Kayıt Ol

Sıkılıyorum

Çevrimdışı yuno44907

  • **
  • 127
  • Rom: -1
    • Profili Görüntüle
Sıkılıyorum
« : 12 Temmuz 2009, 03:13:46 »
12 Temmuz 2009 Pazar 00:59
Bu ne uzun bir dakika? Beynim dumura uğramışken, ruhum hiç sayılmanın verdiği üzüntü ile donakalırken sırtıma vuran serin yaz rüzgârı beni hasta ediyordu. Anneme defalarca kapıyı kapatmasını söylemiştim, cam ile kapı arasında esen rüzgâra sinirlenip pencereyi hiddetle çarptım. Bütün bunlar ben bunları yazarken oluyordu.

Ne yazıyordum ben? Neden yazıyordum? Çünkü bunu istedim. Mavi Kurt Ruhu’nun da berbat olacağını baştan biliyordum. En genç mavi kurt 80 yaşından yaşlıdır ve en yaşlısı 1500’den yaşlı yani kişilikleri, felsefeleri oturmuştur. Onlar asla beklenmedik davranışlarda bulunmazlar. Kısacası Mavi Kurt Ruhu’ndan hikâye olmazdı. Karakterler çok sıkıcıydı. Senaryo belliydi ve her şey metafizik, fantastik, bilimkurgu olmasına rağmen çok mantıklı ve gerçekti.

O halde yeni bir hikâye yazmalıydım. Mavi Kurt Ruhu’na ara vermeliydim. Ve işte bu yazıyı yazmaya başladım. Halen yazıyorum. Daha çook devamı var bu yazının. Mavi Kurt Ruhu’nu neden yazmıştım? Çünkü yazmak istedim. Okurların kölesi olmadım. Tamamen kendim için yazdım ama biliyorsunuz, okunmayan yazı yoktur ve insanların hepsi bencildir. Sadece bazıları kurtadamların hayvani içgüdülerini kontrol altına alması gibi bu lanete direnir. Sonuç olarak kimse bu lanet hikayeyi benim için okumadı. Hikayeyi takip eden son kişilerde kayıprıhtım ve türkfanfiction’da eş zamanlı olarak okumayı bıraktılar. Micheal?! adlı bölümden sonra oldu bu. Artık bana şans vermediler. Sürekli belki ileride düzelir diyorlardı. Aslında onlara bu yalanı ben söyledim. Bencilim, siz de öyle. Bunu bastırmaya çalışıyorum ama olmuyor.

Hiç bir şey zevk vermiyor. Sadece acı veren ve vermeyen şeyler var. Ne berbat bir şey hissedebilmek. Kolaylıkla mutlu olanlar umursamıyorlar. Onların ruhları uyuşuk. Kafaları güzel. Anlık zevklerin derdindeler. Basit insanlara basit mutluluklar. Ne kadar karmaşıksanız mutluluk o kadar karmaşık oluyor. Mutluluk sizde çünkü. O sizin bir durumunuz. O sizin yarattığınız bir şey. Bu yazı giderek amaçsızlaştı. Tamamen bilinçaltımın kontrolündeyim. Canım sıkıldıkça paragraf bırakıyorum. En iyisi burada bitirmek.

Ben iyi bir yazarım sadece iyi yazmak istemedim. İstersem daha iyi hikâyeler yazabilirim ama bu bana Mavi Kurt Ruhu’nu yazmak kadar zevk vermez. Yine de mecburen bunu yapacağım. IQ’mun 140 olduğunu da söyleyeyim öylesine. Maksat mallık olsun. Yüksek IQ büyük bir sorun.