Seni seviyorum…
Evet, seni seviyorum. Ne yaptığınız bilmez deliler gibi seviyorum seni. Ben gibi, sanki benmişsin gibi, hakikaten seviyorum. Yok artık sen, ben. Biz varız. Sonuna kadar.
Evet, sevdim. İnanmasan da- sevmesen de ben seni sevdim. Ölümüne sevdim! Nasıl da bıraktın beni.. Seviyorum mu demiştin? Gittin… bense yapayalnız, bu karanlık hayta esir kaldım. Nasıl da sevmişim..
Alışmıştım ellerine oysaki… Beni ellerin bağlamıştı yaşama… Sonra gittin.
Ben tükendim.
…
Seni sevdim…
Karşılık beklemeden, sadece sen sensin diye sevdim. Ama derdim bu ya zaten; sen sensin, ben ben…
Can bu caann…
Bir hoşça kal diyemedim ki… Bari bir şans verseydin de veda etseydim… Öylece, birdenbire gidiverdin hayatımdan. Afalladım. Şaşırdım. Boşlukta kaldım.
Eridim yavaşça ve kayboldum.
Bırakma beni, ölüyorum…