeçtim. Yine de size bu harika kitap hakkında düşündüklerimi dile getirmek istiyorum, belki sizin de ilginizi çeker.

Sadık Yemni’yi TekinsizX türünde yazdığı öykülerle epey bir tanımıştım. Üzerine bir de “Zaman Tozları” adlı kitabını okuduğumda “Tamam,” demiştim, “aradığım yazar bu!”. Oysa “Zaman Tozları” dahi Sadık Yemni’nin ‘romancılığı’ hakkında tam bir fikir edinmek için yeterli değilmiş, “Muska” ile bunu anladım. Zaten ZT de öncesinde bir dizi senaryosu olarak yazılmıştı, fark bundan olsa gerek.

Muska Sadık Yemni’nin ilk kitaplarından birisi. Ancak buna rağmen karakterlerde inanılmaz bir ‘gerçekçilik’ hissi var. Kitapta geçen her karakterle istisnasız bir gün sokakta karşılaşabilirsiniz. O derece benimsiyor, kitabı o derece hissederek okuyorsunuz.

Kitabın ana kahramanı Sarp Sapmaz adındaki bir çocuk olmasına rağmen, romanda geçen bütün karakterlere; en az ana karakter kadar yer verilmiş. Fiziksel ve ruhsal tahlillerde hiçbir karakter için geçiştirmeye gidilmemiş.

Bir başka güzellikse İzmir. Kitapta İzmir’in geçmişine farklı zaman dilimlerinden bakma fırsatımız oluyor; hepsi de birbirinden canlı yansıtılmış. Bir iki defa sadece içinden geçmiş olmama rağmen, şimdi sorsalar oturup anlatabilirmişim gibi hissediyorum koca kenti. Karakterlerdeki ‘yaşatma’ olayı, mekanda da ortaya çıkmış. Çok da iyi olmuş.

Peki kurgudan ne haber, derseniz ona da on numara diye yanıt veremezdim. Bazı rahatsız edici hatalar yok değildi hani, ancak çok da takılacak şeyler olmadığını düşünüyorum. Ya da ben kitaba hak ettiği ilgiyi gösteremediğim için, böyle düşünmek istiyorum; bilemedim.

Olayların gelişimine gelirsek, önce her şey tek tek düğümleniyor, ip geriliyor ve sonunda da düğüm çözülüyor. Kitabın sonu hariç hiçbir şeyin aceleye getirilmediğini düşünüyorum. Her olay, olması gerektiği kıvamda, doğru ateşte ısıtılarak sunuluyor okuyucuya. Açıkçası sonundaki acelecilik -belki de bana öyle gelen ‘o’ his- olmasaydı çok daha iyi olabilirdi. Sanki bu soluk alan eser, bir an önce bitsin diye istenmiş. Fakat kitapta o kadar çok artı var ki, insanın böyle bir şeye takılası da gelmiyor hani...

Sadık Yemni’nin bahsi açıldığı her ortamda, bahsettiğim bir başka güzelliği daha var. Dile inanılmaz hâkim oluşu. Kelimelerle insanı alıp götürebilmesi. Tekrar tekrar oturup da okuduğum inanılmaz benzetmeler; gerçekten ‘edebi’ bir eser okuduğunuzu hissettiriyor. Ki bana göre fantastik edebiyat, bilim kurgu gibi türlerde bu az rastlanan bir olay. Belki de çoğunun çeviri eser olmasından kaynaklı, bu başka bir tartışma konusu ama; elimizin altında böyle bir edebi maden varken, kaçırmamak gerek diye düşünüyorum.

Sarp Sapmaz romanları, Sarp’ın büyümesiyle devam ediyor... Gelecek kitapları bir an önce okumak en büyük temennim.

Son olarak, bu keyiften mahrum kalmamanız gerektiğini düşünüyorum dostlar! : )

Teşekkürler.

-

Bu arada kitabın künye bilgilerine buradan ulaşabilirsiniz arkadaşlar.