Tam bir sene olmuş ayrılalı. Belki çok klasik bu yazdığım ama gerçektir en azından içtendir. Bir sene olmuş ben gülmeyeli görmeyeli. Sen beni unutalı bir sene olmuş. Hala bıraktığın gibi olsam keşke. O zamanlar içimde bir umut vardı. Sen geleceksin diye. Yeniden dudaklarını hissedebileyim diye. Ama şimdi hepsi gitti, rüzgarda sönen bir mumun ışığı gibi. Önümde bir kadeh rakı boğazımda buruk bir acı. Nereye gidiyorum ben. Umrumda değil. Belki de herkez yaşıyor bunu alışıyor. Belki de bir tek ben aşık oluyorum. Sana son kez bakmak için yapamayacağım şey yok ki. Bazen seni unuttum sanırım. Ve sanacağım da. Fotoğraflarına bakar hiç(bir) şey hissetmem. Ama ufak bir bilezik, bir koku bir his seni hatırlatır. Bocalarım gene olduğum yere. Ama keşke unutsam da son bulsa şu hallerim bazen tanışmamış olmayı diliyorum ama sonra iyi ki tanışmışım diyorum. Sen ne yaptın ki bana. Güzelsin çekicisin çok akıllı değilsin güzel dediysem çok güzel de değilsin. Safsın komiksin. İnsanı bunlar aşık ediyorsa herkez her an aşık olurdu. Sana neden aşığım ya da sana neden böyleyim bilmiyorum. Ama istediğim tektir ya gel ya da gelsin...
Hatırladıkça yazdığım türde bir yazı umarım beğenirsiniz.