Masaya vuran loş ışıkta kartlarını tekrar inceledi. Elindeki iki karta baktı, sinek yedilisi ve maça valesi. Ve yere açılan beş karttan sadece sekiz, dokuz ve onu gördü. Renklerinin ne önemi vardı ki? Valeden aşağı kent… Bir de masada biriken paraya baktı. Yirmi tane yüzlük banknot ona göz kırpıyordu. Yüzüne yerleşen gülümsemeyi gizlemek için kafasını viski dolu bardağına gömdü. Devlet memuru olan orta yaşlarındaki bu adam kafadan iki milyara konmak üzereydi. Elini hafiften ak düşmüş saçlarına attı; ah ne kadar da azalmışlar, oysa eskiden böyle miydi? Geniş alnını kapatan gür kaşları çatıldı, elleri bu sefer telaştan, koşuşturmadan kesmeyi unuttuğu kirli sakalında gezindi. Kafasını sertçe salladı adam, yaşının derdine düşmenin zamanı değildi. Kahverengi gözleri diğer oyuncuları taradı.
Tam karşısında sürekli poker oynadıkları bu barın sahibinin yakın bir arkadaşı oturuyordu. Kumral saçları omuzlarına düşen, kıpkırmızı dudakları loş ışıkla çekici duran, güzel bir bayandı. Her zaman sakin durur, az konuşurdu şimdi durduğu gibi. Ne var ki alnında biriken boncuk boncuk terler ve bir kartlarına bir oyunculara dikilen gözleri sakin duruşunu yalanlıyordu. Tedirgin bakışları ortada biriken paraya dikildiğinde gözlerine özlem dolu bir pırıltı yerleşiyordu. Bu kadar tedirgin olmasının bir sebebi olabilir diye düşündü adam; elinde büyük ihtimal Per var ve kalan iki bahse girip girmeme konusunda tereddüt ediyor, diğerlerinin elinde daha yüksek kartlar olabileceğinden şüpheleniyor ancak buraya kadar geldikten sonra dönmek istemiyor. Zor durum!
Yanındaki sandalyede kendisinden daha yaşlı bir adam oturuyordu. Eski bir oyuncu değil zira onu daha önce hiç burada görmemişti. Kel kafası masayı aydınlatan loş ışıkla parlamaktaydı, gür top sakalı onu daha genç gösteriyordu. Duygusuz bir yüz! Sivri çenesinin havada durması kendine güvenini gösteriyordu, çıkık elmacık kemikleri, kahverengi donuk gözleri, alnındaki çizgiler, ısırılmaktan morarmış dudakları… Hepsi susmaya karar vermişti galiba.
Sol tarafında ise uzun saçlı, keçi sakallı bir genç oturuyordu. Esmer yüzüne yerleşmiş kendinden emin bir gülümseme onun bir amatör olduğunu açıkça belli ediyordu. Bir profesyonel duygularını açık etmez ya da başkalarının anlamasını istediği şekle sokar ancak bu gençte o tecrübeyi göremedi adam. Muhtemelen elinde üçlü ya da kent var ancak benimkinden yüksek kent yapamaz diye düşündü. Çocuğun kendinden emin gülümsemesine tekrar göz attıktan sonra eli incelemeye koyuldu.
Bu çocukta gerçekten iyi bir el olmalıydı ki duygularını saklama gereği bile duymuyordu. Belki de renk vardı hah? Yerdeki kartların daha önce dikkat etmediği renklerine baktı; üç maça bir de karo. Eğer bu veledin elinde iki maça varsa ortadaki parayı bu şımarık zengin piçine kaybedebilirdi. Üzerindeki Dolce&Gabbana cekete, burnunun direğini kıran pahalı parfüme, gümüş küpelerine dikkat etti kısa bir süre için. Ah hayır, şans böyle bir veledin yanında olamaz. Ama ya olursa? Kafasını tekrar sertçe sallayarak bu düşünceyi kovaladı. Bir ihtimale, bir şansa dayanarak valeden aşağı kenti öylece silemezdi.
Son iki bahis daha döndü. Eller açıldı. Güzel kız elindeki iki kartı aceleyle açtı; bu heyecana dayanamıyor gibiydi sanki. Alnında biriken terler küçük birer nokta olmaktan çıkmış, gözlerinin yanından yol bulup kızın güzel yüzünde kirden izler bırakarak aşağı doğru süzülmüştü. Hareketleri aceleci, sabırsızdı. Eh yanılmıştı, elinde Per değil Dö Per vardı. Fark etmezdi ne de olsa; kentten yüksek olmadıkça hiç fark etmez…
Yaşlı bay elini açtı. Kızın aksine yavaş davranıyordu, bu gergin ortamdan zevk alıyor gibi. Elinde bir Per vardı, adamın bakışları ortadaki kartlara yöneldi. Ahh üçlü! Kızın yüzünün artık terlerden öte gözyaşlarıyla ıslandığını bilmek için ona bakmaya gerek bile yoktu, adamın duygudan arınmış yüzüne beklenti dolu bir gülümseme yerleşti.
Sıra ondaydı. Yaşlı bay gibi, kartlarını ağırca açtı. Masadakilerin nefesi kesilmişti, tebrik mırıltıları dolaştı. Yaşlı bayın beklenti dolu gülümsemesi, pişmanlık ve tebrikle karışık mağrur bir gülümsemeye dönüşmüştü. Adam kalan viskisini bir yudumda bitirip zengin piçine döndü.
Gencin sırıtması artık bütün yüzünü kaplamıştı. Renk diye düşündü adam, lanet şansım beni yarı yolda bırakacak, yoksa niye hala sırıtmasını sürdürsün ki? Şans! Acaba fazla mı ileri gitmişti, eli gayet iyiydi aslında, valeden aşağı kent! Ancak şansını fazla mı zorlamıştı, zira her durumda iyinin elbet bir iyi versiyonu bulunurdu!
Genç masadaki herkese özellikle orta yaşlı adama şans üzerine bir ders vererek kartlarını açtı…
5 Yanıt
5167 Gösterim