Kayıt Ol

Panik..

Çevrimdışı Lunacy

  • ***
  • 435
  • Rom: 8
  • ₪₪
    • Profili Görüntüle
Panik..
« : 07 Ocak 2009, 02:54:00 »
.. Ağlıyordu yine kendince, ama yansıtmıyordu çevresine.. Kalabalık bir grubun arasından sıyrılıp merdivenlere doğru yürüdü.. içinde büyüyen, onu yavaş yavaş eriten acmasız ısdırap yeniden uyanmıştı.. Sebepsiz yere içine girip çıkabilen bu duyguyu gizlemeyi öğrenmişti belki, ama onu görmezden gelmesi mümkün değildi...
   Merdivenlerden inmeye başkadı.. Attığı her adımda aklına bir öncekinden çok daha korkunç bir fikir, daha eski anılar veya acımasızca istekler geliyordu.. Kendi kendinden korkuyırdu, ağlamak istedi, ama gözyaşları onu ele verirdi.. Kendinden bir defa daha tiksindi, ağlamaktan bile korkuyordu.. Acımasızlığının temelindeki şey de yine korku muydu acaba?
   Gözlerine gölgeler düştü, görüntü bulanıklaşmaya başladı.. Gözleriyle değil, anılarıyla yada korkunç hayallerle bakıyordu dünyaya, ısdırap her gelişinde bu olurdu, bir rüyayı izler gibi bir konuma sokardı onu ve herşeyin en acımasız yönlerini gösterirdi ona.. Tam açıklamasını hiç bir zaman yappamamıştı ama bu durumu "kabus gözleri" diye adlandırmıştı..
   Kabus gözleriyle merdivenden yukarıya çıkan, karşılaştığı insanların yüzlerine baktı.. Hepsinin düşünceleri, duyguları, arzuları, amaçları, geçmişileri ve hayal kırıklıkları kazınmıştı yüzlerine..  Hepsinden tiksindi, hepsini öldürmek, dünyayı onların pisliklerinden arındırmak istedi.. Ama aynı zamandan onlara acıyordu da..
   Koşarak aşağıya indi, ders saati olmasına ramen tek başına kalabileceğinden emin değildi gerçi, ama yine de koşa koşa, sanki hedeflediği bir yer varmış gibi emin adımlarla koridorlardan geçti.. Karşılaştığı kişilerin yüzlerine bakmamak için başını eğdi...
   Sonunda açık havaya çıktığında yanlız kalabilmişti.. Başını kaldırıp  gökyüzüne baktı.. Düşen kar tanelerinin beyazlığına imrendi, rahatlamak, unutmak istedi..
Karlar siyaha dönüştüler bir anda, sanki herşey onun rahatlamasına karşıymış gibi bir anda saflıklarını terkediyor, umut ettiği her türlü güzel şeyi yok ediyor, kabus gözleriyle baktığında diğer insanların yüzlerinde gördüğü pervasızlığa doğru itiyorlardı onu ki, ona göre gördüğü en acımasızca şey insanların yüzündeki o pervasızlıktı...
   Çünkü pervasızlığın oluşması için, insanlara duyduğu acımanın yok olması ve onların zayıflıklarını kullanmaktan korkmaması gerekiyordu.. Ama o bu düşüncelere hala tiksintiyle bakıyor, belki de kar tanelerinin siyaha dönüşmesinden daha fazla gercek olmayan, insanların yüzlerinde gördüğü o duyguların kendisinde oluşturduğu etkiyi görüp kendine kızıyordu..
   Sonra sessizlik sardı ruhunu, birden bütün düşünceler, duygular kayboldu.. Gözlerinden birkaç damla yaş döküldü, arınmak, gözyaşlarıyla yıkanmak istedi...
   Ama onlar da saflığını yitirmişti.. Gözyaşları onu yakıyordu... Temiz, saf değildi artık onlar bile hissettiklerinin iğrençliğiyle siyaha boyanmış, ruhuna acı vermekten başka bişey yapmaz olmuşlardı..
   Nereye gideceğini, ne yapacağını bilemiyordu, ölmük istiyordu ama kaçışın bu kadar kolay olmadığını biliyordu, bir şekilde arkasında bırakacağı kişilerin yüzünü kabus gözleriyle gördüğünü hayal edip ölüm düşüncesini attı kafasından..
   Yine çaresizdi, acımasız bir sorumluluk, daha küçücük bir çocukken yüklenmişti omuzlarına.. Kabus gözleri onu annesinin hastalığıyla, babasının acımasızlığıyla ve yanlızlığıyla tanıştırdığında daha küçücük bir çocuktu, tertemiz kalpli..                                                                 
   Kabus gözleri onu erkenden büyütmüş olsa da kalbi , henüz acıyla yeni tanışmış bir çocuğunki kadar temizdi hala...
                                                                                                                     DemorieL Sigyn"
₪ Hail to the Thief ₪

Çevrimdışı Sophié

  • ***
  • 836
  • Rom: 13
    • Profili Görüntüle
    • Sinek Alkışı
Ynt: Panik..
« Yanıtla #1 : 07 Ocak 2009, 16:53:13 »
Bi kaç kelime hatan var bunu söylemeliyim ama sanırım onlar da küçük dikkatsizlikler. Fakat yazı hiç bi merak uyandırmadı bende okurken. Yani böyle "bitsin artık" dedim ve sonununun nasıl geldiğini umursamadım, hani okumuş olmak için okudum gibi bişey. Daha akıcı olabilirdi bence. Tabii bu yorumu yapan insan yazı yazmaktan anlamaz bunu da belirtmeli. Neyse işte.
Bu arada l'ler küçülmüş tebrikler :D.

too much sugar 
tb

Çevrimdışı Herr Mannelig

  • ****
  • 924
  • Rom: 17
    • Profili Görüntüle
Ynt: Panik..
« Yanıtla #2 : 07 Ocak 2009, 18:23:40 »
L'ler için bende tebrik ediyorum, dün attığın mesajdaki l'leri ve ardındaki notu görünce nasıl sevindiğimi anlatamam.

Yazı çok içine çekmiyor evet ama zaten içsel problemleri atma yoluna gidildiği belli, sanatsal bir çaba yok. Bu açıdan irdelersem yayvan bir zenci ağızıyla "İt's okeeeyy maaan" diyebilirim.

Varoluşsal kaygılara eyvallah ama neşelen cicim ; )
Contraataques muy rabiosos, deberemos resistir; Ay Carmela!



Çevrimdışı Lunacy

  • ***
  • 435
  • Rom: 8
  • ₪₪
    • Profili Görüntüle
Ynt: Panik..
« Yanıtla #3 : 08 Ocak 2009, 06:53:15 »
eleştirileriniz  için  teşekkür ederim :D

bu yazı saat iki bucuk gibi uyanp  direk siteye yazdığım bi yazıdır, sabah içeriği dahi hatırlamıyodum denebilir :D ama yazdığım anda bile kendime bi ton eleştiri yaptığımı hatırlar gibiyim, biraz "yazdıma artık silemem" tembelliğiyle koydum..

evet,tamamen içsel problemler yüzünden yazdığım bişiy zaten, yazarken sürekli "aman şurayı da gizliyim bunu da cıkaryım" diyyerekten tüm yazıyı  değiştirdim, sanatsal değeri olmamasını da geçtim artık, okuncak gibi bişiy de olmadı :D

not: l ler konusunda hala zorlanıyorum :D
₪ Hail to the Thief ₪